จากใจชาวสวนยาง
คนที่ตำหนิติเตียน พูดถึงการเรียกร้องของชาวสวนยางว่าอย่างโน้นอย่างนี้ คนรู้หรือเปล่าคะว่าคนที่มีอาชีพทำสวนยางนะเขามีชีวิตไม่ต่างอะไรกับพวกคุณหรอกคะ พวกพนักงานเงินเดือนทั้งหลายที่ไม่ว่าฝนจะตกแดดจะออกอย่างไง คนก็มีเงินเดือนกินคะ คุณมีรายได้ที่แน่นอน มีโบนัส มีศักภาพในการติดต่อทำธุรกรรมเกี่ยวกับการเงิน ได้อย่างง่ายดาย ปรับเงินเดือนเงินทุกปี คุณสามารถคาดการณ์ได้ว่า สินปีคุณจะมีเงินออมไว้ให้ครอบครัวคุณเท่าไร คุณสามารถซื้อของอะไรได้บ้าง คนทุกคนต้องสร้างฐานะคะ ถามว่า ตอนที่รัฐปรับเงินเดือน ให้ 15000 หรือ 300 บาท เราชาวภาคใต้ เคยประท้วงไม่ให้ปรับเงินเดือนหรือเปล่าคะ ทั้งๆ ที่เรารู้ว่าการทำแบบนี้ ค่าครองชีพขึ้นอย่างแน่นอน เราปิดถนนประท้วงหรือเปล่า เราเป็นคนไทยเหมือนกันคะ มีอาชีพที่ต่างกัน ทุกคนก็อยากจะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขี้นทั้งนั้นแหละคะ ไม่มีใครอยากสร้างความเดือนร้อนให้ใครหรอกคะ ถ้าเขาไม่เดือนร้อนกันจริงๆ
อาชีพเกษตรกรไม่มีความแน่นอนหรอกคะ ต้องอาศัยธรรมชาติ ต้องอาศัยร่างกายที่แข็งแรง วันไหน ฝนตก หรือเจ็บป่วย เราไม่มีรายได้คะ แต่เราต้องกินต้องใช้เหมือนพวกคุณ เรามีหนี้สิน มีภาระในการเลี้ยงดูลูก และพ่อ แม่
เราจะกู้แบงค์ซื้อบ้าน ซื้อรถเรากู้ธนาคารไม่ได้คะ ถึงถ้าจะทำได้ก็เรื่องมากสุดๆ ส่วนในเรื่องการทำสวนยางคุณรู้หรือเปล่าค่ะ ว่าเราต้องทำงานกันวันละกี่ชั่วโมง แล้วเราต้องเดินขึ้นเขากันเหนื่อยแค่ไหน ขึ้นเขานะคะ ฝนตกทางลื่น ล้มกันบาดเจ็บ บางคนโดนมีดกรีดยางบาด บางคนโดนงูกัด บางคนโดนฝนตกใส่ไม่สบายอีกวันก็กรีดยางไม่ได้ อดคะไม่มีรายได้ เรากรีดยางตั้งแต่ 5 ทุ่ม เสร็จก็ 10 โมงเช้าคะ คุณนับไปว่ากี่ชั่วโมง อันนี้คือขายน้ำยางสดนะคะ ไม่ใช่ทำแผ่น ถ้าทำแผ่นด้วยแล้วก็บวกไปเลย อีก 3 ชั่วโมง เราไม่รู้หรอกว่าวันนี้ราคายางจะเท่าไร แต่วันไหนที่เรากรีดยางเราก็ต้องทำกันอยู่อย่างนี้ วันไหนยางราคาขึ้นเราดีใจ นั้นหมายความว่าชีวิตเราจะต้องดีขึ้น ไม่ต่างอะไรกับคนที่งานบริษัทแล้วเงินเดือนขึ้น... ถึงจะเหนื่อยอย่างไร เราก็ทนคะ เราก็เหมือนกับพวกคุณ อยากให้ลูกได้เรียนโรงเรียนที่ดีดี อยากมีเงินเก็บ ไว้ยามฉุกเฉิน ตอนที่ราคายางขึ้น