หลังจากผ่านช่วงหวานแว่วในช่วงขวบปีแรกแล้ว เรากับต้องมานั่งถามคำถามกลับตัวเองทุกครั้งที่ทะเลาะกับสามี
ว่าเขา "เขายังรักเราอยู่หรือเปล่า?" ความห่างเหินมีมากขึ้น ความหยาบคายมีเพิ่มขึ้น น้ำใจที่เคยแสดงออกแทบไม่มีให้เห็น
ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนขี่อายจริงๆมั๊ย เพราะช่วงที่อยู่ด้วยกันในช่วงขวบปีแรกนั้น เขาแสดงออกชัดเจนทั้งต่อหน้าและลับหลังว่า
"เราเป็นคนรักของเขา" ไปไหนมาไหน จับมือ ข้ามถนนต้องจูง เคี้ยวหมากฝรั่งหลับบนรถ พี่ท่านยังล้วงเอาหมากฝรั่งออกจากปากให้
"กลัวติดคอเมีย" แต่พอพ้นขวบปีแรกไปได้ไม่นาน สิ่งเหล่านี้หายไปหมด ไปไหนมาไหน ไม่เดินใกล้ ไม่มีการจับมือถือแขน
ไปไหนมาไหนด้วยกัน กลับพร้อมกัน แต่ไม่เคยเดินด้วยกัน ยิ่งมีลูก ความห่างเหินยิ่งมีมากขึ้น มากขึ้น พอเราถามก็ได้รับคำตอบกลับมาว่า
"จะอะไรหนักหนา โตๆกันแล้ว หมดช่วงโปรโมชั่นไปแล้ว ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแหละ"....เฮ้อออ ทำใจสิคะเรา
จากความห่างเหินกลายเป็นความเบื่อหน่ายที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ เราแก่กว่าสามีเกือบ 3 ปี ยิ่งทำให้มองเห็นต้นเหตุของความเลวร้ายได้ชัดเจน
ลูกสองคน งานบ้าน อาชีพเสริม ได้พรากเอาความสาว ความ(เคยสวย มั้ง) ไปจากเราแทบหมด อายุเพิ่งจะเหยียบเลขสาม แต่หน้าแก่ราวคน
อายุ 40 ปี....เอิ่มมม มิน่าละ สามีชอบผู้หญิงสวย แต่ดูเราสิ เขายังหนุ่ม คงคิดว่าเราเป็นตัวท่วงความสำราญของเขามั้ง เลยทำอะไรก็ผิดไปหมด
พูดอะไรก็ผิดในสายตาเขา ผิวหน้าหยาบกระด้าง หน้าโทรมมันแผล่บๆทั้งวัน มิน่า ตรงไหนบ้างในร่างกายเรา ที่ชวนให้เขา(หรือใคร)มองไม่มี
เลย ..เข้าปีที่สิบ เราเริ่มลุกขึ้น ปฏิวัติตัวเอง ออกกำลัง กันคิ้ว แต่งหน้าบางๆ ขัดหน้า ขัดตัว ทาครีมบำรุงอย่างสม่ำเสมอ ผิวหน้าเราเริ่มดีขึ้น
เรียบ เนียน นุ่มขึ้น เราเลือกเป็นแม่ค้าส้มตำ ในช่วงเย็น เพื่อหารายได้เสริม ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่เคยละเลย ที่จะดูแลตัวเอง
จนมีลูกค้าหลายคนมาชมให้ชื้นใจอยู่บ่อยๆ "แม่ค้าสวยเนาะ" แต่คนที่เราอยากให้ชมเป็นสามีมากกว่า แต่เขาไม่เคยพูดเลยค่ะ T_T
พอเขาไม่ชม เราเลยเอาคำชมของลูกค้ามาเล่าให้ฟัง (อวดซะเลย) สามีมองหน้า แล้วส่ายหน้าเบาๆ "คงมืดมั้งแม่
เขาเลยมองไม่ชัด" =="
แต่หลังจากวันนั้น ตอนเช้าเขาไปทำงาน ก็เห็นแอบมาจุ๊บเรา ทีแรก แปลกใจเล็กน้อย เพราะจำไม่ได้แล้วว่าเขาทำแบบนี้ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
และเมื่อวาน ไปเดินตลาดปัฐวิกรกัน จอดรถที่ด้านหลังตลาด ลานบริเวณนี้ มีหลุม บ่อบนถนนเยอะมาก แฉะไปหมดเพราะเป็นช่วงฤดูฝน
สามีเลยชวนไปอีกทาง ตรงนั้นมีหญ้าขึ้นประมาณเข่า และมีน้ำขังอยู่เล็กน้อย พอกระโดดข้ามได้ สามีหยุดแล้วหันมามองเรา ซึ่งใส่กระโปรง
ยาว พร้อมกับคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน
สามี : ขึ้นหลังพ่อมั๊ย"
