คือมุขนี้ผมได้ยินมาจากน้องผมที่อยู่ ม.5 ครับ(น้องผมเป็นเด็กในโรงเรียนชื่อดังโคราชครับแล้วผมได้กลับบ้านมาเยี่ยมพ่อแม่พอดีผมจึงได้ฟังมุขนี้จากน้อง) เขาเล่าว่าตอนนั้นเขาเรียนภาษาไทยอยู่แล้วทีนี้ครูที่สอน เป็นครูสาวไม่ค่อยแก่มากอายุประมาณ 24-30 ใช้ IPAD Mini สอนครับตามที่น้องผมบอกมา เขาได้เปิดมุขนี้ขึ้นมาเพื่อให้เหมือนนักเรียนอ่านคลายเครียด แต่น้องเขาจำไม่ได้ว่าใครแต่งแต่จำได้ว่าเป็นมุขที่แต่งในปี 2543 โดยใจความของมุขคือ
มีเครื่องบินลำหนึ่งบรรทุกผู่โดยสาร 4 คน มี คนอเมริกา,คนญี่ปุ่น,คนพม่าและคนไทย โดยทีนี้เครื่องบินมันเกิดเหตุขัดข้องขึ้นจนต้องถ่ายสัมภาระออกจากเครื่องหมดแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรจนสุดท้ายจำเป็นต้องโดดลงจากเครื่องบิน โดยเริ่มจากคนอเมริกันที่โดดก่อนแล้วเขาก็กล่าวว่า
"ข้าขอตายเพื่อประธานาธิบดี จอรจ์ วอชิงตันและสหรัฐอเมริกา" และเขาก็โดดลงและก็ตามมาด้วยคนญี่ปุ่นก่อนโดดเขาก็กล่าวว่า
"ข้าขอตายเพื่อองค์จักรพรรดิแห่งญีปุ่น และลูกอาทิตย์อุทัย" (อันของญี่ปุ่นนี่ยาวน้องผมจำไม่ได้หมด)และก็มาถึงคนไทยเขาก็พูดว่า
"ข้าขอตายเพื่อในหลวง องค์สมเด็จพระนเรศวรและพระเจ้าตากมหาราชผู้เกรียงไกรและประเทศไทย " พูดจบคนไทยก็ถีบคนพม่าตกเครื่องบินและสุดท้ายคนไทยก็รอดคนเดียว...
ตอนที่ผมฟังจากน้องเสร็จผมรู้สึกไม่ชอบมุขนี้ขึ้นมาทันที
ตอนคนอเมริกานี่ผมขำนิดๆแต่ไม่มาก(อยากรู้ให้คนอเมริกาฟังเขาจะรู้สึกยัง) พอมาถึงคนญี่ปุ่น ผมรู้สึกทะ
ๆไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เหมือนคำกล่าวพวกทหารญี่ปุ่นสมัยสงครามโลกที่พวกเขารบราฆ่าฟันกัน และพอมาถึง
"ไอ้ไทย" (ถ้าแรงไปสำหรับบางคนรับไม่ได้ขออภัย) ผมไม่ชอบมากจนถึงเกลียดไปเลยมันส่อให้เห็นถึงการเอา "ในหลวง","กษัตริย์","ประเทศชาติ" มาอ้างเพื่อให้ตัวเองให้รอดมันส่อให้เห็นถึงสันดานของคนแต่งที่เหมือนพวก "นวพลกระทิงแดง"ที่ฆ่าคนเอาโดยเอาเก้าอี้ฟาดแล้วอ้างว่าไอ้นี่ล้มเจ้า (คนแต่งมันเป็นพวกโหนเจ้ารึเปล่าผมไม่รู้เหมือนกัน) แต่มุขนี้ผมไม่ชอบมาก(น้องผมก็ไม่ชอบไอ้ตรง"ไอ้ไทย"นั่นแหละเพราะมันแสดงถึงความเห็นแก่ตัวแม้บางคนในห้องจะหัวเราะแบบชอบมากตามที่น้องผมบอก)โดยเฉพาะที่เราถีบพม่าลงเครื่องบินเหมือนเรามองว่า พม่าเป็นศัตรูเรามาตลอดไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัยฆ่าไม่ผิด แสดงถึงความหัวโบราณสุดๆของคนแต่ง แม้มุขจะผ่านมานานแล้ว