เราชาวสวนยางก็มีความหวังเหมือนกับพวกมนุษย์เงินเดือนคะ คือสร้างฐานะให้ดีขี้น บางคนอาจซื้อบ้านใหม่ บางคนซื้อรถใหม่ นั้นหมายความว่าเรามีหนี้สินที่เราต้องชำระทุกเดือน แล้วคุณคิดดูว่าราคายางตกมาจาก 180 ลงมา เหลือ 50 บาท เราจะอยู่กันอย่างไร พอเราเรียกร้องรัฐก็ให้ความหวังลมลมแล้งแล้ง หลอกพวกเราว่าจะช่วย สุดท้ายก็เงียบ บอกว่าจะช่วยลดต้นทุนโดยการเอาปุ๋ยมาให้พวกเรา แต่คุณรู้หรือเปล่าคะ ว่าปุ่ยที่เขาเอามาให้นะมันเป็นปุ๋ยปลอม เราชาวสวนแบกปุ๋ยปลอมขึ้นควน 10 ปีปุ๋ยก็ไม่ละลายคะ แล้วคุณคิดว่าเราจะเชื่อรัฐได้อีกเหรอ
ข้อความทั้งหมดนี้ ดิฉัน ไม่ได้มีความต้องการให้พวกคุณทั้งหลายต้องมาสงสารพวกเรา แต่ขอร้องเถอะคะอย่าว่าพวกเราเป็นพวกเดียวที่ทำให้ประเทศเสียหาย เราเป็นคนเหมือนกัน มีชีวิต มีจิตใจ มีความรู้สึก อย่าดูถูกกัน สักวันหนึ่งคุณจะรู้ว่าวันไหนที่คุณถูกตัดเงินเดือน หรือถูกหักเงินเดือน ไม่มีโบนัส ถูกไล่ออก ทำธุรกิจรายได้มีแต่ลดลงลดลง คุณไม่มีเงิน แต่คุณมีหนี้สิน มีภาระหน้าที่ที่ต้องดูแลคนในบ้าน ถ้าคุณมีสิทธิที่จะเรียกร้องขอความเป็นธรรมคุณจะทำหรือเปล่า......
จากใจชาวสวนยางค่ะ
คนที่ตำหนิติเตียน พูดถึงการเรียกร้องของชาวสวนยางว่าอย่างโน้นอย่างนี้ คนรู้หรือเปล่าคะว่าคนที่มีอาชีพทำสวนยางนะเขามีชีวิตไม่ต่างอะไรกับพวกคุณหรอกคะ พวกพนักงานเงินเดือนทั้งหลายที่ไม่ว่าฝนจะตกแดดจะออกอย่างไง คนก็มีเงินเดือนกินคะ คุณมีรายได้ที่แน่นอน มีโบนัส มีศักภาพในการติดต่อทำธุรกรรมเกี่ยวกับการเงิน ได้อย่างง่ายดาย ปรับเงินเดือนเงินทุกปี คุณสามารถคาดการณ์ได้ว่า สินปีคุณจะมีเงินออมไว้ให้ครอบครัวคุณเท่าไร คุณสามารถซื้อของอะไรได้บ้าง คนทุกคนต้องสร้างฐานะคะ ถามว่า ตอนที่รัฐปรับเงินเดือน ให้ 15000 หรือ 300 บาท เราชาวภาคใต้ เคยประท้วงไม่ให้ปรับเงินเดือนหรือเปล่าคะ ทั้งๆ ที่เรารู้ว่าการทำแบบนี้ ค่าครองชีพขึ้นอย่างแน่นอน เราปิดถนนประท้วงหรือเปล่า เราเป็นคนไทยเหมือนกันคะ มีอาชีพที่ต่างกัน ทุกคนก็อยากจะมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขี้นทั้งนั้นแหละคะ ไม่มีใครอยากสร้างความเดือนร้อนให้ใครหรอกคะ ถ้าเขาไม่เดือนร้อนกันจริงๆ
