[[ ระบายเฉยๆ ]] ความรัก...ไม่ยุติธรรม ทำยังไงให้เธอกลับมา

คุณเคยคิด หรือ สงสัยกันบ้างมั้ยว่า...
ทำไมคู่รักที่เค้าทะเลาะกันรุนแรง ลงไม้ลงมือ นอกใจ ทำไมพวกเค้า...ถึงได้รักกันนาน
แล้วทำไม
คู่ที่เค้ารักกันดี ดูแลเอาใจใส่กันดี อาจมีบ้างที่ทะเลาะกัน แต่เค้าก็ยังคงดูแลกัน ทำไมถึงจบกันเร็วนัก


เหมือนพระเจ้าชอบเล่นตลกกับความรักเราเสมอ เล่นตลกกับชีวิต ครั้งนึง...เราเคยรู้สึกขอบคุณพระเจ้า ขอบคุณทั้งน้ำตาที่ส่งคนๆนี้มาให้พบเจออีกครั้ง เค้านั้นคือคนที่เรามีเวลาดีๆด้วยกันในฐานะคนแปลกหน้า เราเจอกันทุกวันจนสนิทใจ แต่สุดท้ายเค้าก็ต้องจากไปเพราะ "กลับไปหาคนรักเก่า" และเพราะตัวเราที่ยังไม่กล้าเปิดรับใครเข้ามา

จนเวลาผ่านเลยไปร่วมหลายเดือน ทุกวันที่ตื่นลืมตา ยังคงเห็นภาพเค้าชัดเจน หลับตาทุกครั้งความทรงจำก็ยังมีเค้า ว่ากันว่าตามหลักจิตวิทยา
"ถ้าหากเราคิดถึงใครเกิน 3 เดือน นั่นคือ ความรัก"
คงจะจริง....


และแล้วความบังเอิญก็ทำให้เราได้พบเจอกันอีกครั้ง เราเริ่มคุยกัน เริ่มถามไถ่ถึงที่ผ่านมา เริ่มเผยใจกันมากขึ้น วันเวลายังคงย้ำว่าความรู้สึกยังเหมือนเดิม สุดท้าย...

เราได้รักกัน

แต่ในวันนี้..........ผ่านไป 1 ปีกว่าที่เรารักกัน ตอนนี้...เราเสียเค้าไปแล้ว
เพราะด้วยความ "ไม่เข้าใจกัน" ทุกครั้งที่เราทะเลาะกันมักรุนแรงเสมอ แต่ไม่เคยลงไม้ลงมือกัน อาจมีบ้างที่เราชอบประชดประชัน หรือพูดจาไม่ดีใส่กัน ชอบพยายามออกจากห้อง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องที่ดี เราคุยกันไม่เคยเข้าใจ ไม่เคยมานั่งคุยกันดีๆ
อย่างมากเราก็คุยหลังจากที่ทะเลาะเสร็จ ซึ่งตอนนั้น..ความรู้สึกต่างๆก็เสียไปแล้ว เวลาที่รักกัน..เรารักกันดีมาก เราดูแลกัน ใส่ใจกัน
อาจมีบ้าง...ที่เค้าไม่ค่อยมีเวลา...แต่เราก็เข้าใจ
อาจมีบ้าง...ที่เค้าติดเที่ยวติดเพื่อน...แต่เราก็เข้าใจ
อาจมีบ้าง...ที่เรางี่เง่างอแง แต่เรา...ก็เข้าใจ
อาจมีบ้าง...ที่เค้ามักหงุดหงิดใส่ แต่เรา..ก็เข้าใจ
อาจมีบ้าง..ที่เรานิสัยเสีย แต่เรา...ก็ขอโทษ
อาจมีบ้าง...ที่เราเอาแต่ใจ แต่เรา...รักเค้า
อาจมีบ้าง...ที่เรางี่เง่า แค่อยากให้เค้า...สนใจ

เราเคยไม่สบายด้วยกัน ฉันเคยดูแลเธอทั้งคืนเมื่อเธอไม่สบายเพราะอยากให้เธอหายไวๆ ฉันไปรับส่งเธอเสมอ ตกเย็นเราเจอกันกินข้าวด้วยกัน
แม้เธอไม่ว่างแต่เธอก็ยังจะมากินข้าวด้วยกัน นอนกอดกันทุกคืน ตื่นเช้ามาเห็นเธอนอนท่าแปลกๆปากหวอทุกวัน ฉันว่ามัน..ก็น่ารักดี น่ารักเสมอ

