วันนี้ จขกท อยากตามหาน้องคนนึง ซึ่งขอบอกก่อนว่าแอบชอบมา 5 ปีได้แล้วแต่เห็นทีไรมันทำให้หัวใจพองโตทุกครั้งที่ได้เจอ
น้องคนนี้เคยเรียนที่ จุฬา ซึ้งเมื่อก่อนผมจะเจอเธอตอนเช้าเวลาไปเรียนแต่ไม่บ่อย เธอเป็นคนผิวขาว ออกหมวย เป็นคนรักษาของเพราะเห็นเธอเก็บสายหูฟังได้ดีมาก โดยพันสายใส่กล่องและใส่กระเป๋าเล็กอีกใบ ตอนเช้าจะเห็นเธอนั่งรถตู้ วัดสน-จุฬา แล้วไปลงที่แถวๆประตูคณะ อักษรประจำประตูที่เลยอู่ ปอ141 ไปนิดนึง ซึ่งพอผลเริ่มทำงานผมก็ไม่ค่อยได้เจอน้องเขาอีก
แต่อยู่ๆผมก็ได้เจอน้องเขาอีกโดยบังเอิญซึ่งจะมีช่วงนึงที่ผมต้องไปขึ้นรถตู้ที่MBK โดยน้องเขาเรียนจบแล้วน่าจะเพิ่งเริ่มทำงาน แต่คราวนี้เจอขากลับซึ่งเคยเจอ 2 ครั้ง
-ครั้งแรกเธอจะนั่งรถตู้ตรงฝั่งตรงข้าม MBK รถตู้เส้นที่ไป วัดสน พระประแดงแต่ผมจะลงที่วัดสน ซึงน้องเขายังไม่ลง น่าจะพอเดาได้ว่าน้องเขาไปลงที่ บิ๊กซีพระประแดง
-ครั้งที่2 วันนั้นฝนตกนิดหน่อย ผมเห็นน้องเขาต่อแถวขึ้นรถตู้แต่ดูจากคนแล้วเราคงได้ไปคนละคันแน่นอน และก็จริงๆเมื่อถึงตอนตัดแถวน้องเขาได้ไปเป็นคนสุดท้ายของแถวพอดี แต่สำหรับผมถือว่าดีเพราะพอเลื่อนแถวน้องเขาอยู่ตรงหน้าผมเลย ผมก็แอบมองน้องเขา ใจก็อยากจะคุยด้วยแต่ปากไม่ขยับ แล้วรถตู้คันที่น้องนั่งก็มาอยู่ๆน้องเขาก็ไม่ขึ้นเดินออกจากแถวไปแล้วเรียกอีกคนไปนั่งแทนเธอเฉยเลย ผมก็ งง เลยว่าน้องเขาไม่ไปเพราะอะไรหรือเราไปมองเขาหลอ(น้องเขาน่าจะจำผมได้นะเพราะผมแอบน้องน้องเขาทุกครั้งที่ได้เจอ สงสัยจะคิดว่าไอ้โรคจิตT_T) เพราะรถตู้ตอนฝนตกก็รู้ๆอยู่ว่า กว่าจะมาคันนึงกินเวลา ครึ่งถึงหนึ่งชม. ระหว่างรอผมก็ลุ้นว่าน้องเขาจะกลับมาเมื่อไร มองตลอดแต่ก็ไม่มาจนถึงตอนตัดแถวผมอึ้งไปพักใหญ่ น้องเขาไปอยู่หัวแถวที่ผมต่อเฉยเลย(แอบดีใจ) แล้วเราก็ได้นั่งรถตู่คันเดียวกันแต่น้องเขานั่งเบาะเดี่ยวผมก็นั่งอยู่หลังน้องเขาแล้วเขาก็เปิดรูปตอนรับปริญญาในโทรศัพท์ดู(ที่รู้เพราะผมนั่งเบาะหลังตรงกลางเยื่องน้องเขาพอดี ไม่ได้เลือกนั่งนะครับรถตู้รู้ๆอยู่คนท้ายๆมักโดนบังคับนั่งและถ้าผมเลือกได้ผมไม่กล้าไปนั่งแน่เพราะผมเขินน้องเขา )
