ที่มา : คอลัมน์ เดือนหงายที่ชายโขง มติชนรายวัน โดย ธีรภัทร เจริญสุข
ตั้งแต่รัฐบาลชุดปัจจุบันมีนโยบายขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเป็นวันละ 300 บาท และเงินเดือนปริญญาตรีเดือนละ 15,000 บาท ก็ได้ยินเสียงบ่นกันหนาหูว่า ทำให้ค่าครองชีพทะยานสูงขึ้นไปด้วยเป็นเงาตามตัว ข้าวของอาหารน้ำ พริกน้ำปลา ยารักษาโรค ค่าไฟ ค่าน้ำมัน ค่าโทรศัพท์แพงหมด ร่ำๆ มีคนบ่นว่าอยากจะไปอยู่ลาวอยู่เขมรให้รู้แล้วรู้รอด
แต่แน่ใจหรือว่าประเทศเพื่อนบ้านนั้นมีค่าครองชีพต่ำกว่าประเทศไทย?
ถ้าประเทศตะวันตกใช้ดัชนีบิ๊กแม็ค (Big Mc Index) เป็นดัชนีชี้วัดง่ายๆ เราชาวอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง อาจจะใช้ดัชนีราคาก๋วยเตี๋ยวน้ำหรือ "เฝอ" สักหนึ่งชาม ในการวัดค่าครองชีพอย่างคร่าวๆ ได้เช่นกัน
ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อสดธรรมดา ซื้อกินอยู่ในกรุงเทพ ชามละ 35-40 ถ้ากินที่หนองคาย ราคาชามละ 30 บาท แต่เพียงแค่ข้ามแม่น้ำโขงไปนครหลวงเวียงจันทน์ ก็กลายเป็นชามละ 15,000-18,000 กีบ ตกราว 60-72 บาท ถ้าไปกินที่กรุงพนมเปญ ต้องจ่าย 2.5 ดอลลาร์ ประมาณ 75 บาท หรือกินที่ไซ่ง่อน ชามละ 50,000 ด่อง ราว 70 บาท กว่าจะอิ่ม
ในขณะที่ค่าแรงขั้นต่ำของประเทศเพื่อนบ้านในเขตลุ่มน้ำโขงนั้นต่ำกว่าไทยมาก ค่าแรงขั้นต่ำของลาวอยู่ที่เดือนละ 626,000 กีบ หารแล้วตกวันละ 84 บาท ค่าแรงขั้นต่ำเวียดนามวันละ 110 บาท ส่วนเขมรนั้นแค่วันละ 60 บาท ส่วนเงินเดือนข้าราชการและพนักงานสำนักงานก็ต่ำกว่าไทยมากเช่นกัน
สาเหตุที่ค่าครองชีพ โดยเฉพาะค่าอาหารและเครื่องอุปโภคบริโภคในประเทศเหล่านี้มีราคาสูง เนื่องจากปัจจัยด้านการผลิตที่ไม่สมบูรณ์ ขาดโรงงานผลิตเครื่องใช้ อาหารแปรรูป เครื่องปรุงรส ภายในประเทศ ทุกอย่างต้องนำเข้าทั้งหมด ยกเว้นวัตถุดิบอาหารพื้นฐาน โดยเฉพาะการนำเข้าจากประเทศไทยและประเทศจีนที่เป็นแหล่งผลิตสำคัญ อีกประการหนึ่งคือปัจจัยทางพลังงานเชื้อเพลิง ได้แก่น้ำมันที่ใช้ในระบบขนส่ง และแก๊สหุงต้ม ที่ไม่ได้มีระบบกองทุนอุดหนุนราคา ไม่มีบริษัทน้ำมันแห่งชาติที่สามารถเป็นกันชนให้แก่ประชาชนในเวลาราคาพลังงานในตลาดโลกพุ่งขึ้นสูงได้
แล้วชาวลาว เขมร เวียดนามนั้น อยู่ได้อย่างไรกับค่าครองชีพที่สูงเช่นนี้? ถ้าไปถามคนท้องถิ่น เขาก็จะตอบว่า ก็ต้องทำกับข้าวกินเอง หาเลี้ยงไก่ปลูกผัก ลงจับปลาตามห้วยบึง รอข้าวสารจากญาติพี่น้องในชนบทส่งมาให้ แต่นี่ไม่น่าจะใช่ทางออกที่ถูกต้อง
