ขอเล่าตามจริงเลยนะคะ เป็นความรู้สึกส่วนตัว เจอเองทั้งหมด มีทั้งเรื่องดีและไม่ดี ใครไม่อยากอ่านหรือรับไม่ได้กดปิดได้เลยค่ะ
เรามาแลกเปลี่ยนที่จีนได้ประมานนึงแล้วนะคะ คิดถึงบ้านมากเป็นบางครั้งเวลาเจอเรื่องเลวร้าย ชีวิตที่นี่ลำบากมากเทียบกับที่บ้าน พูดแล้วอาจจะแย่แต่ก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ตอนนี้เหนื่อยมาก ภาษายังไม่โอเค เห็นอะไรก็ไม่สะอาดไปหมด มีคนบอกเราก่อนมาแล้วว่าเราจะอยู่ไม่ได้ เพราะถ้าคิดตามคนไทยก็คือคนจีนไม่มีมารยาท บ้านเมืองสกปรก ส่วนตัวเราว่าเค้าไม่ได้ไม่มีมารยาท เราต้องเข้าใจว่ามันเป็นวัฒนธรรมของเขาเพียงแต่เราไม่ชอบเท่านั้นเอง อยู่นี่เราพยายามคิดบวก ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เริ่มจากห้องน้ำ คอนเฟิมว่าเป็นส้วมรางส้วมหลุม ตามมุมห้องก็จะมีเศษทิชชูเลอะอะไรเยอะแยะไปหมด ผ้าอนามัยใช้แล้วก็แผ่หลาแปะไปทั่ว เวลาเราเข้าไปใช้ต้องกลั้นหายใจแล้วทำธุระให้เร็วที่สุด ไม่ได้พูดเกินจริงแต่ใครเคยมาจีนน่าจะเคยเห็น แต่ของเราอาจจะแย่กว่ามากเพราะมันเป็นรรแล้วเด็กเยอะ ถ้าเป็นส้วมรางแล้วของที่ออกมามันไม่ไหลต่อๆไปก็คือมันจะเป็นกองๆถมกันอยู่ บอกตรงๆว่าเราขยะแขยงมากแต่ก็ต้องทน ส่วนที่บ้านโฮส ลุงก็สูบบุหรี่จัดมากซึ่งบ้านที่ไทยไม่มีใครสูบเลย ทำยังไงก็ไม่ชิน แม้แต่เวลากินข้าวก้ยังสูบ ควันก็ลอยเข้าเราตลอดจะลุกหนีก็ไม่ได้ จะไม่หายใจก็ไม่ได้ เสื้อผ้าเราก็เหม็นไปด้วย คนที่นี่ชอบใส่เสื้อผ้าซ้ำ 1ชุด3วัน ที่บอกว่าตัวเหม็นก้คอนเฟิมอีกค่ะ ส่วนบ้านก็ไม่ได้สภาพดีมาก ถ้าเทียบกับที่ไทยคือสกปรก แต่เราคิดว่าอยู่ได้ เพียงแต่เค้าไม่ชอบทำความสะอาดกัน มาแรกๆเราก็เลยทำเท่าที่ทำได้ แต่เค้าก็ทำสกปรกอีกอยู่ดี เราเลยดูแลแค่ส่วนของตัวเองแล้ว อาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่มันเหนื่อยจริงๆ มันมีหลายเรื่องที่เรารับไม่ได้ด้วยวัฒนธรรมของเขากับของเราต่างกันมาก คนจีนกินอาหารใช้ตะเกียบ แล้วก็เอาตะเกียบเข้าปากเลียไปเลียมา แล้วก็คนอาหารไปทั่วจาน เขี่ยๆเลือกเอาที่ชอบ ไม่มีช้อนกลางแบบบ้านเรา ถ้ากินแล้วมีเศษอาหารก็จะบ้วนไว้ข้างๆจานเป็นกองๆ เลอะเทอะมาก จานก็กดน้ำยา1ครั้งล้างเทไปเทมา แล้วอาหารจีนน้ำมันเยอะ ล้างแบบไม่ถูจะไผสะอาดได้ยังไง พอเสร็จก็เก็บใส่ตู้ทั้งที่ยังไม่แห้ง มันเลยเหม็นคาว