เรา : (อึ้งไป10 วิ ไม่คิดว่าเขาจะกล้า เพราะคนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะพอสมควร ขนาดจับมือยังไม่เคยจับ นี่จะให้ขึ้นหลัง ฟังผิดเปล่า หว่า??).... ขึ้น! ....(แล้วก็กระโดดขึ้นขี่หลังเขาทันทีแบบไม่ลังเลอีก โอกาสทองนี่นา)
สามีแบกเราเดินผ่านน้ำแฉะๆกับพงหญ้ารกๆได้ห้าก้าว เราก็รูดลงมายืนยิ้มแฉ่งให้เขาด้วยความดีใจ เขายิ้มตอบพลางคว้าข้อมมือเราฉุดเบาๆให้
เดินตาม
วันนี้เราได้คำตอบของคำถามที่ว่า "เขายังรักเราอยู่มั๊ย" แล้ว
ใช่... เขายังรักเราอยู่ แต่ช่วงเวลาสิบปี ที่ผ่านมา เราอาจจะไม่เจริญตา ไม่น่ามองสำหรับเขา แก่ไป โทรมไป เห็นแล้วหงุดหงิดใจ แต่ยังดี ที่มีโซ่ทองสองเส้นมาผูกชีวิตเราเอาไว้ด้วยกัน เวลาทะเลาะกัน จะหนักหนาแค่ไหน เขาก็จะยอมง้อเรา ลงให้เราเพราะลูก ไม่อยากให้ลูกต้องเป็นกำพร้า ซึ่งเราเองก็คิดเหมือนกัน บอกตัวเองมาตลอด ทนให้มากที่สุด ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่ต้องทนเพื่อลูก เราเลยประคับประครองกันมาได้จนถึง 11 ปี ทั้งที่มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกัน บ่อยมากๆ
วันนี้ ความรู้สึกเหมือนตอนที่ยังรักกันใหม่ๆ กลับมาอีกครั้ง หลังจากที่ห่างหายไปนาน เราบอกตัวเองเสมอ ว่าจะทำทุกวันให้ดีที่สุด รักเขาให้มากๆ แสดงออกให้เขาเห็น ว่าเรารักเขามากแค่ไหน รักลูกมากเพียงใด ได้แต่หวังว่าจากนี้ไป ความห่างเหินที่เคยมีมานาน จะค่อยๆขยับเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ จนสนิทชิดเชื้อได้เหมือนเดิม....
ฝากคุณแม่ๆ เมียๆทุกท่าน อย่าละเลยตรงจุดนี้ สามีทุกคนอยากเห็นภรรยาสวย สบายตาเสมอเวลาอยู่ด้วยกัน
ไม่ต้องมากมาย แต่แค่สวยในสไตล์เราก็พอ อย่าปล่อยให้เราทรุดโทรมเกินไปนัก ดูแลบำรุงกันตามสมควร เพื่อสามี เพื่อลูก
เพื่อครอบครัว และเพื่อตัวเราเอง
ปล. ฝากถึงคุณสามีทุกๆท่านด้วยนะคะ นอกจากเงินรายได้ทุกบาททุกสตางค์ของพี่ท่านแล้ว เรายังต้องการความรัก ความเมมตตา เอื้ออารีจากพี่ท่านด้วย การแสดงออกเพียงเล็กน้อยว่า "รักนะ" จากพี่ท่านนั้น ทำให้หัวใจเรากระชุ่มกระชวยได้มากโขทีเดียว จากรักมากอยู่แล้วเราจะรักพี่ท่านมากกกก ขึ้นไปอีก อย่าลืมใส่ใจเรื่องนี้ด้วยนะคะ เพราะมันสำคัญมาก สำหรับผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น "ภรรยา" ทุกคน
ขอบคุณทุกท่าน ที่เสียสละเวลาอันมีค่า มาอ่านจนจบนะคะ..
แว๊กกก....ขึ้นมาอยู่กระทู้แนะนำได้ไง.... แต่ก็ขอบคุณเพื่อนๆที่โหวตและร่วมแสดงความคิดเห็นนะคะ....
ชีวิตคู่ของเรายังอีกยาวไกล แต่ก็จะพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทั้งหน้าที่แม่ เมีย และแม่ค้าส้มตำเพื่อลูกค้าผู้น่ารักทุกๆคน
เอาใจช่วยเพื่อนๆที่กำลังมีปัญหาขอให้เจอทางออกที่ดีที่สุดเร็วๆ ขอให้คนที่เคยล้ม ลุกขึ้นยืนได้อีกครั้งอย่างแข็งแกร่งและสง่างามกว่าเดิม
สู้ๆนะคะ...จะเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนเช่นกันค่ะ...
