ของเราฮาแต่กลายเป็นดราม่านะคะ
หลายปีก่อนเราเคยพูดว่า A (นามสมมุติเพื่อนสาว) เป็นเพื่อนกับเราและสามีแรา แต่ทำไมแอดเฟซบุคมาเป็นเพื่อนแต่กับสามีเรานะ
ตอนที่พูดเราขำ ๆ ไม่คิดอะไร เพราะสามีไม่ได้ใช้คอมพิวเตอร์ จะเช็คเฟซแต่ละทีต้องใช้โน๊ตบุคเรา และรหัสจะค้างอยู่ในเครื่อง
เราจะเข้าดูเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เรากลับไม่เคยเข้าไปสักที (โง่มาก ณ จุดนี้)
วันหนึ่งนึกไงไม่รู้ ไปดูที่หน้าไทม์ไลน์ของเขา เห็นมีคนมาอวยพรวันเกิดให้ หนึ่งในนั้นมี A อยู่ด้วย (ยัง....ยังไม่คิดอะไร)
เรากะจะเข้าไปตอบให้เพราะทิ้งไว้เป็นเดือนล่ะที่เขาไม่ได้เช็คเฟซ แต่เอ๊ะ! รหัสที่เคยค้างมันหายไปไหน
แม้กระทั่งเมล์ที่ค้างก็หายไปหมด! (ยัง...ยังไม่คิดอะไรอีกอยู่ดี ไว้ใจมาก ๆ)
เรามาเล่าให้เขาฟังว่าไปขอบคุณคนที่มาอวยพรแทนนะ เพราะเข้ารหัสเขาไม่ได้เลยใช้ชื่อเราขอบคุณ ยังแนะนำเขาไปอีกว่า
ทำไมไม่เล่นเฟซในมือถือ เขาบอกไม่เอาหรอกเปลืองค่าเน็ตเปล่า ๆ
หลายเดือนผ่านไป เป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ เราเข้าปั้มแวะเข้าห้องน้ำ (เป็นเขาที่ต้องการเข้า) เขาเห็นรถจอดอยู่ข้างมินิมาร์ท เสียงเขาดีใจมาก
บอกรถของ A นี่นา เราก็อืม...ก็คิดล่ะว่าเขาคุยกันทางเฟซ เลยรู้ว่า A ออกรถใหม่ ยังถามว่า ใช่เหรอ? เขาบอกไม่แน่ใจแต่สีนี้รุ่นนี้แหละ
เพิ่งมาคิดได้ก็ตอนนี้ ที่เขาอยากเข้าห้องน้ำแต่กลับเปิดประตูมินิมาร์ท เพื่อตามหาว่า A อยู่ในนั้นจริงหรือเปล่า แต่เราด้วยความมัวแต่ดีใจ
ที่ได้เจอเพื่อนเก่า เราก็ชวน A ไปกินข้าวด้วยกัน ครั้งนี้สามีเราเห็นด้วย ทั้งที่ปกติส้มตำกลางซอยก็เอาอยู่ แต่วันนี้อยากกินร้านอาหารขึ้นมาเชียว
เราก็ไม่สงสัยอะไรนะกลับคิดว่าลาภปากตรู (คิดไปโน่น) A ปฏิเสธ เรายังอุตส่าห์เสียดายซะงั้น
เราไม่เคยเช็คโทรศัพท์เขา แต่แล้วมีเหตุที่เขาต้องเพิ่มเติมเสริมแต่งบางอย่างในรถ เลยจะส่งภาพให้ช่างที่อู่ที่ใช้ประจำดู
บังเอิญอีกแหละที่ช่างเป็นเพื่อนกับเราในชีวิตจริงแต่เป็นเพื่อนในเฟซกับเขา (เราไม่ได้แอดกัน) เขาเลยให้เราส่งภาพให้ ซึ่งเราก็เพิ่งรู้นี่แหละว่าโทรศัพท์เขาเล่นเน็ตได้
เราก็ส่งไปแล้วคุยสนุกสนานเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนสักพัก ใครเลยจะคิดว่ามันจะเข้าสู่โหมดดราม่าแค่เพียงคลิกอีกชื่อในกล่องข้อความ
ความรู้สึกเหมือนถูกหมัดไม่มีนวมเสยเข้าปลายคางอย่างจังจนเราแทบสลบคาเวที
แล้วน้ำตาก็ได้ทำหน้าที่ของมัน........
