หนึ่งเดือนผ่านไปสำหรับคนตกงานอย่างผม เป็นช่วงเวลาที่ ทรมาน ปวดร้าวมาก ตะเวณหางานทุกวัน ไม่ได้หยุดพักเลย ขี่มอเตอร์ไชค์ไปหางานระยะทาง เกือบ 50 กิโล เพราะไกลจากที่พัก (อาศัยอยู่กับเพื่อน) ฝนก็ตก บางวันก็ร้อนมาก ค่าน้ำมันไปกลับ 100 ทุกวัน สมัครงานมาเป็น 10 - 20 ที่ ผลปรากฏว่าไม่มีที่ไหนเรียกเลย เงียบ บางที่สัมภาษแล้ว ก็หายไปอีกเป็นแบบนี้ทุกที่ กลับมาถึงห้องแทบไม่อยากทำอะไรเลย เครียด จนบอกไม่ถูก เพื่อนก็ให้กำลังใจบ้าง (ด่าบ้าง เพราะผมลาออกงานที่เก่ามาโดยที่ยังไม่ได้งานใหม่ แต่ผมมีเหตุผลครับเลยต้องออก ) ตอนกลางคืนเปิด facebook line ก็เจอคำถามว่าได้งานหรือยัง แทบทุกวันเลย ทางบ้านก็โทรมาถามแทบทุกวัน จนผมไม่อยากตอบคำถามใครเลย เพราะมันเหมือนเป็นคำถามที่ทำร้ายจิตใจผมมาก แต่ผมก็เข้าใจว่าคนที่ถามนั้นเป็นห่วง ผมอยากจะบอก ผมเหนื่อย ผมท้อ เพราะผมทำทุกอย่างเต็มที่แล้ว ถ้าผมขี้เกียจหางานก็ว่าไปอย่าง ทำไมโชคชะตาไม่เข้าข้างผมบ้าง รู้สึกน้อยใจจริงๆๆ
เมื่อเจอคำถามนี้ ถึงกับเซ็ง อยากจะปิดช่องทางสื่อสารทุกทาง