ตอนที่ 1 มือถือของเนยที่หายไป ?! (In love In school รักของหนูอยู่ที่นี่)

เวลา 17.00 น. “แม่คะ หนูกลับมาแล้วค่ะ สวัสดีค่ะแม่” ฉันทักทายแม่แบบนี้ทุกเย็นเป็นประจำเลย “กลับมาแล้วหรอจ้ะเค้ก เรียนวันนี้เป็นไงมั้งจ้ะ” แม่ฉันก็ถามแบบนี้ประจำทุกเย็นค่ะ -.- “ก็เรื่อยๆค่ะแม่ ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเท่าไร แถมพาเค้กปวดหัวอีกด้วย ฮืออออ T^T มีอะไรกินไหมค่ะแม่ เค้ก หิ๊วววว หิววว ^o^”  ฉันส่งสายตาปิ๊งๆ ให้กับแม่ เพราะว่าตอนนี้หิวมากท้องร้องโครกครากเลย “แม่ทำไว้ให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว อยู่ในครัวเอาออกมากินได้เลยนะเค้กนะ เดี๋ยวแม่ขอตัวไปข้างนอกก่อนนะ อาจจะกลับมืด  เฝ้าบ้านดีๆล่ะ อย่าลืมล็อคประตูนะจ้ะ บายยย” แล้วแม่ฉันก็เดินออกไป ส่วนฉันน่ะหรอหิวค่ะ รีบวิ่งไปหยิบอาหารมากินทันที โหยยย พอตักเข้าปากเท่านั้นแหละ อร่อยจับใจเลย T_T อร่อยน้ำตาไหลเลยอ่ะ จริงๆ ‘♫...คือเนวูฟ เนกาวูฟ โบร๋ววว อาซารังแฮโยวว... ♫’เสียงมือถือฉันเองล่ะ 555555. ไพเราะไหมล่ะ ‘ฮัลโหล...สวัสดีคะ ไม่ทราบว่านี่ใครคะ’ ฉันทักทายอยากมีมารยาทให้ปลายสายนั้น
‘ยัยเค้กนี่ฉันเนยเองนะ !’  ยัยเนยค่ะ ก็นึกว่าใคร -..-
‘เอ้า...แกเองหรอทำไมไม่ใช้เบอร์แกโทร.มาหาฉันล่ะ’
‘โหวว...แกก็ฉันดันทำมือถือหายไปไหนก็ไม่รู้น่ะสิ หาจนปวดหัวหมดแล้วเนี้ย ไม่แน่ใจว่าหล่นไว้ที่โรงเรียนหรือเปล่าด้วยอ่ะ พอแม่ฉันรู้นะ โหวววว โดนเละเลยแก ตายๆๆ’
‘แล้วแม่แกว่าไงมั้งอ่ะที่ว่าเละเนี้ย ?’
‘แม่ฉันบอกว่าถ้าหามือถือไม่เจอจะหักค่าขนมฉันครึ่งต่อครึ่งเลยอ่ะแก T^T’
‘โหววว ตายๆๆ งั้นพรุ่งนี้ลองไปถามที่ฝ่ายปกครองดู เผื่อแกไปทำหล่นไว้ที่ไหนแล้วมีใครเก็บได้ โอเคนะ ?!’
‘จ้ะๆๆ แค่นี้ก่อนนะเค้ก นี่ฉันก็เอาเบอร์บ้านโทรมาอ่ะ โทษทีๆ บายจ้ะ ฝันดี ราตรีสวัสดิ์’
แฮปปี้แล้วไง...เพื่อนฉัน เฮ้ออออ.