แต่ตอนนี้....ฉันไม่สามารถเอาเธอกลับมาได้อีกแล้ว เพราะแค่เรา "ไม่เข้าใจกัน" ทำไมกัน เรารักกันไม่ดีตรงไหน? เราดูแลกันดี
พ่อแม่เห็นดีด้วยกับเราที่เรารักกัน แต่ทำไม...พระเจ้าจะเอาอะไรอีก พระเจ้าเคยพรากเธอไปจากฉันแล้ว ทำไมจะต้องกลับมาเอาเธอไปจากฉันอีก!! ฉันพยายามแก้ไขทุกอย่าง พยายามทำให้เธอเห็นว่าฉันเข้าใจเธอ แต่ทำไมเธอไม่สู้ล่ะที่รัก? เราผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งเยอะ ผ่านหลายเรื่องราว ทุกครั้งที่เราท้อแท้เราก็อยู่ข้างๆกันไม่เคยทิ้งกัน ทำไมไม่ลุกขึ้นมาเดินข้างกันอีกล่ะ? เธอบอกว่า"เธอกลัว กลัวว่าวันนึงถ้าเรากลับมารักกัน แล้วเราทำร้ายกันอีก มันจะไม่มีความทรงจำดีๆเหลืออยู่" แต่เธอ...เธอมั่นใจได้ยังไงว่าเราจะต้องทะเลาะกันเหมือนเดิมในเมื่อ ฉันก็เข้าใจเธอ เธอรู้อนาคตได้ยังไงกันว่ามันจะจบลงแบบไหน? ที่รัก...ไม่เสียดายเวลาดีๆบ้างหรอ?

เธอรู้มั้ย...ภาพที่เธอมาส่งฉันขึ้นรถในวันที่เราต้องจาลากันมันเจ็บปวดใจมากแค่ไหน เรากอดกันที่ท่ารถต่อหน้าคนอื่นเหมือนเป็นการร่ำลาครั้งสุดท้าย ฉันอยากกอดเธอไว้นานๆแต่ก็เหมือนฟ้าแกล้งที่รถต้องออกแล้ว ฉันมองเธอผ่านกระจกรถ เธอโทรมาแล้วร้องไห้ พูดกับฉันเป็นครั้งสุดท้ายว่า "ขอโทษ เค้าคิดถึงเธอ เค้าขอโทษ"

ต่อจากนี้ฉันไม่ได้อยู่ข้างๆเธอเธอต้องดูแลตัวเองคนเดียว จากมีฉันเป็นเหมือนเงาที่คอยปกป้องเธอเสมอ ฉันต้องกลับมาอยู่ที่เดิม และอยู่แบบไม่มีเธอ แม้ลึกๆฉันจะหวังว่า...สักวันนึงเวลาจะให้คำตอบเธออีกครั้ง ว่าเธอต้องการฉันมั้ย? แม้เธอจะเคยย้ำว่า...เราทำแบบนี้ดีแล้ว
แม้ฉันจะถามเธอตรงๆว่า "เธอยังรักเค้าอยู่มั้ย?" แต่เธอก็พูดได้แค่ว่า "เค้าไม่รู้"

คนเรารักกัน ความรักที่มีมันอภัยกันไม่ได้หรอ? คนอยู่ด้วยกันก็เหมือนลิ้นกับฟันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ไม่เข้าใจว่าทำไม...คนเรารักกันจริงๆ ต่อให้ทะเลาะกันรุนแรงสักแค่ไหน ถ้าไม่ถึงขั้นตบตีกันก็น่าจะให้อภัยกันได้ไม่ใช่หรอ?
บอกเราทีสิ...ว่าจะต้องทำยังไงให้เค้ากลับมา ไม่ต้องกลับมารักกันเหมือนเดิม แต่แค่..กลับมาเริ่มต้นใหม่ นับหนึ่งใหม่ก็ยังดี
เรารู้ว่าอกหักยังไงชีวิตก็ต้องเดินต่อไป เดี๋ยวก็ทำใจได้ แต่คุณจะเข้าใจมั้ย..ว่าถ้าหากเรารักใครคนนึง จนเราวางแผนด้วยกันทุกอย่าง
และคิดว่าเค้าคนนี้โอเคกับเราแล้ว เราใช่ต่อกัน เรารอกันมา จะให้จบง่ายๆแบบนี้ได้ยังไงกัน

ขอโทษที่มาระบายนะ แต่แค่...ไม่รู้จะทำยังไง เราเข้าใจว่าความรักมันก็แบบนี้ แต่เราเชื่อว่า ถ้าแฟนไม่นอกใจคงไม่มีใครอยากเสียไปหรอก
ดูแลกันดี ทำอะไรอุบาทๆได้โดยไม่ต้องกลัวว่าเค้าจะไม่รัก รู้ว่าต้องใช้เวลาทำใจ แต่...เราไม่อยากให้มันจบง่ายๆแบบนี้
เราพยายามพูด พยายามให้เค้านึกถึงวันที่เรารักกัน อุปสรรคที่เราเคยผ่านกันมา แต่เค้าก็พูดว่า "เค้าไม่รู้ ไม่รู้ว่าสิ่งที่เค้าตัดสินใจมันดีแล้วหรือยัง แต่เค้าคิดว่ามันน่าจะดีต่อกันทั้งสองฝ่าย"

