เรื่องของสิว..ที่ไม่สิวๆ

ข้อความอาจยาวหน่อยแต่คิดว่าสำคัญค่ะ

ขอแชร์ประสบการณ์การเป็นสิวตอนโตนะคะ ไม่ใช่สิววัยรุ่นค่ะ คือมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เป็นสิวเยอะมากทั้งที่เลยวัยที่จะเป็น

คือสิวช่วงวัยรุ่นก็เป็นบ้างแต่ไม่มากเท่าสิวตอนโต ไปหาหมอสิวมาหลายที่เพราะเครียดทุกครั้งที่ส่องกระจก

จนมีเพื่อนแนะนำคุณหมอท่านนึงคลีนิคแถวหน้าม.เกษตรศาสตร์ บางเขน เป็นหมอผู้ชายนะคะ

ปกติเป็นคุณหมอที่รพ.พระมงกุฏ เราว่าประสบการณ์ของหมอมีส่วนช่วยรักษาได้ถูกและหายได้เร็ว

แรกๆหมอก็ให้ยามาทา รักษากระฝ้า รักษาสิวและรอยสิว จากหน้าเหียกๆกลายเป็นดีขึ้นอย่างช้าๆ

ขอดีคือยาที่หมอให้ราคาไม่แพง ครั้งนึงไม่ถึงห้าร้อยบาทด้วยซ้ำ และไม่ต้องงดลดหรือหลีกเลี่ยงการใช้เครื่องสำอางค์ตัวอื่นๆ

ไม่ต้องมีข้อห้ามใช้ยาสระผมเด็กเท่านั้น ครีมกันแดดช้อะไรก้ได้ น้ำหอมอะไรใช้ได้ตามปกติ แต่พอช่วงไหนไม่ว่างไปหาหมอ

ขาดยาไม่ได้ใช้ต่อเนื่องสิวต่างๆก็พร้อมใจกันมา จากหน้าขาวใสก็กลับเต็มไปด้วยลูกหลานสิวๆ ลักษณะเหมือนสิวที่แพ้อะไรบางอย่าง

แต่พอไปหาหมอแล้วได้ทายาก็จะดีขึ้น ย้ำว่าดีขึ้นแต่ยังมีสิวขึนมาบ้าง ระยะเวลารักษาอยู่แบบนั้นประมาณ 3 ปีค่ะ

จนในที่สุดเดี๊ยนก็ถอดใจเพราะเบื่อกับการเสียเวลาไปนั่งรอหมอที่นานแสนนาน สุดท้ายเลยเลิกไปหาหมอแบบไม่ไปหาหมอสิวอีกเลยค่ะ

จนเมื่อปีที่แล้ว มาค้นพบความจริงว่าสิวที่เราเป็นน่าจะเกิดจากการที่หน้าเราแพ้ง่ายมีอะไรมาทำให้หน้าบางหรือระคายเคือง

อย่างพวก AHA ที่หมอทาให้ทุกๆครั้งก็จะไปทำให้เกิดสิว หลังจากนั้นใช้วิธีที่คิดขึ้นมาเอง หลังอาบน้ำทาน้ำมันมะพร้าว

ใช่ค่ะน้ำมันมะพร้าวที่เขาฮิตกันช่วงนึง ทาผิวและลองทาที่หน้าก่อนทาครีมตัวอื่นๆ อยากจะบอกว่าตอนแรกคิดว่าหน้าจะมันๆเยิ้มๆ

ผิดคาดค่ะ ผิวชุ่มชื้น ไม่มีอาการแพ้และแทบจะไม่เป็นสิวอีกเลย และใช้แบบนี้มาตลอดจนไม่ต้องพึ่งหมอสิวแล้วค่ะ

ชีวิตแฮปปี้ดีด๊าทุกครั้งที่ส่องกระจก