คุณอ่านฉากนี้แล้วคุณคิดยังไงกับมิเชลล์

“หม่อมฉัน...” มิเชลล์ถวายคำนับอย่างต่ำ แล้วตัดสินใจพูดบอกออกไปในสิ่งที่ตั้งใจมาครั้งนี้
       “มาทูลลากลับประเทศฝรั่งเศส เพคะ”
        สองคนตกใจมาก โดยเฉพาะชารีฟ
       “ถึงอย่างไรหม่อมฉันก็จะไม่อยู่ที่นี่ และหม่อมฉันก็จะไม่แต่งงานกับชาวฮิลฟาราคนใดทั้งสิ้น”
       ชารีฟช็อก ยืนค้างไปแล้ว องค์อาหเม็ดถึงกับพูดไม่ออก
       “หม่อมฉันจะกลับประเทศฝรั่งเศส เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
       องค์อาหเม็ดหรี่ตามอง “ทำไม เธอมีเหตุผลอะไร”
       มิเชลล์ปรับน้ำเสียงเป็นปกติเรียบร้อย “หม่อมฉันทนไม่ได้เพคะที่จะอยู่ในฮิลฟารา หม่อมฉันไม่คุ้นเคยขนบธรรมเนียมประเพณีทุกอย่าง    ที่นี่ แต่ประเทศฝรั่งเศสเป็นประเทศที่หม่อมฉันอยู่มาตั้งแต่เด็ก แค่คิดว่าจะต้องอยู่ที่อื่นที่ไม่ใช่ประเทศฝรั่งเศสหม่อมฉันก็ทนไม่ได้แล้วเพคะ หม่อมฉันจึงมาทูลขออนุญาตที่จะกลับไปประเทศฝรั่งเศสเพคะ”    
       ชารีฟสวนคำทันที “ไม่ได้นะมิเชลล์”
       มิเชลล์สีหน้าวูบไหวไปนิดหนึ่ง ความเจ็บปวดฉายแววออกมาชั่วพริบตา แล้วปรับสีหน้าให้เห็นปกติ หันไปทางชารีฟ “ท่านราชองครักษ์ ท่านเป็นเจ้าชีวิตของฉันหรือคะ”
       นัยน์ตาชารีฟปวดร้าวมาก พึมพำเสียงแผ่ว
       “มิเชลล์”
       มิเชลล์มองหน้าชารีฟ แล้วฉับพลันน้ำตาก็คลอขึ้นมาเต็มหน่วยตา
       ชารีฟใจหายวับ รู้ดีว่าสาวลูกผสมใจแข็งและเด็ดเดี่ยวมากเพียงใด พยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
       “เธอทำได้ลงคอหรือมิเชลล์”