บทอย่าง "เจ๊วิกกี้"สมควรได้เข้าชิงรางวัล บทแบบนี้เล่นยากกว่าบทแรงๆอีก

เราเดินผ่านกาลเวลาที่ไหลเชี่ยว แบกความเปลี่ยว ความหวัง ยังไม่หาย โลกไม่ง่าย ไม่โหด จนเกินกาย แต่ก็ไม่ปรานีใคร…ง่ายดายนัก เคยเชื่อฝัน ว่าฟ้าคงเมตตา หากเราค่า ความดี ที่ประจักษ์ แต่เติบโต จึงรู้

ยามลมเย็นเร้นผ่านวสันต์ค่ำ ชีวิตช้ำก็คลายไปในยามหม่น บางความหลังยังพัวพันอยู่กับคน บางคำล้นยังค้างอยู่ในสายลม หนทางไกลใช่ไร้เงาของความหวัง ทุกก้าวยังเก็บฝันอันเหมาะสม บางวันเศร้าก็ซ่อนยิ้มไว้พอช้ม ให