อ้างอิงจากกระทู้นี้
http://pantip.com/topic/30935568
อยากให้คนเชียงใหม่ช่วยกันค่ะ เห็นแล้วน้ำตาจะไหล เชียงใหม่มีวัดเยอะ แต่ส่วนมาก็จะไปทำบุญกันแต่วัดดังๆทั้งนั้น อยากให้ร่วมมือกันช่วยหลวงตา หรือไม่ก็อยากให้มีหน่วยงานไหนมาช่วยที(แชร์มาจากเพื่อนอีกทีค่ะ บทความตามด้านล่างค่ะ)
Cr.จาก facebook ต้นอ้อ
รายละเอียดจาก
http://www.club4g.com/index.php?topic=14751977.0
แค่แวะมาอ่าน และบอกต่อ ๆ กันไปก็ได้บุญแล้วครับ .....
..... เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้ฟังเรื่องราวจากเพื่อนสนิทคนนึง ได้ไปทำบุญที่วัดแห่งนึงชื่อวัดศรีโขง อยู่ตรงข้ามกับทางลงท่าเรือหางแมงป่อง คนเชียงใหม่เราน่าจะพอรู้จักนะครับ ว่าอยู่ตรงไหน วัดแห่งนี้ตอนนี้มีสภาพทรุดโทรมมาก และมีหลวงปู่เป็นเจ้าอาวาสจำวัดอยู่รูปเดียว โดยไม่มีเณรหรือพระรูปอื่นมาจำวัดด้วยเลย (เคยมีครับ แต่พระไปจำวัดที่อื่นกันหมด ปล่อยให้หลวงปู่อยู่รูปเดียวมานานแล้ว) ซึ่งอายุหลวงปู่ท่านก็มากโขแล้ว สายตาท่านก็เริ่มมองไม่เห็น การเดินเหินของท่าน ก็ต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุงตัว และคลำทางไป ซึ่งผมเองได้ฟัง และได้ยินจากเพื่อนคนนี้มา ก็อยากจะหาเวลาไปหาหลวงปู่ท่านสักครั้ง จนกระทั่งวันนี้ (23 สิงหาคม 2556 ) ช่วงเช้า ๆ ผมได้มีโอกาสเข้าไปถวายภัตตาหารให้ท่าน และได้เป็นเห็นกับตาตัวเองว่าวัดมีสภาพเป็นเช่นไร .. ผมจอดรถตรงทางลงท่าเรือหางแมงป่อง เพราะประตูรั้ววัดยังไม่ได้เปิด ..ผมเดินข้ามถนนไปเกาะที่ประตูรั้ว ไม่นานนักหลวงปู่ท่านก้ค่อย ๆ เดินมา เปิดประตู ผมเห็นท่านคลำหาลูกกุญแจ ซึ่งมัดรวมกันมีหลายดอก เพื่อไขประตูอยู่นานมากด้วยสาตาของหลวงปู่ที่มองไม่ค่อยเห็น ผมนึกในใจ ท่านอยู่คนเดียวในวัดนี้ได้เช่นไร ? ผมมองเข้าไปในวัด สภาพวัด ไม่ต่างจากวัดร้างเท่าไหร่เลย เศษใบไม้ หยักไย่แมงมุมเต็มวัด จิตใจผมตอนนี้เริ่มหดหู่ "มาทำบุญเหรอโยม" นี่คือคำแรกที่ท่านทักผม.. ท่านพาผมเข้าไปในวัด ท่านนั่งลงอยู่บนเก้าอี้พลาสติกแถว ๆ นั้น ผมก็นั่งลงกับพื้นและสนทนากับหลวงปู่อยู่พักใหญ่ ท่านเป็นกันเองมากครับ คุยสนุก มีคติสอนใจทุกเรื่อง ผมเลยคิดในใจ ทำไมถึงทิ้งท่านให้อยู่ลำพังแบบนี้ ท่านชื่อหลวงปู่แก้วครับ แต่ผมเรียก ตุ๊ลุง ๆ ตลอดเลย ถ้าท่านใดได้แวะมาแถวนี้ มาถวายภัตตาหาร หรือแวะมาทำบุญกันบ้างนะครับ เพราะผมเห็นว่า ถ้าเพื่อนผมไม่มาหาท่านทุกวัน ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีใครมาทำบุญถวายภัตตาหารให้ท่านฉัน และนี่ครับ คือจุดที่ผมอยากชวนเชิญ พี่น้อง ทุกคนมาร่วมกันทำบุญ ทั้งแรงกาย แรงใจ หรือถวายปัจจัยแล้วแต่จิตศรัทธา มาช่วยกันพัฒนาวัดแห่งนี้ครับ
สภาพของวัด
กุฏิตุ๊ลุง
หยักไย่ เยอะไปไหม??
