ขอบคุณพี่ชายหมวกกันน็อคดำ ที่มาส่งผมถึงที่พัก (ลาดพร้าว 126 เวลา 12.30 AM)

เหตุการณ์เสี่ยงดวงคืนที่ 2 กันยายน 2556 เวลา เที่ยงคืนครึ่ง หลังจากการซ้อมดนตรีในซอยลาดพร้าว 122 แยก 5 เสร็จ ผมได้เดินกลับที่พัก (ลาดพร้าว 126) แต่ก่อนกลับได้แวะซื้อของกินใน 7-11 พอซื้อของเสร็จผมต้องเดินกลับอย่างโดดเดี่ยว  โดยไร้แสงไฟนำทาง  ต้องบอกก่อนว่าในซอยที่ผมอาศัยอยู่มันเปลี่ยวมาก(ต้องเดินประมาณ 500 เมตรจึงจะถึงที่พัก)  การเดินกลับโดยถือกีต้าข้างหนึ่งและถุงของกินอีกข้างหนึ่ง เป็นอันตรายอย่างมาก ณ ช่วงเวลานี้ ผมเดินออกจาก 7-11(ลาดพร้าว 124) เขามาในซอยเปลี่ยวคนเดียว  แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น มีมอเตอร์ไซค์คันหนึ่ง ขี่มาจากด้านหลังผม ผมจึงหันไปมอง  คนขี่เป็นผู้ชายสวมหมวกกันน็อคสีดำแบบเต็มใบ  เขาชะลอรถ  แล้วหยุดอยู่ด้านข้างตัวผม  ผมยืนนิ่งเพราะทำอะไรไม่ถูก  มือก็ไม่ว่าง  วินาทีนั้น  คิดเลยว่า"กูโดนล่ะ" แล้วเสียงที่เปล่งออกมาจากภายใต้หมวกกันน็อคสีดำก็คือ "ผมไปส่งไหมพี่" ผมตอบตกลงแบบงงๆ  แล้วขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ของชายหมวกกันน็อคดำทันที  เวลานั้นยังไม่วางใจเท่าไหร่  เพราะเส้นทางเปลี่ยวในซอยอีกยาวไกล  และเสียงของผู้ขี่ถามผู้ซ้อนก็ดังขึ้นอีกครั้ง  "ให้ผมส่งตรงไหนครับ?"และ"พี่เดินกลับแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ?" ผมจึงตอบเขาไปแบบงงๆว่า "ส่งบ้านคุณตา 3 ครับ" และ "เปล่าครับ ไม่ได้เดินกลับแบบนี้ทุกวัน เฉพาะวันที่มีซ้อมเท่านั้นครับ" แล้วในที่สุดก็พ้นช่วงมืดมิด  เข้าสู้แสงไฟของตึกต่างๆที่อยู่ในละแวกนี้  จนมาถึงที่พักของผม  ผมรู้สึกโล่งอกและได้กล่าวขอบคุณเขาไปพร้อมโค้งตัวอย่างสุภาพแบบคนญี่ปุ่น  เพราะเวลานั้น  มือผมไม่ว่างที่จะพนมไหว้แบบคนไทย  ด้วยเหตุนี้ผมจึงกลับมาถึงห้องอย่างปลอดภัย  และได้เรียนรู้ว่า  คนที่มีน้ำใจยังมีอยู่ในสังคมนี้  และครั้งหน้าโปรดอย่าเสี่ยงเดินกลับคนเดียวเป็นดีที่สุด  แม้จะต้องยอมเสียเงินให้พี่แท็กมาส่ง เพียง 500 เมตรก็ต้องยอม เพื่อความปลอดภัย  หากจะรอพี่วิน...เวลานี้คงไม่มีให้เห็นแล้วล่ะ  
   ผมขอกล่าวขอบคุณอีกครั้ง...ให้กับพี่ชายหมวกกันน็อคดำมา ณ ที่แห่งนี้ด้วยครับ...

   ขอบคุณครับ...(din_seek)