เรื่องคือ เรามีแฟนอยู่คนนึงค่ะ รักกันมากและก็คบมาได้สองปีกว่าแล้วค่ะ
แต่ว่าพอเข้าเรียนมหาลัยก็ต้องแยกกัน เพราะได้กันคนละที่ซึ่งไกลกันมากๆ เลยทำให้รู้สึกไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไหร่ที่จะต้องกลับมาอยู่ตัวคนเดียว
บางทีที่ไปเที่ยวไหนคนเดียวแล้วเจอคนเดินเป็นคู่กัน หรือเวลาชวนเพื่อนไปเที่ยวเพื่อนก็บอกว่าจะอยู่กับแฟน ก็จะรู้สึกเหงาขึ้นมา
จนตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหว ... เริ่มเหงามากขึ้นทุกๆที และรู้สึกว่าเราอยู่คนเดียว
ถึงแม้ว่าเค้าจะโทรมาหาเราบ่อย ไม่ก็สไกป์กันบ่อยแค่ไหน แต่มันก็มาถมแทนที่ความเหงาในใจเราไม่ได้เลย
จนบางทีเราก็รู้สึกเหนื่อยที่จะต้องห่างกันแบบนี้ค่ะ
เราเลยเริ่มมองหาคนที่จะมาแทนที่ได้บ้าง เพื่อหวังว่าความเหงามันจะจางลงๆไป
แต่ว่าไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหา และกลายเป็นนิสัยติดตัวก็ว่าได้ ...
เราเริ่มมองหาคนที่เราชอบพออยู่บ้าง และเราก็เจอค่ะ...
คนแรกชื่อ N (ย่อนะคะ) เป็นหนึ่งในทีมเชียร์ลีดเดอร์ เป็นคนที่ป๊อปปูล่าร์มากๆ เรียกว่าเซเลบก็ไม่ผิด
เราชอบเค้าในแว้บแรกที่เห็น เพราะเค้า...คล้ายแฟนเรามากค่ะ โดยเฉพาะบุคลิกภายนอก เรียกว่าเหมือนเป็นแฝดกันก็ว่าได้
แต่เราก็ไม่กล้าคิดอะไรเกินเลยค่ะ เพราะเค้ามีแฟนแล้วและเค้าก็รักแฟนมากด้วย
และเค้าเป็นคนป๊อปปูล่าร์มาก เราเลยไม่อยากจะสู้กับคนอีกหลายๆคนที่ชื่นชอบเค้าด้วยค่ะ
ทั้งๆที่ตอนแรกตั้งใจจะแค่ชื่นชมเฉยๆ แต่ไปๆมาๆกลับรักจริงจัง ตอนเราตัดใจเราเลยเจ็บมากๆค่ะ
ด้วยความที่ยังแอบหวังเล็กๆในใจที่จะได้ใกล้ชิด N เราเลยยอมลงกิจกรรมที่จะได้ใกล้เค้ามากขึ้น
ทั้งๆที่ไม่ได้ชอบหรือยินดีอะไรมากนัก แต่ก็ยอมลงเพื่อที่หวังจะได้เจอเขาบ่อยขึ้นซักนาที
เราเลยเริ่มทำกิจกรรมเยอะขึ้นค่ะ เลยทำให้เราได้ไปเจอคนหลายๆแบบ เราทำงานตรงนั้นอย่างสนุกสนานจนลืมจุดประสงค์ของตัวเองไป
พอเจอคนเยอะ ก็เท่ากับว่าเราเจอความแปลกใหม่เยอะขึ้น รวมไปถึงคนที่เราชอบคนที่ 2
คนที่ 2 นี้ชื่อ B ค่ะ เพื่อนร่วมงานในงานของเราค่ะ
เค้าเป็นคนที่เฟรนด์ลี่มากๆ และก็มาจากจังหวัดเดียวกันกับเราด้วยค่ะ
เค้าเพิ่งเลิกกับแฟนได้ไม่นาน และมีเราคอยเป็นคนปลอบใจ ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ไปๆมาๆก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว
เรารู้สึกอยากจะอยู่ใกล้เค้ามากเรื่อยๆ อยากสัมผัส อยากไปเที่ยวกับเค้า อยากรู้จักเค้าให้มากกว่านี้
เค้ามักจะชอบทำอะไรที่ให้เราคิดค่ะ ไม่จับมือก็ชอบมาพิง เรียกว่า Skin Ship ประมาณนี้เลยค่ะ
เราเองก็ไม่ได้อยากจะคิดอะไรกับเค้า พยายามห้ามตัวเอง แต่สุดท้ายเราก็หวั่นไหวอีกจนได้
ตอนนี้เรากำลังหวั่นไหวกับคนนี้มากค่ะ และถึงงานจะจบไปและอาจจะไม่ได้เจอกันแล้ว เราก็ยังหวังที่จะให้เค้าคุยกับเราอีกค่ะ
และนอกจาก 2 คนนี้แล้ว เราก็ยังไปชอบ เพื่อนตัวเองอีกคนซึ่งเป็นคนที่ 3 ตั้งแต่เราเข้ามาที่นี่ค่ะ
คนที่สาม ชื่อ Y เป็นเพื่อนในกลุ่มของเราเองค่ะ เค้าเป็นคนที่ไม่โดดเด่นอะไรมาก แต่ว่าก็เป็นคนใจดีคนนึงเลยล่ะ
เค้าไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วยค่ะ เราเลยคิดว่าเค้าคงจะเหงา เพราะจีบใครก็ไม่ติดและท้อถอย
อยากอยู่ข้างๆเค้าค่ะ แต่ว่าพอคิดแบบนั้น ก็กลายเป็นว่าชอบขึ้นมาอีก ...
ทุกวันนี้เวลาเราคุยกับแฟน เรามักไม่กล้าเปิดกล้องหรือง้างปากพูดกับแฟนเลยค่ะ เพราะกลัวจะหลุดเรื่องคนที่เราชอบไป แล้วทำให้เค้าเสียใจและคิดมาก ในใจก็รู้สึกผิดที่แอบมองคนอื่นไม่หยุดหย่อน แต่ก็ยังหาเรื่องบ่ายเบี่ยงโยนความผิดให้แฟนตัวเองจนได้ โทษว่าเพราะเค้าไม่ยอมมาอยู่ใกล้ๆ ถ้าเค้าอยู่ตรงนี้เราคงจะไม่เป็นแบบนี้ เราคงจะได้เดินเที่ยวกับเค้า มีคนไปรับไปส่งเหมือนเมื่อก่อน พอคิดแบบนั้นก็ยังเจ็บอยู่ แล้วก็โทษนั่นโทษนี่เรื่อยไป (เลวมากเนอะ)
เรารักแฟนเรามากนะ แต่เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงเอาแต่มองคนอื่น หยุดความรู้สึกตัวเองไม่เป็น และก็เอาแต่งี่เง่าอยากให้เค้ามาอยู่กับเราตลอดเวลา ทั้งๆที่ควรจะชินแต่ก็ชินไม่ได้ เราเจ็บมากเลยที่จะต้องไปไหนคนเดียว เราเจ็บที่ว่าเราเองก็มีแฟน แต่กลับไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเลย มันเหงา และอยากจะเป็นคนพิเศษของใครอีกซักครั้งนึง อยากกลับไปมีคนดูแลเหมือนเมื่อก่อน แต่ไม่ได้อยู่ใกล้แฟนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราขาดความอบอุ่นหรือเปล่า ? เราอาจจะเป็นแค่คนเลวคนเจ้าชู้คนนึง แต่ว่าเราเองก็เจ็บปวดเพราะความเหงาเหมือนกัน เราอยากจะหยุดจริงๆนะ แต่เราเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ? จะหยุดยังไง ? ใครที่รู้ก็ช่วยบอกทีเถอะค่ะ เราไม่อยากให้แฟนเราเจ็บปวด แต่เราเองก็ไม่อยากเจ็บปวดคนเดียวแบบนี้อีกแล้วเหมือนกัน ...