ที่นี่ประหยัดน้ำสุดๆ เรื่องอาบน้ำซักผ้าก็เหมือนกัน ไม่ใช่เมืองหนาว อากาศประมานสามสิบ แต่โฮสประหยัดน้ำมาก เราเป็นคนที่ผิวมัน หน้ามัน ผมก็มัน ปกติก็อาบน้ำเช้าเย็นแต่อยู่นี่อาบได้แค่รอบเดียว ตอนนี้สิวขึ้นอีกเยอะ ผ้าก็ซักได้ไม่สะอาด เราเครียดไปหมดทุกอย่าง อาหารบางอย่างเราก็ทานไม่ได้ มันทำใจยากจะให้ยอมรับในทีเดียว ออกไปนอกบ้านก็ต้องระวังตัวทุกอย่าง การจราจรที่นี่ไม่ค่อยมีสัญญานไฟ ถึงมีก็ไม่ค่อยดูกัน ใช้บีบแตรเอา ที่นี่เสียงแตรดังถี่มาก นับ1-5ได้เลย ไม่เกินนี้ บ้านเราใช้กดไล่หมาแต่ที่นี่กดตั้งแต่สองร้อยเมตรแรก คนก็ไม่ได้กลัวนะคะ เห็นเค้าก็เดินปกติแล้วรถที่บีบแตรก็จะเบี่ยงไปเอง บอกก่อนว่าเราไม่ได้อยู่ในปักกิ่ง เคยเห็นในปักกิ่งดีกว่านี้นิดหน่อย เสียงแตรไม่เยอะเท่านี้ ซึ่งเวลาข้ามถนนหรือเดินไปไหนเราก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าดูและตัวเองให้ดีที่สุด ทุกอย่างเลย อยู่ที่นี่ไม่มีครอบครัว ไม่มีใครคอยดูแล ถึงแม้ว่าบางทีเราจะท้อจนไม่รู้ว่าจ่ายเงินมากมายมาลำบากทำไมทั้งๆที่อยู่บ้านเราก็มีความสุขดี แต่ถึงตอนนี้ก็ถอยไม่ได้เหมือนกัน ที่มาบ่นตรงนี้เพราะไม่รู้จะไประบายที่ไหน ไม่มีคนพูดภาษาเดียวกับเรา ไม่มีใครเข้าใจ มันอัดอั้น แต่จะให้โทกลับไปบอกพ่อแม่ก็จะเป็นห่วงอีกและไม่มีความสุข แต่นอกจากเรื่องแย่ๆแล้วที่นี่ก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่บ้าง อย่างเพื่อนๆเห็นเราเป็นคนต่างชาติก็เข้ามาชวนคุย บางคนพูดอังกฤษไม่ได้ก็หาแบบกูเกิ้ลทรานสเลตมาพยายามคุยกับเรา พาไปเที่ยวบ้าง ไม่ปล่อยให้เราเหงา บางคนดีมากๆก็เอาขนมเอาของมาให้ตลอด สอนภาษาเราบ้าง เรามีเพื่อนที่เฮฮาเยอะแยะ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่ทำให้เราอยู่ต่อ สุดท้ายนี้ใครมีอะไรจะแนะนำก็บอกมาได้เลยนะคะ ใครจะว่าเราไม่อดทนก็แล้วแต่ คนที่ไม่เคยมาอยู่เองมาเจอเองไม่มีวันเข้าใจ เราอยากแนะนำคนที่จะมาอยู่ตปทแล้วปรับเข้ากับวัฒนธรรมของเขาไม่ได้ พยายามอย่าเปรียบเทียบของเขากับของเรา เพราะมันจะทำให้ไม่มีความสุขเหมือนที่เราเป็นอยู่ เรารู้ว่ามันทำยากที่จะไม่เปรียบเทียบโดยเฉพาะเมื่อของเราดีกว่า แต่เราก็พยายามปรับตัวอยู่นะคะ คิดบวกไว้เยอะๆหาเรื่องดีๆที่ยังมีอยู่ หวังว่าวันนึงจะอยู่นี่ได้อย่างมีความสุข เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
