วันเสาร์ เราโดยสาร mrt มาลงจัตุจักร แล้วไปต่อ bts หมอชิตเป็นประจำ
ออกจาก mrt กว่าจะเดินขึ้นบันไดเลื่อนได้ สิ่งที่เราเห็นนอกจากร้านค้าทั้งหลายก็ขอทานค่ะ
ทั้งไม่พิการ ทั้งพิการ ตาบอด มือด้วน ขาด้วน บางคนเหมือนโดนไฟลวก
ผ่านบางครั้งก็เห็นแต่ที่ใส่เงิน บางครั้งก็เห็นนั่งหลับก็มี
ตอนแรกๆ เราให้เงินนะ คนละ20บาท แต่ตอนหลังๆ เราไม่ค่อยได้ให้ค่ะ
ให้แต่คนที่ใช้ความสามารถเข้าแลก เพราะเยอะจริงค่ะ
ผ่านกี่ครั้งก็หดหู่ใจทุกครั้ง เราคิดว่าครั้งหน้าจะออกอีกทาง เดินขึ้นบันไดธรรมดาดีกว่า
เพราะเห็นแต่ละครั้งจะติดอยู่ในหัวเรานานมาก พอจะลืมสักหน่อย ก็วันเสาร์อีกแล้ว
ตอนนี้เราจำหน้าพวกเค้าได้ครบเกือบทุกคนแล้วจริงๆ
ส่วนที่เราแท็กปัญหาชีวิตไป เราไม่ได้ว่าพวกเค้าทำชีวิตเรามีปัญหานะ
(แค่หดหู่ใจ) แต่เราไม่รู้จะแท็กอะไรดี
เส้นทางที่ทำให้เราหดหู่ใจ mrt จัตุจักร ถึง bts หมอชิต
ออกจาก mrt กว่าจะเดินขึ้นบันไดเลื่อนได้ สิ่งที่เราเห็นนอกจากร้านค้าทั้งหลายก็ขอทานค่ะ
ทั้งไม่พิการ ทั้งพิการ ตาบอด มือด้วน ขาด้วน บางคนเหมือนโดนไฟลวก
ผ่านบางครั้งก็เห็นแต่ที่ใส่เงิน บางครั้งก็เห็นนั่งหลับก็มี
ตอนแรกๆ เราให้เงินนะ คนละ20บาท แต่ตอนหลังๆ เราไม่ค่อยได้ให้ค่ะ
ให้แต่คนที่ใช้ความสามารถเข้าแลก เพราะเยอะจริงค่ะ
ผ่านกี่ครั้งก็หดหู่ใจทุกครั้ง เราคิดว่าครั้งหน้าจะออกอีกทาง เดินขึ้นบันไดธรรมดาดีกว่า
เพราะเห็นแต่ละครั้งจะติดอยู่ในหัวเรานานมาก พอจะลืมสักหน่อย ก็วันเสาร์อีกแล้ว
ตอนนี้เราจำหน้าพวกเค้าได้ครบเกือบทุกคนแล้วจริงๆ
ส่วนที่เราแท็กปัญหาชีวิตไป เราไม่ได้ว่าพวกเค้าทำชีวิตเรามีปัญหานะ
(แค่หดหู่ใจ) แต่เราไม่รู้จะแท็กอะไรดี