เจ้าอาวาส พระสงฆ์รูปเดียวในวัด
ทางเข้าวัดอยู่ตรงข้ามท่าเรือหางแมงป่อง
แผนที่ไปวัดจาก google
หรือจะให้ง่าย ๆ สำหรับคนเชียงใหม่ พอลงจากสะพานนครพิงค์ ถ้าเลี้ยวขวาก็จะเป็นวัดเกตุ แต่ถ้าเลี้ยวซ้าย ก็ไปวัดศรีโขงค่ะ
.....
ประวัติของวัดโดยย่อ ข้อมูลจากศูนย์โบราณคดีภาคเหนือ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
คำว่า "ศรีโขง" เล่ากันว่า เนื่องมาจากเดิมบริเวณที่เป็นพระเจดีย์ของวัดศรีโขงนี้ เคยมีต้นไม้สรีหลวง คือ ต้นโพธิใหญ่ ซึ่งมี "โขง" หรือ "โพลง" ที่โคนต้น โขงที่ว่านี้มีขนาดกว้างใหญ่ขนาดที่คน 20 คน สามารถเข้าไปหลบฝนได้เลยทีเดียว
ความจริงคำว่า "สรี" หมายถึงต้นโพธินี้ คนเมืองเขียนตามหลักภาษาบาลี คือ (เป็นตัวเมืองพิมพ์ไม่เป็น ให้อ่านในคำจารึกแทนนะครับ) อ่านออกเสียงว่า "สะ-หลี" ภายหลังเขียนตามรูปภาษาสันสกฤตเป็น "ศรี" จึงทำให้ความหมายเปลี่ยนไปต่อมา มีการสร้างวัดขึ้นมาและมีโยมอุปัฏฐากท่านหนึ่งในบรรดาหลายๆท่าน คือ แม่บุญศรี กระสัยชัย ภรรยาของนายเตี๋ยเซ้ง กระแสชัย (แซ่ตัน) ลูกสาวคนสุดท้องของหลวงสุนทรโวหารกิจ (บุญถึง แซ่โค้ว) กับนางยิ้มลูกหลาน แม่บุญศรีใช้นามสกุลกระแสชัย สุริยา มีชูกุล ศิริพงศ์ และ หนึ่งในบรรดาลูกๆของท่านคือ อาจารย์วิทยา กระแสชัย เทศมนตรีเทศบาลนครเชียงใหม่ในอดีต
ตามหนังสือ "วัดสำคัญของนครเชียงใหม่" เล่ม ๓ ซึ่งจัดพิมพ์โดยศูนย์ศิลปวัฒนธรรม สถาบันราชภัฏเชียงใหม่ร่วมกับองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่และหน่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมท้องถิ่นจังหวัดเชียงใหม่ เมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๖ หน้า ๘๓ บอกว่า วัดนี้สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๔๑๐ (ดังนั้นถ้านับถึงปีนี้ คือ พ.ศ.2553 วัดศรีโขงมีอายุได้ 143 ปี)
ตั้งอยู่เลขที่ ๒๖๔ ถนนเจริญราษฏร์ ตำบลวัดเกต อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มีเนื้อที่ ๒ ไร่ ๙๐ ตารางวา
ตรงข้ามกับประตูวัดทางทิศตะวันตก ซึ่งเป็นหลังวัด มีท่าน้ำใหญ่ติดกับน้ำแม่ปิง คนจึงเรียกกันว่า "ท่าศรีโขง" ด้านเหนือติดกับคุ้มเจ้าราชบุตร (วงศ์ตะวัน) เดิมทิศใต้ติดกับที่ชาวบ้าน เดิมเป็นที่ขึ้นขอนไม้สักที่ไหลมาตามน้ำแม่ปิงจุดหนึ่ง ปัจจุบันเอกชนสัมปทานเป็นท่าเรือเพื่อการท่องเที่ยวใช้ชื่อว่า "ท่าเรือหางแมงป่อง"
....