เราพึ่งเลิกกันเมื่อวาน เค้าบอกเราว่า "อย่าขาดการติดต่อนะ โทรไปต้องรับ แล้วก็โทรหาด้วย"
เราไม่เข้าใจ ถึงแม้เค้าจะบอกว่า "ไม่อยากเสียเธอไป ไม่อยากให้เธอหายไปจากชีวิต อย่างน้อยเราก็ยังเป็นพี่น้องกันได้"
เราเชื่อว่าทุกคนคงเข้าใจ ไม่มีใครทำได้หรอก ถ้าจะให้ทำก็คงต้องใช้เวลาเป็นปี หรือ นานกว่านี้กว่าจะทำใจให้เป็นแบบนั้นได้
เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี เรายังคงเชื่อว่าฟ้าข้างบนจะต้องนำเค้ากลับมาหาเราอีกครั้งเหมือนที่เคยผ่านมา แต่ครั้งนี้ที่ทำให้เราแยกจากกันแบบนี้
เพราะอาจจะอยากสั่งสอนเราทั้งสองคน ที่เวลาอยู่ด้วยกัน ไม่คุยกันให้ดีๆแล้วทำความเข้าใจกันก็เป็นได้ ลองแยกออกมาเพื่อให้รู้ว่า การอยู่คนเดียว โดยที่ไม่มีอีกคนจะเป็นยังไง รู้สึกยังไงก็ได้ ... เราก็แค่พยายามคิดแบบนั้น

ก่อนเราจะแยกกัน เราก็เขียนโน้ตแปะไว้ตามที่ต่างๆเช่นในห้องน้ำ "อย่ายกขาตอนอาบน้ำนะ เดี๋ยวลื่นสบู่ฎ
ตู้ใส่ของชั้นวางยา "กินยาเลือด แคลเซียมทุกวันนะ เห็นทำการบ้านดึกๆทุกวัน เดี๋ยวเพลีย"
ในตู้เย็น "ดื่มน้ำเยอะๆนะ ดื่มตอนเช้าเยอะๆ จะได้สดชื่น"
ติดไว้ที่รูปภาพที่เราวาดให้เค้า "เก็บเอาไว้ เป็นความทรงจำของเรานะ"

และก็เขียนกระดาษให้ 1 ใบ ในความประมาณว่า

"เคยดูหนัง Yes or No มั้ย? คนทั้งสองคนมีอุปสรรคอะไรมากมาย
ทะเลาะกันรุนแรงบ่อยครั้งด้วยอารมณ์ แต่พวกเค้าก็ยังคง..ให้อภัยกัน แม้ว่าจะทำร้ายกันมากแค่ไหน แต่สิ่งที่พวกเค้าสองคนยังคงมีให้กันคือ "ความรัก" และ "ไม่อยากเสียอีกฝ่ายไป" เค้ารู้ว่าความรักในชีวิตจริง ไม่เหมือนในนิยาย
แต่ความรักของเราก็เคยเป็นเหมือนในนิยายจำได้มั้ย? กว่าเราจะได้มาเจอกันอีกครั้งใช้เวลานานเท่าไหร่
กว่าพ่อแม่เธอจะยอมรับให้เราคบกันได้ ถึงแม้จะโชคดีที่ท่านรับเค้าได้ตั้งแต่แลกก็ตามเค้าไม่ได้ต้องการให้เธอทบทวนหรือตอบตัวเธอเองในตอนนี้ แต่ค่อยๆใช้เวลาในวันที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน ต่างแยกกันอยู่ลำพัง ให้เธอค่อยๆคิด ค่อยๆทบทวนหัวใจตัวเธอลึกๆ ว่าสิ่งที่เธอบอกเค้า
ว่าเธอคิดดีแล้วที่ให้เราเลิกกัน เค้าเชื่อว่าตราบใดที่เรายังรักกัน เค้าเชื่อว่าความรักที่เรามีมันสามารถลบความผิดพลาดของเราได้เสมอ........"

สิ่งที่เราคิดคือแบบ...ถ้าจะเลิกกัน อย่างน้อยถ้าเค้าไปมีคนอื่นเราจะไม่เสียใจเท่าที่รักกัน..แต่เข้ากันไม่ได้
อย่างน้อยก็ยังมีเหตุผลที่ทำให้เราตัดใจง่ายขึ้น อย่างมากคำถามก็คงมีแค่ "ฉันไม่ดีตรงไหน? เค้าดีกว่าตรงไหน?"
แต่นี้...มันหาคำตอบไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ

ขอบคุณที่อ่าน และขอโทษที่ระบาย เราก็คนๆนึงที่อยากจะระบายเรื่องราว ทั้งๆที่ไม่คิดว่าวันนึง..เราจะต้องมาแชร์ผ่านโลกอินเตอร์เน็ต
ถ้าหากใครจะว่า...ขอร้องเก็บเอาไว้ ถ้าคุณเจอแบบเราคุณจะเข้าใจ ถ้าคุณรักใครสักคนนึงมากๆแบบที่คุณไม่อยากเสียเค้าไป คุณจะเข้าใจ
อีกอย่าง..เราวัยทำงานแล้ว ไม่ใช่รักแบบวัยรุ่นเผินๆ รักกันเปิดเผยพ่อแม่ยอมรับ

แท๊กผิดห้องขออภัย แค่อยากแชร์