อาชีพเกษตรกรไม่มีความแน่นอนหรอกคะ ต้องอาศัยธรรมชาติ ต้องอาศัยร่างกายที่แข็งแรง วันไหน ฝนตก หรือเจ็บป่วย เราไม่มีรายได้คะ แต่เราต้องกินต้องใช้เหมือนพวกคุณ เรามีหนี้สิน มีภาระในการเลี้ยงดูลูก และพ่อ แม่
เราจะกู้แบงค์ซื้อบ้าน ซื้อรถเรากู้ธนาคารไม่ได้คะ ถึงถ้าจะทำได้ก็เรื่องมากสุดๆ ส่วนในเรื่องการทำสวนยางคุณรู้หรือเปล่าค่ะ ว่าเราต้องทำงานกันวันละกี่ชั่วโมง แล้วเราต้องเดินขึ้นเขากันเหนื่อยแค่ไหน ขึ้นเขานะคะ ฝนตกทางลื่น ล้มกันบาดเจ็บ บางคนโดนมีดกรีดยางบาด บางคนโดนงูกัด บางคนโดนฝนตกใส่ไม่สบายอีกวันก็กรีดยางไม่ได้ อดคะไม่มีรายได้ เรากรีดยางตั้งแต่ 5 ทุ่ม เสร็จก็ 10 โมงเช้าคะ คุณนับไปว่ากี่ชั่วโมง อันนี้คือขายน้ำยางสดนะคะ ไม่ใช่ทำแผ่น ถ้าทำแผ่นด้วยแล้วก็บวกไปเลย อีก 3 ชั่วโมง เราไม่รู้หรอกว่าวันนี้ราคายางจะเท่าไร แต่วันไหนที่เรากรีดยางเราก็ต้องทำกันอยู่อย่างนี้ วันไหนยางราคาขึ้นเราดีใจ นั้นหมายความว่าชีวิตเราจะต้องดีขึ้น ไม่ต่างอะไรกับคนที่งานบริษัทแล้วเงินเดือนขึ้น... ถึงจะเหนื่อยอย่างไร เราก็ทนคะ เราก็เหมือนกับพวกคุณ อยากให้ลูกได้เรียนโรงเรียนที่ดีดี อยากมีเงินเก็บ ไว้ยามฉุกเฉิน ตอนที่ราคายางขึ้น เราชาวสวนยางก็มีความหวังเหมือนกับพวกมนุษย์เงินเดือนคะ คือสร้างฐานะให้ดีขี้น บางคนอาจซื้อบ้านใหม่ บางคนซื้อรถใหม่ นั้นหมายความว่าเรามีหนี้สินที่เราต้องชำระทุกเดือน แล้วคุณคิดดูว่าราคายางตกมาจาก 180 ลงมา เหลือ 50 บาท เราจะอยู่กันอย่างไร พอเราเรียกร้องรัฐก็ให้ความหวังลมลมแล้งแล้ง หลอกพวกเราว่าจะช่วย สุดท้ายก็เงียบ บอกว่าจะช่วยลดต้นทุนโดยการเอาปุ๋ยมาให้พวกเรา แต่คุณรู้หรือเปล่าคะ ว่าปุ่ยที่เขาเอามาให้นะมันเป็นปุ๋ยปลอม เราชาวสวนแบกปุ๋ยปลอมขึ้นควน 10 ปีปุ๋ยก็ไม่ละลายคะ แล้วคุณคิดว่าเราจะเชื่อรัฐได้อีกเหรอ
ข้อความทั้งหมดนี้ ดิฉัน ไม่ได้มีความต้องการให้พวกคุณทั้งหลายต้องมาสงสารพวกเรา แต่ขอร้องเถอะคะอย่าว่าพวกเราเป็นพวกเดียวที่ทำให้ประเทศเสียหาย เราเป็นคนเหมือนกัน มีชีวิต มีจิตใจ มีความรู้สึก อย่าดูถูกกัน สักวันหนึ่งคุณจะรู้ว่าวันไหนที่คุณถูกตัดเงินเดือน หรือถูกหักเงินเดือน ไม่มีโบนัส ถูกไล่ออก ทำธุรกิจรายได้มีแต่ลดลงลดลง คุณไม่มีเงิน แต่คุณมีหนี้สิน มีภาระหน้าที่ที่ต้องดูแลคนในบ้าน ถ้าคุณมีสิทธิที่จะเรียกร้องขอความเป็นธรรมคุณจะทำหรือเปล่า......