ในที่สุดความโลภก็ทำอะไรผมไม่ได้

หลังจากมื้อเย็น ผมแวะซื้อข้าวของจากตลาดนัดแถวบ้าน ก่อนจะถึงบ้านนึกขึ้นได้ว่าต้องไปชำระค่าบัตรฟิ้ว ฟึ่บ ปิ๊บๆ
เลยไปจอดรถหน้าโลตัสเอ็กซ์เพรส ซึ่งด้านหน้ามีตู้ ATM อยู่  กดเงินเสร็จก็เข้าไปชำระตามปกติ ในขณะที่เดินออกมา
กำลังจะคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ เห็นเด็กวัยรุ่นผู้ชายคนหนึ่งกำลังเดินออกจากตู้ ATM ข้างต้น  ขณะที่ผมกำลังจะออกรถ
ตาเหลือบไปเห็นที่หน้าจอตู้ ATM แจ้งยอดเงินคงเหลือ (ตอนนั้น เด็กคนดังกล่าวเดินออกไปไกลมากแล้ว)
ผมก็เข้าใจว่าเค้ามาเช็คยอดเงินโดยไม่ใช้บัตร  แต่ด้วยความไม่แน่ใจก็เลยนั่งบนรถดูอีกนิด      ขณะเดียวกันก็มีลูกค้า
มาจอดรถมอเตอร์ไซค์อีก 2 คัน จังหวะนั้นเองเสียงที่ตู้ ATM ก็ดังขึ้น ปี๊ด ปี๊ดๆๆๆๆ  ทุกคนหันไปมองกันหมด โดยที่ผม
วิ่งพรวดไปที่ตู้คนแรก ชักบัตรออกมาได้ก็รีบกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์แล้วขับย้อนศรไปอย่างรวดเร็ว

    ผมจำได้แค่เด็กวัยรุ่นคนนั้นใส่ชุดสีดำ ในซอยก็มืดบวกกับคนพลุกพล่านมาก แต่ผมพยายามมองหา(สายตาผมสั้น)
จนเจอตัวน้อง เขากำลังเดินจะออกจากซอยไปแล้ว ผมก็เลยจอดรถข้างๆ  น้องตกใจเล็กน้อง ผมถามไปว่า "เมื่อกี๊น้อง
ไปกดเงินหรือเปล่า" เขาทำท่าล้วงที่กระเป๋าหลัง แล้วบอกว่า "ใช่ครับ"      ผมก็เลยบอกเค้าไปว่า "น้องลืมบัตรไว้ที่ตู้"
พร้อมกับยื่นบัตรให้น้องไป น้องก็ยกมือไหว้ขอบคุณผมใหญ่เลย ผมก็บอกว่าไม่เป็นไร จากนั้นก็หันหัวรถกลับบ้าน

   ระหว่างทางกลับบ้านผมก็กลับมาฉุกคิดว่า ทำไมผมถึงไม่เดินเข้าไปที่ตู้ตั้งแต่แรก แล้วก็กดเงินส่วนที่อยู่ในบัญชี
ออกมาให้หมดแล้วก็ขี่รถกลับบ้าน?
   คำตอบก็คือ "ผมไม่อยากได้เงินของเขา" จะเอาไปทำไมในเมื่อไม่ใช่ของเรา เพราะผมตัดความโลภไปได้
ทำให้ผมไม่ต้องทำผิด

   ย้อนกลับมาเรื่องตลาดหุ้น ผมเข้ามาในช่วงก่อนขาลงไม่นาน ที่เข้ามาเพราะเพื่อนชวน ซึ่งตอนแรกคิดว่าเงินฝากธนาคาร
ดอกเบี้ยมันน้อย เอามาลงทุนปีนึงได้ซัก 10% ดีกว่าฝากธนาคารตั้งเยอะ คิดว่ามนุษย์เงินเดือนหลายๆคนก็อาจคิดอย่างผม
(ซึ่งเพื่อนคนที่ชวนผมเข้ามา ช่วงนั้นได้กำไรมากเลยทีเดียว)
  ช่วงแรกประมาณเดือนเมษา-พฤษภา ผมได้กำไรพอสมควร สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาคืออะไร?
"ความโลภ" ไงครับ พอได้กำไรแล้วก็อยากได้มาขึ้น มากขึ้น มากขึ้น จนถึงวันที่ set เริ่มดิ่งหัวลง ผมก็ยังมั่นใจ
ว่ามันเพียงแค่ช่วงสั้นๆ สุดท้าย เมื่อพลาดไปแล้ว ก็ยังดื้อรั้นไปต่อเรื่อยๆ จนตอนนี้พอร์ตผมเสียหายกว่า 50% โชคยังที่
ที่ค่าเรียนครอสนี้ไม่มากเท่าไหร่ (ส่วนหนึ่งฝากให้เพื่อนบริหารให้)

   จึงอยากจะเตือนท่านๆ สมาชิกใหม่ๆ ที่เข้ามาในตลาดแห่งนี้ว่า อย่าปล่อยให้ความโลภ เข้าครอบงำ เพราะมันอาจ
ทำให้ท่านขาดสติ จนทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องลงไป พอใจและพอดี ผมว่าที่คุณลุงโฉลกย้ำเรื่องความพอเพียงนี้ใช้ได้เลยนะครับ
เหมือนกันกับคำพูดเพื่อนผมอีกคนที่ว่า "อาจารย์บอกว่าคนขายหมูไม่เคยขาดทุน" อันนี้ผมชอบมากเลย

   เทคนิคและวิธีการอาจจะไม่เหมือนกัน แต่จุดหมายเดียวกันคือผลตอบแทนที่คุณพอใจ ขอแชร์เท่านี้แล้วกันครับ
หากผิดพลาดประการใด ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับผม

  ขอพอร์ตเขียวๆ จงสถิตอยู่กับทุกท่านด้วยเทอญ

หนี้ก้อนนี้ผมกดไปให้แม่ ซึ่งภาระท่านก็ยังหนักอยู่ วันนึงถ้าผมมีกำไรจากตลาดจะทยอยส่งให้ท่านให้มากที่สุดเท่าที่จำทำได้ครับ