แม้ว่ารัฐบาลของลาวและเวียดนาม จะเร่งขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำให้รับกับค่าครองชีพที่สูงขึ้น แต่ด้วยกลไกการผลิตและระบบโลจิสติกส์ที่ยังขาดแคลน ทำให้ต้นทุนค่าขนส่งถูกบวกเข้าไปในราคาสินค้าเพิ่มขึ้นตลอด ประกอบกับระบบรัฐบาลสังคมนิยมที่ขาดความคล่องตัว การเบิกจ่ายและบังคับใช้ขึ้นค่าจ้างก็เป็นไปได้ยาก แม้กระทั่งข้าราชการสำคัญอย่างครู ยังไม่ได้รับเงินเดือนเป็นเวลาหลายเดือน ส่วนกัมพูชา การขึ้นค่าแรงนั้นส่งผลกระเทือนต่อแผนดึงดูดโรงงานผลิตต่างชาติที่เข้ามาใช้แรงงานราคาถูกซึ่งเป็นนโยบายของรัฐบาล ทำให้ไม่ได้รับการตอบรับเท่าใดนัก
ในขณะที่ไทยกำลังหลุดพ้นจากกับดักประเทศค่าแรงต่ำ ก้าวเข้าสู่การผลิตที่ใช้ทักษะและงานบริการ อัตราการว่างงานต่ำ และยิ่งเมื่อดูจากดัชนีราคาผู้บริโภคซึ่งเพิ่มขึ้นจากปี 2554 เพียง 5.42% (เดือนกรกฎาคม 2556) ในขณะที่ค่าแรงเพิ่มขึ้น 39.5% (จาก 215 บาท เป็น 300 บาท) และจากสถิติของสำนักนโยบายการออม ค่าแรงที่เพิ่มขึ้นเมื่อหักกับค่าครองชีพที่สูงขึ้นแล้ว ทำให้คนทำงานมีเงินออมมากขึ้นเพราะฐานรายได้มากกว่าเดิม สามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น เลิกกิน "มาม่า" จนยอดขายมาม่าตกไป 9%
หมายความว่า "ค่าครองชีพ" ไทยไม่ได้สูงหรอก แค่ "ค่าแรง" ที่ผ่านมามันต่ำเกินไปเท่านั้นเอง อย่าเพิ่งด่วนข้ามแม่น้ำโขงไปกินใช้ของแพง รับค่าแรงต่ำก็แล้วกัน
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1376724545&grpid=03&catid=03
ก่อนอื่นต้องบอกว่าผู้เขียนเรื่องนี้ไม่ได้อิงการเมืองและไม่ใช่สังกัดกีฬาสีแต่อย่างใด
อ่านประวัติได้ที่นี่ แม้กระทั่งไทยโพสต์ยังเอามาลง
http://www.thaipost.net/node/12843
ที่ผ่านมาเราคุยกับปู่ย่าตายายได้ความว่าสมัยนั้นก๋วยเตี๋ยวชามละ 1 บาทหรือน้อยกว่านั้นบ้าง ทองบาทละ 400 บ้าง จนถึงปัจจุบันค่าเงินจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆทุกปีตามภาวะเงินเฟ้อ
ข้อมูลเหล่านี้ถูกย้ำว่าเป็นจริงจากกระทู้นี้ครับ หลากหลายท่านที่เดินทางหรือไปทำงานในประเทศเพื่อนบ้านของไทย
อาหารจานเดียวของไทยเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านในอาเซียนถือว่าแพงมั้ยค่ะ?
