เวลา เวลา เวลา
ค่อยๆ เดิน…ผ่านไป
เด็กผู้หญิงยิ้มแก้มตุ่ยพร้อมกับมีเสียงหัวเราะลอดช่องว่างระหว่างริมฝีปากน้อยๆ ออกมาเบาๆ
หัวใจของฉันยิ้มตามอย่างมีความสุข
หนึ่งปี สองปี สามปี…
ผมเดินไปข้างหน้า มองเห็นความยิ่งใหญ่ของท้องฟ้า มองเห็นสีเขียวสดชื่นของป่าไม้
แล้วผมก็เดินกลับบ้าน
เวลา เวลา เวลา
ค่อยๆ เดิน…ผ่านไป
เด็กผู้หญิงคนที่อยู่ในหัวใจของผมเสมอมาเติบโตขึ้น กลายเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย
ผมรู้สึกดีใจเมื่อได้พบเด็กผู้หญิงคนนี้ พร้อมกันนั้น ความรู้สึกเศร้าของผมค่อยๆ ดันตัวเองออกมาจากข้างในอกลึกๆ
เด็กผู้หญิงที่เคยอยู่ในหัวใจของผมเสมอมากำลังจะเดินจากผมไปแล้ว แม้กระนั้น ผมไม่อยากให้เธอหายไป ผมหันหลังและเริ่มเดิน การเดินทางของผมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว ผมจะคิดถึงแก้มของเด็กหญิงคนนั้นยามเมื่อเธอยิ้ม ทุกๆ ค่ำคืน
น้องสาวของพี่
ค่อยๆ เดิน…ผ่านไป
เด็กผู้หญิงยิ้มแก้มตุ่ยพร้อมกับมีเสียงหัวเราะลอดช่องว่างระหว่างริมฝีปากน้อยๆ ออกมาเบาๆ
หัวใจของฉันยิ้มตามอย่างมีความสุข
หนึ่งปี สองปี สามปี…
ผมเดินไปข้างหน้า มองเห็นความยิ่งใหญ่ของท้องฟ้า มองเห็นสีเขียวสดชื่นของป่าไม้
แล้วผมก็เดินกลับบ้าน
เวลา เวลา เวลา
ค่อยๆ เดิน…ผ่านไป
เด็กผู้หญิงคนที่อยู่ในหัวใจของผมเสมอมาเติบโตขึ้น กลายเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย
ผมรู้สึกดีใจเมื่อได้พบเด็กผู้หญิงคนนี้ พร้อมกันนั้น ความรู้สึกเศร้าของผมค่อยๆ ดันตัวเองออกมาจากข้างในอกลึกๆ
เด็กผู้หญิงที่เคยอยู่ในหัวใจของผมเสมอมากำลังจะเดินจากผมไปแล้ว แม้กระนั้น ผมไม่อยากให้เธอหายไป ผมหันหลังและเริ่มเดิน การเดินทางของผมกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว ผมจะคิดถึงแก้มของเด็กหญิงคนนั้นยามเมื่อเธอยิ้ม ทุกๆ ค่ำคืน