(แชร์ประสบการณ์) ใครเคยพูดเล่น ๆ ฮา ๆ แล้วกลายมาเป็นเรื่องจริงบ้าง?
หลายปีก่อนเราเคยพูดว่า A (นามสมมุติเพื่อนสาว) เป็นเพื่อนกับเราและสามีแรา แต่ทำไมแอดเฟซบุคมาเป็นเพื่อนแต่กับสามีเรานะ
ตอนที่พูดเราขำ ๆ ไม่คิดอะไร เพราะสามีไม่ได้ใช้คอมพิวเตอร์ จะเช็คเฟซแต่ละทีต้องใช้โน๊ตบุคเรา และรหัสจะค้างอยู่ในเครื่อง
เราจะเข้าดูเมื่อไหร่ก็ได้ แต่เรากลับไม่เคยเข้าไปสักที (โง่มาก ณ จุดนี้)
วันหนึ่งนึกไงไม่รู้ ไปดูที่หน้าไทม์ไลน์ของเขา เห็นมีคนมาอวยพรวันเกิดให้ หนึ่งในนั้นมี A อยู่ด้วย (ยัง....ยังไม่คิดอะไร)
เรากะจะเข้าไปตอบให้เพราะทิ้งไว้เป็นเดือนล่ะที่เขาไม่ได้เช็คเฟซ แต่เอ๊ะ! รหัสที่เคยค้างมันหายไปไหน
แม้กระทั่งเมล์ที่ค้างก็หายไปหมด! (ยัง...ยังไม่คิดอะไรอีกอยู่ดี ไว้ใจมาก ๆ)
เรามาเล่าให้เขาฟังว่าไปขอบคุณคนที่มาอวยพรแทนนะ เพราะเข้ารหัสเขาไม่ได้เลยใช้ชื่อเราขอบคุณ ยังแนะนำเขาไปอีกว่า
ทำไมไม่เล่นเฟซในมือถือ เขาบอกไม่เอาหรอกเปลืองค่าเน็ตเปล่า ๆ
หลายเดือนผ่านไป เป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ เราเข้าปั้มแวะเข้าห้องน้ำ (เป็นเขาที่ต้องการเข้า) เขาเห็นรถจอดอยู่ข้างมินิมาร์ท เสียงเขาดีใจมาก
บอกรถของ A นี่นา เราก็อืม...ก็คิดล่ะว่าเขาคุยกันทางเฟซ เลยรู้ว่า A ออกรถใหม่ ยังถามว่า ใช่เหรอ? เขาบอกไม่แน่ใจแต่สีนี้รุ่นนี้แหละ
เพิ่งมาคิดได้ก็ตอนนี้ ที่เขาอยากเข้าห้องน้ำแต่กลับเปิดประตูมินิมาร์ท เพื่อตามหาว่า A อยู่ในนั้นจริงหรือเปล่า แต่เราด้วยความมัวแต่ดีใจ
ที่ได้เจอเพื่อนเก่า เราก็ชวน A ไปกินข้าวด้วยกัน ครั้งนี้สามีเราเห็นด้วย ทั้งที่ปกติส้มตำกลางซอยก็เอาอยู่ แต่วันนี้อยากกินร้านอาหารขึ้นมาเชียว
เราก็ไม่สงสัยอะไรนะกลับคิดว่าลาภปากตรู (คิดไปโน่น) A ปฏิเสธ เรายังอุตส่าห์เสียดายซะงั้น
เราไม่เคยเช็คโทรศัพท์เขา แต่แล้วมีเหตุที่เขาต้องเพิ่มเติมเสริมแต่งบางอย่างในรถ เลยจะส่งภาพให้ช่างที่อู่ที่ใช้ประจำดู
บังเอิญอีกแหละที่ช่างเป็นเพื่อนกับเราในชีวิตจริงแต่เป็นเพื่อนในเฟซกับเขา (เราไม่ได้แอดกัน) เขาเลยให้เราส่งภาพให้ ซึ่งเราก็เพิ่งรู้นี่แหละว่าโทรศัพท์เขาเล่นเน็ตได้
เราก็ส่งไปแล้วคุยสนุกสนานเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนสักพัก ใครเลยจะคิดว่ามันจะเข้าสู่โหมดดราม่าแค่เพียงคลิกอีกชื่อในกล่องข้อความ
ความรู้สึกเหมือนถูกหมัดไม่มีนวมเสยเข้าปลายคางอย่างจังจนเราแทบสลบคาเวที
แล้วน้ำตาก็ได้ทำหน้าที่ของมัน........