http://pantip.com/topic/30844936/page2
ค่าครองชีพคนไทยสูงจริงหรือ เมื่อเทียบกับเพื่อนบ้าน
ตั้งแต่รัฐบาลชุดปัจจุบันมีนโยบายขึ้นค่าแรงขั้นต่ำเป็นวันละ 300 บาท และเงินเดือนปริญญาตรีเดือนละ 15,000 บาท ก็ได้ยินเสียงบ่นกันหนาหูว่า ทำให้ค่าครองชีพทะยานสูงขึ้นไปด้วยเป็นเงาตามตัว ข้าวของอาหารน้ำ พริกน้ำปลา ยารักษาโรค ค่าไฟ ค่าน้ำมัน ค่าโทรศัพท์แพงหมด ร่ำๆ มีคนบ่นว่าอยากจะไปอยู่ลาวอยู่เขมรให้รู้แล้วรู้รอด
แต่แน่ใจหรือว่าประเทศเพื่อนบ้านนั้นมีค่าครองชีพต่ำกว่าประเทศไทย?
ถ้าประเทศตะวันตกใช้ดัชนีบิ๊กแม็ค (Big Mc Index) เป็นดัชนีชี้วัดง่ายๆ เราชาวอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง อาจจะใช้ดัชนีราคาก๋วยเตี๋ยวน้ำหรือ "เฝอ" สักหนึ่งชาม ในการวัดค่าครองชีพอย่างคร่าวๆ ได้เช่นกัน
ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นเนื้อสดธรรมดา ซื้อกินอยู่ในกรุงเทพ ชามละ 35-40 ถ้ากินที่หนองคาย ราคาชามละ 30 บาท แต่เพียงแค่ข้ามแม่น้ำโขงไปนครหลวงเวียงจันทน์ ก็กลายเป็นชามละ 15,000-18,000 กีบ ตกราว 60-72 บาท ถ้าไปกินที่กรุงพนมเปญ ต้องจ่าย 2.5 ดอลลาร์ ประมาณ 75 บาท หรือกินที่ไซ่ง่อน ชามละ 50,000 ด่อง ราว 70 บาท กว่าจะอิ่ม
ในขณะที่ค่าแรงขั้นต่ำของประเทศเพื่อนบ้านในเขตลุ่มน้ำโขงนั้นต่ำกว่าไทยมาก ค่าแรงขั้นต่ำของลาวอยู่ที่เดือนละ 626,000 กีบ หารแล้วตกวันละ 84 บาท ค่าแรงขั้นต่ำเวียดนามวันละ 110 บาท ส่วนเขมรนั้นแค่วันละ 60 บาท ส่วนเงินเดือนข้าราชการและพนักงานสำนักงานก็ต่ำกว่าไทยมากเช่นกัน
สาเหตุที่ค่าครองชีพ โดยเฉพาะค่าอาหารและเครื่องอุปโภคบริโภคในประเทศเหล่านี้มีราคาสูง เนื่องจากปัจจัยด้านการผลิตที่ไม่สมบูรณ์ ขาดโรงงานผลิตเครื่องใช้ อาหารแปรรูป เครื่องปรุงรส ภายในประเทศ ทุกอย่างต้องนำเข้าทั้งหมด ยกเว้นวัตถุดิบอาหารพื้นฐาน โดยเฉพาะการนำเข้าจากประเทศไทยและประเทศจีนที่เป็นแหล่งผลิตสำคัญ อีกประการหนึ่งคือปัจจัยทางพลังงานเชื้อเพลิง ได้แก่น้ำมันที่ใช้ในระบบขนส่ง และแก๊สหุงต้ม ที่ไม่ได้มีระบบกองทุนอุดหนุนราคา ไม่มีบริษัทน้ำมันแห่งชาติที่สามารถเป็นกันชนให้แก่ประชาชนในเวลาราคาพลังงานในตลาดโลกพุ่งขึ้นสูงได้
แล้วชาวลาว เขมร เวียดนามนั้น อยู่ได้อย่างไรกับค่าครองชีพที่สูงเช่นนี้? ถ้าไปถามคนท้องถิ่น เขาก็จะตอบว่า ก็ต้องทำกับข้าวกินเอง หาเลี้ยงไก่ปลูกผัก ลงจับปลาตามห้วยบึง รอข้าวสารจากญาติพี่น้องในชนบทส่งมาให้ แต่นี่ไม่น่าจะใช่ทางออกที่ถูกต้อง