จริงๆก็ไม่ได้คาดหวังอะไรแล้วหละครับ เพราะคิดว่าน้องอาจมีแฟนแล้ว แค่อยากรู้จักเผื่อจะยังมีโอกาศมัง เลยมาลองโพสในพันทิพดูเผื่อจะเจอเหมือนกระทู้ในตำนานแบบเขาบ้าง ผมได้แต่แอบปลื้มมานาน ทุกวันนี้ผมก็ไปขึ้นรถตู้ที่นั้นทุกครั้งเผื่อจะได้เจอกันแต่ถ้าไม่ดวงดีจริงๆก็ไม่เจอ ซึ่งจริงๆผมกลับทางอืนได้ไวกว่าด้วย ยอมนั่งรถตู้แทนการขับรถไปทำงาน บางทีก็มานั่งคิดว่าเราบ้าดีจังเพื่ออยากเห็นหน้าแค่นั้นต้องลงทุนขนาดนี้เลยหลอ แต่แค่ได้เห็นก็มีความสุขแล้ว และมันก็ทำให้ผมติดการนั่งรถตู้ไปแล้ว ^^
ปล.(ตอนเช้าไม่แน่ใจน้องเขาจะนั่งรถตู้ วัดสน-จุฬา หรือเปล่า) แต่ผมเดาว่าน้องต้องมาต่อรถที่วัดสน ผมพยายามออกเวลาแตกต่างกันตลอดแต่ยังไม่เคยเจอเลย T_T
ข้อมูล
1.น้องเขาเรียน จุฬา เพิ่งรับปริญญาไป
2.เพิ่งเริ่มทำงาน แต่ไม่แน่ใจว่าทำที่สยามหรือเปล่า (สำหรับผมคิดว่าใช่ไม่งั้นคงไม่มาขึ้นรถที่ MBK) ขากลับนั่งรถตูที่ไป วัดสน-บิ๊กซีพระประแดงตรงข้าม MBK
3.ช่วงตอนเรียน จะเจอเธอนั่งรถเมล์มาทางพระประแดงแล้วมาต่อรถที่วัดสน โดยเมื่อก่อนนั่ง 141 เพราะรถตู้ยังไม่มี หลังๆก็มานั่ง รถตู้จุฬา-ทุ่งครุ ครับ
ขอบคุณทุกความเห็น ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ผมก็แค่ผู้ชายปอดแหกคนนึงที่ไม่กล้าครับ
อาจมีพิมพ์ผิดไปบ้างขออภัยด้วยนะครับ
[กระทู้พลีชีพ]ตามหาหัวใจที่รอคอยมาก5ปี พิกัดจุฬา-พระประแดง
น้องคนนี้เคยเรียนที่ จุฬา ซึ้งเมื่อก่อนผมจะเจอเธอตอนเช้าเวลาไปเรียนแต่ไม่บ่อย เธอเป็นคนผิวขาว ออกหมวย เป็นคนรักษาของเพราะเห็นเธอเก็บสายหูฟังได้ดีมาก โดยพันสายใส่กล่องและใส่กระเป๋าเล็กอีกใบ ตอนเช้าจะเห็นเธอนั่งรถตู้ วัดสน-จุฬา แล้วไปลงที่แถวๆประตูคณะ อักษรประจำประตูที่เลยอู่ ปอ141 ไปนิดนึง ซึ่งพอผลเริ่มทำงานผมก็ไม่ค่อยได้เจอน้องเขาอีก
แต่อยู่ๆผมก็ได้เจอน้องเขาอีกโดยบังเอิญซึ่งจะมีช่วงนึงที่ผมต้องไปขึ้นรถตู้ที่MBK โดยน้องเขาเรียนจบแล้วน่าจะเพิ่งเริ่มทำงาน แต่คราวนี้เจอขากลับซึ่งเคยเจอ 2 ครั้ง
-ครั้งแรกเธอจะนั่งรถตู้ตรงฝั่งตรงข้าม MBK รถตู้เส้นที่ไป วัดสน พระประแดงแต่ผมจะลงที่วัดสน ซึงน้องเขายังไม่ลง น่าจะพอเดาได้ว่าน้องเขาไปลงที่ บิ๊กซีพระประแดง