กระทู้บ่น ชีวิตนร.ไทยในจีน
เรามาแลกเปลี่ยนที่จีนได้ประมานนึงแล้วนะคะ คิดถึงบ้านมากเป็นบางครั้งเวลาเจอเรื่องเลวร้าย ชีวิตที่นี่ลำบากมากเทียบกับที่บ้าน พูดแล้วอาจจะแย่แต่ก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง ตอนนี้เหนื่อยมาก ภาษายังไม่โอเค เห็นอะไรก็ไม่สะอาดไปหมด มีคนบอกเราก่อนมาแล้วว่าเราจะอยู่ไม่ได้ เพราะถ้าคิดตามคนไทยก็คือคนจีนไม่มีมารยาท บ้านเมืองสกปรก ส่วนตัวเราว่าเค้าไม่ได้ไม่มีมารยาท เราต้องเข้าใจว่ามันเป็นวัฒนธรรมของเขาเพียงแต่เราไม่ชอบเท่านั้นเอง อยู่นี่เราพยายามคิดบวก ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง เริ่มจากห้องน้ำ คอนเฟิมว่าเป็นส้วมรางส้วมหลุม ตามมุมห้องก็จะมีเศษทิชชูเลอะอะไรเยอะแยะไปหมด ผ้าอนามัยใช้แล้วก็แผ่หลาแปะไปทั่ว เวลาเราเข้าไปใช้ต้องกลั้นหายใจแล้วทำธุระให้เร็วที่สุด ไม่ได้พูดเกินจริงแต่ใครเคยมาจีนน่าจะเคยเห็น แต่ของเราอาจจะแย่กว่ามากเพราะมันเป็นรรแล้วเด็กเยอะ ถ้าเป็นส้วมรางแล้วของที่ออกมามันไม่ไหลต่อๆไปก็คือมันจะเป็นกองๆถมกันอยู่ บอกตรงๆว่าเราขยะแขยงมากแต่ก็ต้องทน ส่วนที่บ้านโฮส ลุงก็สูบบุหรี่จัดมากซึ่งบ้านที่ไทยไม่มีใครสูบเลย ทำยังไงก็ไม่ชิน แม้แต่เวลากินข้าวก้ยังสูบ ควันก็ลอยเข้าเราตลอดจะลุกหนีก็ไม่ได้ จะไม่หายใจก็ไม่ได้ เสื้อผ้าเราก็เหม็นไปด้วย คนที่นี่ชอบใส่เสื้อผ้าซ้ำ 1ชุด3วัน ที่บอกว่าตัวเหม็นก้คอนเฟิมอีกค่ะ ส่วนบ้านก็ไม่ได้สภาพดีมาก ถ้าเทียบกับที่ไทยคือสกปรก แต่เราคิดว่าอยู่ได้ เพียงแต่เค้าไม่ชอบทำความสะอาดกัน มาแรกๆเราก็เลยทำเท่าที่ทำได้ แต่เค้าก็ทำสกปรกอีกอยู่ดี เราเลยดูแลแค่ส่วนของตัวเองแล้ว อาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่มันเหนื่อยจริงๆ มันมีหลายเรื่องที่เรารับไม่ได้ด้วยวัฒนธรรมของเขากับของเราต่างกันมาก คนจีนกินอาหารใช้ตะเกียบ แล้วก็เอาตะเกียบเข้าปากเลียไปเลียมา แล้วก็คนอาหารไปทั่วจาน เขี่ยๆเลือกเอาที่ชอบ ไม่มีช้อนกลางแบบบ้านเรา ถ้ากินแล้วมีเศษอาหารก็จะบ้วนไว้ข้างๆจานเป็นกองๆ เลอะเทอะมาก จานก็กดน้ำยา1ครั้งล้างเทไปเทมา แล้วอาหารจีนน้ำมันเยอะ ล้างแบบไม่ถูจะไผสะอาดได้ยังไง พอเสร็จก็เก็บใส่ตู้ทั้งที่ยังไม่แห้ง มันเลยเหม็นคาว ที่นี่ประหยัดน้ำสุดๆ เรื่องอาบน้ำซักผ้าก็เหมือนกัน