ไปทำบุญที่วัดศรีโขง อ.เมือง จ.เชียงใหม่กันเถอะ
อยากให้คนเชียงใหม่ช่วยกันค่ะ เห็นแล้วน้ำตาจะไหล เชียงใหม่มีวัดเยอะ แต่ส่วนมาก็จะไปทำบุญกันแต่วัดดังๆทั้งนั้น อยากให้ร่วมมือกันช่วยหลวงตา หรือไม่ก็อยากให้มีหน่วยงานไหนมาช่วยที(แชร์มาจากเพื่อนอีกทีค่ะ บทความตามด้านล่างค่ะ)
Cr.จาก facebook ต้นอ้อ
รายละเอียดจาก http://www.club4g.com/index.php?topic=14751977.0
แค่แวะมาอ่าน และบอกต่อ ๆ กันไปก็ได้บุญแล้วครับ .....
..... เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้ฟังเรื่องราวจากเพื่อนสนิทคนนึง ได้ไปทำบุญที่วัดแห่งนึงชื่อวัดศรีโขง อยู่ตรงข้ามกับทางลงท่าเรือหางแมงป่อง คนเชียงใหม่เราน่าจะพอรู้จักนะครับ ว่าอยู่ตรงไหน วัดแห่งนี้ตอนนี้มีสภาพทรุดโทรมมาก และมีหลวงปู่เป็นเจ้าอาวาสจำวัดอยู่รูปเดียว โดยไม่มีเณรหรือพระรูปอื่นมาจำวัดด้วยเลย (เคยมีครับ แต่พระไปจำวัดที่อื่นกันหมด ปล่อยให้หลวงปู่อยู่รูปเดียวมานานแล้ว) ซึ่งอายุหลวงปู่ท่านก็มากโขแล้ว สายตาท่านก็เริ่มมองไม่เห็น การเดินเหินของท่าน ก็ต้องใช้ไม้เท้าช่วยพยุงตัว และคลำทางไป ซึ่งผมเองได้ฟัง และได้ยินจากเพื่อนคนนี้มา ก็อยากจะหาเวลาไปหาหลวงปู่ท่านสักครั้ง จนกระทั่งวันนี้ (23 สิงหาคม 2556 ) ช่วงเช้า ๆ ผมได้มีโอกาสเข้าไปถวายภัตตาหารให้ท่าน และได้เป็นเห็นกับตาตัวเองว่าวัดมีสภาพเป็นเช่นไร .. ผมจอดรถตรงทางลงท่าเรือหางแมงป่อง เพราะประตูรั้ววัดยังไม่ได้เปิด ..ผมเดินข้ามถนนไปเกาะที่ประตูรั้ว ไม่นานนักหลวงปู่ท่านก้ค่อย ๆ เดินมา เปิดประตู ผมเห็นท่านคลำหาลูกกุญแจ ซึ่งมัดรวมกันมีหลายดอก เพื่อไขประตูอยู่นานมากด้วยสาตาของหลวงปู่ที่มองไม่ค่อยเห็น ผมนึกในใจ ท่านอยู่คนเดียวในวัดนี้ได้เช่นไร ? ผมมองเข้าไปในวัด สภาพวัด ไม่ต่างจากวัดร้างเท่าไหร่เลย เศษใบไม้ หยักไย่แมงมุมเต็มวัด จิตใจผมตอนนี้เริ่มหดหู่ "มาทำบุญเหรอโยม" นี่คือคำแรกที่ท่านทักผม.. ท่านพาผมเข้าไปในวัด ท่านนั่งลงอยู่บนเก้าอี้พลาสติกแถว ๆ นั้น ผมก็นั่งลงกับพื้นและสนทนากับหลวงปู่อยู่พักใหญ่ ท่านเป็นกันเองมากครับ คุยสนุก มีคติสอนใจทุกเรื่อง ผมเลยคิดในใจ ทำไมถึงทิ้งท่านให้อยู่ลำพังแบบนี้ ท่านชื่อหลวงปู่แก้วครับ แต่ผมเรียก ตุ๊ลุง ๆ ตลอดเลย ถ้าท่านใดได้แวะมาแถวนี้ มาถวายภัตตาหาร หรือแวะมาทำบุญกันบ้างนะครับ เพราะผมเห็นว่า ถ้าเพื่อนผมไม่มาหาท่านทุกวัน ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีใครมาทำบุญถวายภัตตาหารให้ท่านฉัน และนี่ครับ คือจุดที่ผมอยากชวนเชิญ พี่น้อง ทุกคนมาร่วมกันทำบุญ ทั้งแรงกาย แรงใจ หรือถวายปัจจัยแล้วแต่จิตศรัทธา มาช่วยกันพัฒนาวัดแห่งนี้ครับ
สภาพของวัด
กุฏิตุ๊ลุง
หยักไย่ เยอะไปไหม??