-ครั้งที่2 วันนั้นฝนตกนิดหน่อย ผมเห็นน้องเขาต่อแถวขึ้นรถตู้แต่ดูจากคนแล้วเราคงได้ไปคนละคันแน่นอน และก็จริงๆเมื่อถึงตอนตัดแถวน้องเขาได้ไปเป็นคนสุดท้ายของแถวพอดี แต่สำหรับผมถือว่าดีเพราะพอเลื่อนแถวน้องเขาอยู่ตรงหน้าผมเลย ผมก็แอบมองน้องเขา ใจก็อยากจะคุยด้วยแต่ปากไม่ขยับ แล้วรถตู้คันที่น้องนั่งก็มาอยู่ๆน้องเขาก็ไม่ขึ้นเดินออกจากแถวไปแล้วเรียกอีกคนไปนั่งแทนเธอเฉยเลย ผมก็ งง เลยว่าน้องเขาไม่ไปเพราะอะไรหรือเราไปมองเขาหลอ(น้องเขาน่าจะจำผมได้นะเพราะผมแอบน้องน้องเขาทุกครั้งที่ได้เจอ สงสัยจะคิดว่าไอ้โรคจิตT_T) เพราะรถตู้ตอนฝนตกก็รู้ๆอยู่ว่า กว่าจะมาคันนึงกินเวลา ครึ่งถึงหนึ่งชม. ระหว่างรอผมก็ลุ้นว่าน้องเขาจะกลับมาเมื่อไร มองตลอดแต่ก็ไม่มาจนถึงตอนตัดแถวผมอึ้งไปพักใหญ่ น้องเขาไปอยู่หัวแถวที่ผมต่อเฉยเลย(แอบดีใจ) แล้วเราก็ได้นั่งรถตู่คันเดียวกันแต่น้องเขานั่งเบาะเดี่ยวผมก็นั่งอยู่หลังน้องเขาแล้วเขาก็เปิดรูปตอนรับปริญญาในโทรศัพท์ดู(ที่รู้เพราะผมนั่งเบาะหลังตรงกลางเยื่องน้องเขาพอดี ไม่ได้เลือกนั่งนะครับรถตู้รู้ๆอยู่คนท้ายๆมักโดนบังคับนั่งและถ้าผมเลือกได้ผมไม่กล้าไปนั่งแน่เพราะผมเขินน้องเขา )
จริงๆก็ไม่ได้คาดหวังอะไรแล้วหละครับ เพราะคิดว่าน้องอาจมีแฟนแล้ว แค่อยากรู้จักเผื่อจะยังมีโอกาศมัง เลยมาลองโพสในพันทิพดูเผื่อจะเจอเหมือนกระทู้ในตำนานแบบเขาบ้าง ผมได้แต่แอบปลื้มมานาน ทุกวันนี้ผมก็ไปขึ้นรถตู้ที่นั้นทุกครั้งเผื่อจะได้เจอกันแต่ถ้าไม่ดวงดีจริงๆก็ไม่เจอ ซึ่งจริงๆผมกลับทางอืนได้ไวกว่าด้วย ยอมนั่งรถตู้แทนการขับรถไปทำงาน บางทีก็มานั่งคิดว่าเราบ้าดีจังเพื่ออยากเห็นหน้าแค่นั้นต้องลงทุนขนาดนี้เลยหลอ แต่แค่ได้เห็นก็มีความสุขแล้ว และมันก็ทำให้ผมติดการนั่งรถตู้ไปแล้ว ^^
ปล.(ตอนเช้าไม่แน่ใจน้องเขาจะนั่งรถตู้ วัดสน-จุฬา หรือเปล่า) แต่ผมเดาว่าน้องต้องมาต่อรถที่วัดสน ผมพยายามออกเวลาแตกต่างกันตลอดแต่ยังไม่เคยเจอเลย T_T
ข้อมูล
1.น้องเขาเรียน จุฬา เพิ่งรับปริญญาไป
2.เพิ่งเริ่มทำงาน แต่ไม่แน่ใจว่าทำที่สยามหรือเปล่า (สำหรับผมคิดว่าใช่ไม่งั้นคงไม่มาขึ้นรถที่ MBK) ขากลับนั่งรถตูที่ไป วัดสน-บิ๊กซีพระประแดงตรงข้าม MBK
3.ช่วงตอนเรียน จะเจอเธอนั่งรถเมล์มาทางพระประแดงแล้วมาต่อรถที่วัดสน โดยเมื่อก่อนนั่ง 141 เพราะรถตู้ยังไม่มี หลังๆก็มานั่ง รถตู้จุฬา-ทุ่งครุ ครับ
ขอบคุณทุกความเห็น ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ผมก็แค่ผู้ชายปอดแหกคนนึงที่ไม่กล้าครับ
อาจมีพิมพ์ผิดไปบ้างขออภัยด้วยนะครับ