[ระบาย]เบื่อนิสัยขี้เหงารักคนง่ายของตัวเองจังเลยค่ะ จะทำยังไงดี :'(
แต่ว่าพอเข้าเรียนมหาลัยก็ต้องแยกกัน เพราะได้กันคนละที่ซึ่งไกลกันมากๆ เลยทำให้รู้สึกไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไหร่ที่จะต้องกลับมาอยู่ตัวคนเดียว
บางทีที่ไปเที่ยวไหนคนเดียวแล้วเจอคนเดินเป็นคู่กัน หรือเวลาชวนเพื่อนไปเที่ยวเพื่อนก็บอกว่าจะอยู่กับแฟน ก็จะรู้สึกเหงาขึ้นมา
จนตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหว ... เริ่มเหงามากขึ้นทุกๆที และรู้สึกว่าเราอยู่คนเดียว
ถึงแม้ว่าเค้าจะโทรมาหาเราบ่อย ไม่ก็สไกป์กันบ่อยแค่ไหน แต่มันก็มาถมแทนที่ความเหงาในใจเราไม่ได้เลย
จนบางทีเราก็รู้สึกเหนื่อยที่จะต้องห่างกันแบบนี้ค่ะ
เราเลยเริ่มมองหาคนที่จะมาแทนที่ได้บ้าง เพื่อหวังว่าความเหงามันจะจางลงๆไป
แต่ว่าไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเป็นจุดเริ่มต้นของปัญหา และกลายเป็นนิสัยติดตัวก็ว่าได้ ...
เราเริ่มมองหาคนที่เราชอบพออยู่บ้าง และเราก็เจอค่ะ...
คนแรกชื่อ N (ย่อนะคะ) เป็นหนึ่งในทีมเชียร์ลีดเดอร์ เป็นคนที่ป๊อปปูล่าร์มากๆ เรียกว่าเซเลบก็ไม่ผิด
เราชอบเค้าในแว้บแรกที่เห็น เพราะเค้า...คล้ายแฟนเรามากค่ะ โดยเฉพาะบุคลิกภายนอก เรียกว่าเหมือนเป็นแฝดกันก็ว่าได้
แต่เราก็ไม่กล้าคิดอะไรเกินเลยค่ะ เพราะเค้ามีแฟนแล้วและเค้าก็รักแฟนมากด้วย
และเค้าเป็นคนป๊อปปูล่าร์มาก เราเลยไม่อยากจะสู้กับคนอีกหลายๆคนที่ชื่นชอบเค้าด้วยค่ะ
ทั้งๆที่ตอนแรกตั้งใจจะแค่ชื่นชมเฉยๆ แต่ไปๆมาๆกลับรักจริงจัง ตอนเราตัดใจเราเลยเจ็บมากๆค่ะ
ด้วยความที่ยังแอบหวังเล็กๆในใจที่จะได้ใกล้ชิด N เราเลยยอมลงกิจกรรมที่จะได้ใกล้เค้ามากขึ้น
ทั้งๆที่ไม่ได้ชอบหรือยินดีอะไรมากนัก แต่ก็ยอมลงเพื่อที่หวังจะได้เจอเขาบ่อยขึ้นซักนาที
เราเลยเริ่มทำกิจกรรมเยอะขึ้นค่ะ เลยทำให้เราได้ไปเจอคนหลายๆแบบ เราทำงานตรงนั้นอย่างสนุกสนานจนลืมจุดประสงค์ของตัวเองไป
พอเจอคนเยอะ ก็เท่ากับว่าเราเจอความแปลกใหม่เยอะขึ้น รวมไปถึงคนที่เราชอบคนที่ 2
คนที่ 2 นี้ชื่อ B ค่ะ เพื่อนร่วมงานในงานของเราค่ะ
เค้าเป็นคนที่เฟรนด์ลี่มากๆ และก็มาจากจังหวัดเดียวกันกับเราด้วยค่ะ
เค้าเพิ่งเลิกกับแฟนได้ไม่นาน และมีเราคอยเป็นคนปลอบใจ ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ไปๆมาๆก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว
เรารู้สึกอยากจะอยู่ใกล้เค้ามากเรื่อยๆ อยากสัมผัส อยากไปเที่ยวกับเค้า อยากรู้จักเค้าให้มากกว่านี้
เค้ามักจะชอบทำอะไรที่ให้เราคิดค่ะ ไม่จับมือก็ชอบมาพิง เรียกว่า Skin Ship ประมาณนี้เลยค่ะ
เราเองก็ไม่ได้อยากจะคิดอะไรกับเค้า พยายามห้ามตัวเอง แต่สุดท้ายเราก็หวั่นไหวอีกจนได้
ตอนนี้เรากำลังหวั่นไหวกับคนนี้มากค่ะ และถึงงานจะจบไปและอาจจะไม่ได้เจอกันแล้ว เราก็ยังหวังที่จะให้เค้าคุยกับเราอีกค่ะ
และนอกจาก 2 คนนี้แล้ว เราก็ยังไปชอบ เพื่อนตัวเองอีกคนซึ่งเป็นคนที่ 3 ตั้งแต่เราเข้ามาที่นี่ค่ะ
คนที่สาม ชื่อ Y เป็นเพื่อนในกลุ่มของเราเองค่ะ เค้าเป็นคนที่ไม่โดดเด่นอะไรมาก แต่ว่าก็เป็นคนใจดีคนนึงเลยล่ะ
เค้าไม่เคยมีแฟนมาก่อนด้วยค่ะ เราเลยคิดว่าเค้าคงจะเหงา เพราะจีบใครก็ไม่ติดและท้อถอย
อยากอยู่ข้างๆเค้าค่ะ แต่ว่าพอคิดแบบนั้น ก็กลายเป็นว่าชอบขึ้นมาอีก ...
ทุกวันนี้เวลาเราคุยกับแฟน เรามักไม่กล้าเปิดกล้องหรือง้างปากพูดกับแฟนเลยค่ะ เพราะกลัวจะหลุดเรื่องคนที่เราชอบไป แล้วทำให้เค้าเสียใจและคิดมาก ในใจก็รู้สึกผิดที่แอบมองคนอื่นไม่หยุดหย่อน แต่ก็ยังหาเรื่องบ่ายเบี่ยงโยนความผิดให้แฟนตัวเองจนได้ โทษว่าเพราะเค้าไม่ยอมมาอยู่ใกล้ๆ ถ้าเค้าอยู่ตรงนี้เราคงจะไม่เป็นแบบนี้ เราคงจะได้เดินเที่ยวกับเค้า มีคนไปรับไปส่งเหมือนเมื่อก่อน พอคิดแบบนั้นก็ยังเจ็บอยู่ แล้วก็โทษนั่นโทษนี่เรื่อยไป (เลวมากเนอะ)
เรารักแฟนเรามากนะ แต่เราก็ไม่รู้ว่าทำไมเราถึงเอาแต่มองคนอื่น หยุดความรู้สึกตัวเองไม่เป็น และก็เอาแต่งี่เง่าอยากให้เค้ามาอยู่กับเราตลอดเวลา ทั้งๆที่ควรจะชินแต่ก็ชินไม่ได้ เราเจ็บมากเลยที่จะต้องไปไหนคนเดียว เราเจ็บที่ว่าเราเองก็มีแฟน แต่กลับไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันเลย มันเหงา และอยากจะเป็นคนพิเศษของใครอีกซักครั้งนึง อยากกลับไปมีคนดูแลเหมือนเมื่อก่อน แต่ไม่ได้อยู่ใกล้แฟนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราขาดความอบอุ่นหรือเปล่า ? เราอาจจะเป็นแค่คนเลวคนเจ้าชู้คนนึง แต่ว่าเราเองก็เจ็บปวดเพราะความเหงาเหมือนกัน เราอยากจะหยุดจริงๆนะ แต่เราเองก็ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ? จะหยุดยังไง ? ใครที่รู้ก็ช่วยบอกทีเถอะค่ะ เราไม่อยากให้แฟนเราเจ็บปวด แต่เราเองก็ไม่อยากเจ็บปวดคนเดียวแบบนี้อีกแล้วเหมือนกัน ...