เจ้าอาวาส พระสงฆ์รูปเดียวในวัด
ทางเข้าวัดอยู่ตรงข้ามท่าเรือหางแมงป่อง
แผนที่ไปวัดจาก google
หรือจะให้ง่าย ๆ สำหรับคนเชียงใหม่ พอลงจากสะพานนครพิงค์ ถ้าเลี้ยวขวาก็จะเป็นวัดเกตุ แต่ถ้าเลี้ยวซ้าย ก็ไปวัดศรีโขงค่ะ
.....
ประวัติของวัดโดยย่อ ข้อมูลจากศูนย์โบราณคดีภาคเหนือ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
คำว่า "ศรีโขง" เล่ากันว่า เนื่องมาจากเดิมบริเวณที่เป็นพระเจดีย์ของวัดศรีโขงนี้ เคยมีต้นไม้สรีหลวง คือ ต้นโพธิใหญ่ ซึ่งมี "โขง" หรือ "โพลง" ที่โคนต้น โขงที่ว่านี้มีขนาดกว้างใหญ่ขนาดที่คน 20 คน สามารถเข้าไปหลบฝนได้เลยทีเดียว
ความจริงคำว่า "สรี" หมายถึงต้นโพธินี้ คนเมืองเขียนตามหลักภาษาบาลี คือ (เป็นตัวเมืองพิมพ์ไม่เป็น ให้อ่านในคำจารึกแทนนะครับ) อ่านออกเสียงว่า "สะ-หลี" ภายหลังเขียนตามรูปภาษาสันสกฤตเป็น "ศรี" จึงทำให้ความหมายเปลี่ยนไปต่อมา มีการสร้างวัดขึ้นมาและมีโยมอุปัฏฐากท่านหนึ่งในบรรดาหลายๆท่าน คือ แม่บุญศรี กระสัยชัย ภรรยาของนายเตี๋ยเซ้ง กระแสชัย (แซ่ตัน) ลูกสาวคนสุดท้องของหลวงสุนทรโวหารกิจ (บุญถึง แซ่โค้ว) กับนางยิ้มลูกหลาน แม่บุญศรีใช้นามสกุลกระแสชัย สุริยา มีชูกุล ศิริพงศ์ และ หนึ่งในบรรดาลูกๆของท่านคือ อาจารย์วิทยา กระแสชัย เทศมนตรีเทศบาลนครเชียงใหม่ในอดีต
ตามหนังสือ "วัดสำคัญของนครเชียงใหม่" เล่ม ๓ ซึ่งจัดพิมพ์โดยศูนย์ศิลปวัฒนธรรม สถาบันราชภัฏเชียงใหม่ร่วมกับองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่และหน่วยอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมศิลปกรรมท้องถิ่นจังหวัดเชียงใหม่ เมื่อปี พ.ศ.๒๕๓๖ หน้า ๘๓ บอกว่า วัดนี้สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๔๑๐ (ดังนั้นถ้านับถึงปีนี้ คือ พ.ศ.2553 วัดศรีโขงมีอายุได้ 143 ปี)
ตั้งอยู่เลขที่ ๒๖๔ ถนนเจริญราษฏร์ ตำบลวัดเกต อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย มีเนื้อที่ ๒ ไร่ ๙๐ ตารางวา
ตรงข้ามกับประตูวัดทางทิศตะวันตก ซึ่งเป็นหลังวัด มีท่าน้ำใหญ่ติดกับน้ำแม่ปิง คนจึงเรียกกันว่า "ท่าศรีโขง" ด้านเหนือติดกับคุ้มเจ้าราชบุตร (วงศ์ตะวัน) เดิมทิศใต้ติดกับที่ชาวบ้าน เดิมเป็นที่ขึ้นขอนไม้สักที่ไหลมาตามน้ำแม่ปิงจุดหนึ่ง ปัจจุบันเอกชนสัมปทานเป็นท่าเรือเพื่อการท่องเที่ยวใช้ชื่อว่า "ท่าเรือหางแมงป่อง"
....