ความรู้สึกหลังจากที่ได้ขี่หลังสามีอีกครั้ง หลังใช้ชีวิตร่วมกันมา 11 ปี
ว่าเขา "เขายังรักเราอยู่หรือเปล่า?" ความห่างเหินมีมากขึ้น ความหยาบคายมีเพิ่มขึ้น น้ำใจที่เคยแสดงออกแทบไม่มีให้เห็น
ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนขี่อายจริงๆมั๊ย เพราะช่วงที่อยู่ด้วยกันในช่วงขวบปีแรกนั้น เขาแสดงออกชัดเจนทั้งต่อหน้าและลับหลังว่า
"เราเป็นคนรักของเขา" ไปไหนมาไหน จับมือ ข้ามถนนต้องจูง เคี้ยวหมากฝรั่งหลับบนรถ พี่ท่านยังล้วงเอาหมากฝรั่งออกจากปากให้
"กลัวติดคอเมีย" แต่พอพ้นขวบปีแรกไปได้ไม่นาน สิ่งเหล่านี้หายไปหมด ไปไหนมาไหน ไม่เดินใกล้ ไม่มีการจับมือถือแขน
ไปไหนมาไหนด้วยกัน กลับพร้อมกัน แต่ไม่เคยเดินด้วยกัน ยิ่งมีลูก ความห่างเหินยิ่งมีมากขึ้น มากขึ้น พอเราถามก็ได้รับคำตอบกลับมาว่า
"จะอะไรหนักหนา โตๆกันแล้ว หมดช่วงโปรโมชั่นไปแล้ว ผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแหละ"....เฮ้อออ ทำใจสิคะเรา
จากความห่างเหินกลายเป็นความเบื่อหน่ายที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ เราแก่กว่าสามีเกือบ 3 ปี ยิ่งทำให้มองเห็นต้นเหตุของความเลวร้ายได้ชัดเจน
ลูกสองคน งานบ้าน อาชีพเสริม ได้พรากเอาความสาว ความ(เคยสวย มั้ง) ไปจากเราแทบหมด อายุเพิ่งจะเหยียบเลขสาม แต่หน้าแก่ราวคน
อายุ 40 ปี....เอิ่มมม มิน่าละ สามีชอบผู้หญิงสวย แต่ดูเราสิ เขายังหนุ่ม คงคิดว่าเราเป็นตัวท่วงความสำราญของเขามั้ง เลยทำอะไรก็ผิดไปหมด
พูดอะไรก็ผิดในสายตาเขา ผิวหน้าหยาบกระด้าง หน้าโทรมมันแผล่บๆทั้งวัน มิน่า ตรงไหนบ้างในร่างกายเรา ที่ชวนให้เขา(หรือใคร)มองไม่มี
เลย ..เข้าปีที่สิบ เราเริ่มลุกขึ้น ปฏิวัติตัวเอง ออกกำลัง กันคิ้ว แต่งหน้าบางๆ ขัดหน้า ขัดตัว ทาครีมบำรุงอย่างสม่ำเสมอ ผิวหน้าเราเริ่มดีขึ้น
เรียบ เนียน นุ่มขึ้น เราเลือกเป็นแม่ค้าส้มตำ ในช่วงเย็น เพื่อหารายได้เสริม ถึงจะเหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่เคยละเลย ที่จะดูแลตัวเอง
จนมีลูกค้าหลายคนมาชมให้ชื้นใจอยู่บ่อยๆ "แม่ค้าสวยเนาะ" แต่คนที่เราอยากให้ชมเป็นสามีมากกว่า แต่เขาไม่เคยพูดเลยค่ะ T_T
พอเขาไม่ชม เราเลยเอาคำชมของลูกค้ามาเล่าให้ฟัง (อวดซะเลย) สามีมองหน้า แล้วส่ายหน้าเบาๆ "คงมืดมั้งแม่
แต่หลังจากวันนั้น ตอนเช้าเขาไปทำงาน ก็เห็นแอบมาจุ๊บเรา ทีแรก แปลกใจเล็กน้อย เพราะจำไม่ได้แล้วว่าเขาทำแบบนี้ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่
และเมื่อวาน ไปเดินตลาดปัฐวิกรกัน จอดรถที่ด้านหลังตลาด ลานบริเวณนี้ มีหลุม บ่อบนถนนเยอะมาก แฉะไปหมดเพราะเป็นช่วงฤดูฝน
สามีเลยชวนไปอีกทาง ตรงนั้นมีหญ้าขึ้นประมาณเข่า และมีน้ำขังอยู่เล็กน้อย พอกระโดดข้ามได้ สามีหยุดแล้วหันมามองเรา ซึ่งใส่กระโปรง
ยาว พร้อมกับคำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน
สามี : ขึ้นหลังพ่อมั๊ย"