ทุกคนคิดยังไงกันครับก็แสดงความคิดเห็นมาได้เลยและพอใครรู้ที่มามุขบอกหน่อยจะขอบคุณมากครับ
มีมุขจะมาเล่าให้ฟังครับ(เป็นมุขที่ไม่ค่อยตลกสำหรับผมเท่าไหร่ครับ)
มีเครื่องบินลำหนึ่งบรรทุกผู่โดยสาร 4 คน มี คนอเมริกา,คนญี่ปุ่น,คนพม่าและคนไทย โดยทีนี้เครื่องบินมันเกิดเหตุขัดข้องขึ้นจนต้องถ่ายสัมภาระออกจากเครื่องหมดแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรจนสุดท้ายจำเป็นต้องโดดลงจากเครื่องบิน โดยเริ่มจากคนอเมริกันที่โดดก่อนแล้วเขาก็กล่าวว่า
"ข้าขอตายเพื่อประธานาธิบดี จอรจ์ วอชิงตันและสหรัฐอเมริกา" และเขาก็โดดลงและก็ตามมาด้วยคนญี่ปุ่นก่อนโดดเขาก็กล่าวว่า
"ข้าขอตายเพื่อองค์จักรพรรดิแห่งญีปุ่น และลูกอาทิตย์อุทัย" (อันของญี่ปุ่นนี่ยาวน้องผมจำไม่ได้หมด)และก็มาถึงคนไทยเขาก็พูดว่า
"ข้าขอตายเพื่อในหลวง องค์สมเด็จพระนเรศวรและพระเจ้าตากมหาราชผู้เกรียงไกรและประเทศไทย " พูดจบคนไทยก็ถีบคนพม่าตกเครื่องบินและสุดท้ายคนไทยก็รอดคนเดียว...
ตอนที่ผมฟังจากน้องเสร็จผมรู้สึกไม่ชอบมุขนี้ขึ้นมาทันที
"ไอ้ไทย" (ถ้าแรงไปสำหรับบางคนรับไม่ได้ขออภัย) ผมไม่ชอบมากจนถึงเกลียดไปเลยมันส่อให้เห็นถึงการเอา "ในหลวง","กษัตริย์","ประเทศชาติ" มาอ้างเพื่อให้ตัวเองให้รอดมันส่อให้เห็นถึงสันดานของคนแต่งที่เหมือนพวก "นวพลกระทิงแดง"ที่ฆ่าคนเอาโดยเอาเก้าอี้ฟาดแล้วอ้างว่าไอ้นี่ล้มเจ้า (คนแต่งมันเป็นพวกโหนเจ้ารึเปล่าผมไม่รู้เหมือนกัน) แต่มุขนี้ผมไม่ชอบมาก(น้องผมก็ไม่ชอบไอ้ตรง"ไอ้ไทย"นั่นแหละเพราะมันแสดงถึงความเห็นแก่ตัวแม้บางคนในห้องจะหัวเราะแบบชอบมากตามที่น้องผมบอก)โดยเฉพาะที่เราถีบพม่าลงเครื่องบินเหมือนเรามองว่า พม่าเป็นศัตรูเรามาตลอดไม่ว่ากี่ยุคกี่สมัยฆ่าไม่ผิด แสดงถึงความหัวโบราณสุดๆของคนแต่ง แม้มุขจะผ่านมานานแล้ว
ทุกคนคิดยังไงกันครับก็แสดงความคิดเห็นมาได้เลยและพอใครรู้ที่มามุขบอกหน่อยจะขอบคุณมากครับ