ชักหวั่นใจแล้วสิ

กระทู้สนทนา
กับข่าว "มาเลเซียทุ่มงบ 5 หมื่นล้านเหรียญดอลล่าร์สหรัฐฯ พัฒนาเครือข่ายรถไฟทั่วประเทศ" และ
"Malaysia plans to spend a staggering US$50 billion to develop its rail network over the next seven years,  including a high-speed rail linking Kuala Lumpur and Singapore set for 2020, and the urban mass rapid transit system that is rolling out in 2017."
อ่านจบก็นึกทบทวนหลายๆเรื่อง
1 คือ เพื่อนบ้านกำลังเดินเครื่องเต็มที่สู่การพัฒนาเศรษฐกิจ
        บ้านเราเดินเครื่องเต็มที่ในการคัดค้านและพัฒนาฝีปาก
1 คือ เพื่อนบ้านมีทัศนะว่า การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้สำคัญต่อสภาพเศรษฐกิจของบ้านเขา
        บ้านเรามีทัศนะแค่ว่า สร้างมาเพื่อขนผัก
1 คือ เมื่อบ้านเขาพร้อม การลงทุน เม็ดเงินจะไหลไปๆ
        บ้านเราไม่พร้อม จะไปสู้เขาได้อย่างไร
1 คือ ประชาชนบ้านเค้าก็คงไม่ได้เห็นด้วยกับโครงการนี้ทั้งหมด แต่ก็เคารพและรอดูผลลัพธ์
        ประชาชนบ้านเราที่ไม่เห็นด้วย ทำทุกอย่างเพื่อโจมตี และผลลัพธ์ก็เป็นอย่างที่เห็น
        ไม่มีอะไรคืบหน้า
นึกแล้วก็ไม่เข้าใจ ว่าคนของเรากลัวอะไร
หรือกลัวจะเหมือน bangkok arena
หรือกลัวจะซ้ำรอย hopewell กับ โรงพัก
หรือกลัวอะไร??
ผมไม่กลัวเหมือนท่าน แต่ผมกลัวเพียงว่า
1 กลัวบ้านเราล้าหลังกว่าเพื่อนบ้าน
1 กลัวบ้านเราส่งออกได้เพียงสินค้าเกษตรต้นทุนต่ำ และแรงงานเท่านั้น
   กลับตาลปัตรกับหลายสิบปีที่ผ่านมา

บ้านเขาช่วยกันเร่งสร้างเร่งพัฒนา  บ้านเราช่วยกันขัดแข้งขัดขา
บ้านเขาเล่นทุกอย่างตามกฏกติกาเพื่อพัฒนาชาติ บ้านเราหาช่องว่างของกฏและกติกาเพื่อทำลายกันเอง
บ้านเขามองไปอนาคตข้างหน้า บ้านเราไม่มองอนาคต
นึกแล้วก็หวั่นใจ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่