ไม่ใช่เมืองหนาว อากาศประมานสามสิบ แต่โฮสประหยัดน้ำมาก เราเป็นคนที่ผิวมัน หน้ามัน ผมก็มัน ปกติก็อาบน้ำเช้าเย็นแต่อยู่นี่อาบได้แค่รอบเดียว ตอนนี้สิวขึ้นอีกเยอะ ผ้าก็ซักได้ไม่สะอาด เราเครียดไปหมดทุกอย่าง อาหารบางอย่างเราก็ทานไม่ได้ มันทำใจยากจะให้ยอมรับในทีเดียว ออกไปนอกบ้านก็ต้องระวังตัวทุกอย่าง การจราจรที่นี่ไม่ค่อยมีสัญญานไฟ ถึงมีก็ไม่ค่อยดูกัน ใช้บีบแตรเอา ที่นี่เสียงแตรดังถี่มาก นับ1-5ได้เลย ไม่เกินนี้ บ้านเราใช้กดไล่หมาแต่ที่นี่กดตั้งแต่สองร้อยเมตรแรก คนก็ไม่ได้กลัวนะคะ เห็นเค้าก็เดินปกติแล้วรถที่บีบแตรก็จะเบี่ยงไปเอง บอกก่อนว่าเราไม่ได้อยู่ในปักกิ่ง เคยเห็นในปักกิ่งดีกว่านี้นิดหน่อย เสียงแตรไม่เยอะเท่านี้ ซึ่งเวลาข้ามถนนหรือเดินไปไหนเราก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าดูและตัวเองให้ดีที่สุด ทุกอย่างเลย อยู่ที่นี่ไม่มีครอบครัว ไม่มีใครคอยดูแล ถึงแม้ว่าบางทีเราจะท้อจนไม่รู้ว่าจ่ายเงินมากมายมาลำบากทำไมทั้งๆที่อยู่บ้านเราก็มีความสุขดี แต่ถึงตอนนี้ก็ถอยไม่ได้เหมือนกัน ที่มาบ่นตรงนี้เพราะไม่รู้จะไประบายที่ไหน ไม่มีคนพูดภาษาเดียวกับเรา ไม่มีใครเข้าใจ มันอัดอั้น แต่จะให้โทกลับไปบอกพ่อแม่ก็จะเป็นห่วงอีกและไม่มีความสุข แต่นอกจากเรื่องแย่ๆแล้วที่นี่ก็ยังมีเรื่องดีๆอยู่บ้าง อย่างเพื่อนๆเห็นเราเป็นคนต่างชาติก็เข้ามาชวนคุย บางคนพูดอังกฤษไม่ได้ก็หาแบบกูเกิ้ลทรานสเลตมาพยายามคุยกับเรา พาไปเที่ยวบ้าง ไม่ปล่อยให้เราเหงา บางคนดีมากๆก็เอาขนมเอาของมาให้ตลอด สอนภาษาเราบ้าง เรามีเพื่อนที่เฮฮาเยอะแยะ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆแต่ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่ทำให้เราอยู่ต่อ สุดท้ายนี้ใครมีอะไรจะแนะนำก็บอกมาได้เลยนะคะ ใครจะว่าเราไม่อดทนก็แล้วแต่ คนที่ไม่เคยมาอยู่เองมาเจอเองไม่มีวันเข้าใจ เราอยากแนะนำคนที่จะมาอยู่ตปทแล้วปรับเข้ากับวัฒนธรรมของเขาไม่ได้ พยายามอย่าเปรียบเทียบของเขากับของเรา เพราะมันจะทำให้ไม่มีความสุขเหมือนที่เราเป็นอยู่ เรารู้ว่ามันทำยากที่จะไม่เปรียบเทียบโดยเฉพาะเมื่อของเราดีกว่า แต่เราก็พยายามปรับตัวอยู่นะคะ คิดบวกไว้เยอะๆหาเรื่องดีๆที่ยังมีอยู่ หวังว่าวันนึงจะอยู่นี่ได้อย่างมีความสุข เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