เรา : (อึ้งไป10 วิ ไม่คิดว่าเขาจะกล้า เพราะคนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะพอสมควร ขนาดจับมือยังไม่เคยจับ นี่จะให้ขึ้นหลัง ฟังผิดเปล่า หว่า??).... ขึ้น! ....(แล้วก็กระโดดขึ้นขี่หลังเขาทันทีแบบไม่ลังเลอีก โอกาสทองนี่นา)
สามีแบกเราเดินผ่านน้ำแฉะๆกับพงหญ้ารกๆได้ห้าก้าว เราก็รูดลงมายืนยิ้มแฉ่งให้เขาด้วยความดีใจ เขายิ้มตอบพลางคว้าข้อมมือเราฉุดเบาๆให้
เดินตาม
วันนี้เราได้คำตอบของคำถามที่ว่า "เขายังรักเราอยู่มั๊ย" แล้ว
ใช่... เขายังรักเราอยู่ แต่ช่วงเวลาสิบปี ที่ผ่านมา เราอาจจะไม่เจริญตา ไม่น่ามองสำหรับเขา แก่ไป โทรมไป เห็นแล้วหงุดหงิดใจ แต่ยังดี ที่มีโซ่ทองสองเส้นมาผูกชีวิตเราเอาไว้ด้วยกัน เวลาทะเลาะกัน จะหนักหนาแค่ไหน เขาก็จะยอมง้อเรา ลงให้เราเพราะลูก ไม่อยากให้ลูกต้องเป็นกำพร้า ซึ่งเราเองก็คิดเหมือนกัน บอกตัวเองมาตลอด ทนให้มากที่สุด ไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่ต้องทนเพื่อลูก เราเลยประคับประครองกันมาได้จนถึง 11 ปี ทั้งที่มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกัน บ่อยมากๆ
วันนี้ ความรู้สึกเหมือนตอนที่ยังรักกันใหม่ๆ กลับมาอีกครั้ง หลังจากที่ห่างหายไปนาน เราบอกตัวเองเสมอ ว่าจะทำทุกวันให้ดีที่สุด รักเขาให้มากๆ แสดงออกให้เขาเห็น ว่าเรารักเขามากแค่ไหน รักลูกมากเพียงใด ได้แต่หวังว่าจากนี้ไป ความห่างเหินที่เคยมีมานาน จะค่อยๆขยับเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ จนสนิทชิดเชื้อได้เหมือนเดิม....
ฝากคุณแม่ๆ เมียๆทุกท่าน อย่าละเลยตรงจุดนี้ สามีทุกคนอยากเห็นภรรยาสวย สบายตาเสมอเวลาอยู่ด้วยกัน
ไม่ต้องมากมาย แต่แค่สวยในสไตล์เราก็พอ อย่าปล่อยให้เราทรุดโทรมเกินไปนัก ดูแลบำรุงกันตามสมควร เพื่อสามี เพื่อลูก
เพื่อครอบครัว และเพื่อตัวเราเอง
ปล. ฝากถึงคุณสามีทุกๆท่านด้วยนะคะ นอกจากเงินรายได้ทุกบาททุกสตางค์ของพี่ท่านแล้ว เรายังต้องการความรัก ความเมมตตา เอื้ออารีจากพี่ท่านด้วย การแสดงออกเพียงเล็กน้อยว่า "รักนะ" จากพี่ท่านนั้น ทำให้หัวใจเรากระชุ่มกระชวยได้มากโขทีเดียว จากรักมากอยู่แล้วเราจะรักพี่ท่านมากกกก ขึ้นไปอีก อย่าลืมใส่ใจเรื่องนี้ด้วยนะคะ เพราะมันสำคัญมาก สำหรับผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น "ภรรยา" ทุกคน
ขอบคุณทุกท่าน ที่เสียสละเวลาอันมีค่า มาอ่านจนจบนะคะ..
แว๊กกก....ขึ้นมาอยู่กระทู้แนะนำได้ไง.... แต่ก็ขอบคุณเพื่อนๆที่โหวตและร่วมแสดงความคิดเห็นนะคะ....
ชีวิตคู่ของเรายังอีกยาวไกล แต่ก็จะพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ทั้งหน้าที่แม่ เมีย และแม่ค้าส้มตำเพื่อลูกค้าผู้น่ารักทุกๆคน
เอาใจช่วยเพื่อนๆที่กำลังมีปัญหาขอให้เจอทางออกที่ดีที่สุดเร็วๆ ขอให้คนที่เคยล้ม ลุกขึ้นยืนได้อีกครั้งอย่างแข็งแกร่งและสง่างามกว่าเดิม
สู้ๆนะคะ...จะเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนเช่นกันค่ะ...