แม้ว่ารัฐบาลของลาวและเวียดนาม จะเร่งขึ้นค่าจ้างขั้นต่ำให้รับกับค่าครองชีพที่สูงขึ้น แต่ด้วยกลไกการผลิตและระบบโลจิสติกส์ที่ยังขาดแคลน ทำให้ต้นทุนค่าขนส่งถูกบวกเข้าไปในราคาสินค้าเพิ่มขึ้นตลอด ประกอบกับระบบรัฐบาลสังคมนิยมที่ขาดความคล่องตัว การเบิกจ่ายและบังคับใช้ขึ้นค่าจ้างก็เป็นไปได้ยาก แม้กระทั่งข้าราชการสำคัญอย่างครู ยังไม่ได้รับเงินเดือนเป็นเวลาหลายเดือน ส่วนกัมพูชา การขึ้นค่าแรงนั้นส่งผลกระเทือนต่อแผนดึงดูดโรงงานผลิตต่างชาติที่เข้ามาใช้แรงงานราคาถูกซึ่งเป็นนโยบายของรัฐบาล ทำให้ไม่ได้รับการตอบรับเท่าใดนัก
ในขณะที่ไทยกำลังหลุดพ้นจากกับดักประเทศค่าแรงต่ำ ก้าวเข้าสู่การผลิตที่ใช้ทักษะและงานบริการ อัตราการว่างงานต่ำ และยิ่งเมื่อดูจากดัชนีราคาผู้บริโภคซึ่งเพิ่มขึ้นจากปี 2554 เพียง 5.42% (เดือนกรกฎาคม 2556) ในขณะที่ค่าแรงเพิ่มขึ้น 39.5% (จาก 215 บาท เป็น 300 บาท) และจากสถิติของสำนักนโยบายการออม ค่าแรงที่เพิ่มขึ้นเมื่อหักกับค่าครองชีพที่สูงขึ้นแล้ว ทำให้คนทำงานมีเงินออมมากขึ้นเพราะฐานรายได้มากกว่าเดิม สามารถพัฒนาคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น เลิกกิน "มาม่า" จนยอดขายมาม่าตกไป 9%
หมายความว่า "ค่าครองชีพ" ไทยไม่ได้สูงหรอก แค่ "ค่าแรง" ที่ผ่านมามันต่ำเกินไปเท่านั้นเอง อย่าเพิ่งด่วนข้ามแม่น้ำโขงไปกินใช้ของแพง รับค่าแรงต่ำก็แล้วกัน
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1376724545&grpid=03&catid=03
ก่อนอื่นต้องบอกว่าผู้เขียนเรื่องนี้ไม่ได้อิงการเมืองและไม่ใช่สังกัดกีฬาสีแต่อย่างใด
อ่านประวัติได้ที่นี่ แม้กระทั่งไทยโพสต์ยังเอามาลง
http://www.thaipost.net/node/12843
ที่ผ่านมาเราคุยกับปู่ย่าตายายได้ความว่าสมัยนั้นก๋วยเตี๋ยวชามละ 1 บาทหรือน้อยกว่านั้นบ้าง ทองบาทละ 400 บ้าง จนถึงปัจจุบันค่าเงินจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆทุกปีตามภาวะเงินเฟ้อ
ข้อมูลเหล่านี้ถูกย้ำว่าเป็นจริงจากกระทู้นี้ครับ หลากหลายท่านที่เดินทางหรือไปทำงานในประเทศเพื่อนบ้านของไทย
อาหารจานเดียวของไทยเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านในอาเซียนถือว่าแพงมั้ยค่ะ?
http://pantip.com/topic/30844936/page2