น้องเขาเป็นคนหน้าตาดีมากครับเพิ่งเข้ามาทำงานที่เดียวกับผมหลายเดือนอยู่ ตอนแรกผมได้รับหน้าที่เป็นอาจารย์สอนงานน้องเขาเองก็ไม่ได้คิดอะไรเท่าไหร่ แต่อยู่ๆ ไปผมเริ่มรู้สึกเปลี่ยนไปเองเพราะอุปนิสัยของน้องเค้าและความหล่อมาก (ใช่แล้วครับผมเป็นเกย์) เราทานข้าวเที่ยงด้วยกันและ Line คุยกันทุกวัน ผมรู้สึกอึดอัดมากกับความรู้สึกแอบชอบใครแต่ต้องทำเหมือนเราไม่ได้รักเค้า แต่ผมเองก็ปิดไม่มิดหรอกนะครับ ผมให้ความใส่ใจน้องเค้าเป็นพิเศษด้วยการช่วยเหลืองาน ทำทีซื้อน้ำซื้อขนมมาเลี้ยง และแสดงความเป็นห่วงในหลายๆเรื่อง
ผมชอบเค้าแม้ในใจรู้อยู่ลึกๆว่าเค้าไม่ได้เป็นแบบผมอย่างน้อยผมก็มั่นใจว่า 90% ว่าน้องเค้าไม่เป็นทั้งพฤติกรรม ทั้งสังเกตุจากเพื่อนสังคมภายนอกของเค้ามันดูไม่ใช่อ่ะ แต่ที่ผมไม่แน่ใจอีก 10% คือการที่เค้าดีกับผม บางทีพูดจาเหมือนหมาหยอกไก่ เช่น ผมทักเค้าไปทาง Line เค้าถามผมกลับมาว่า "คิดถึงผมเหรอ" / เค้าชมผมว่าทำไมวันนี้หล่อจัง ใส่ยาเสน่ให้เค้ากินรึเปล่า / มีอยู่วันนึงผมทำเป็นกลับบ้านก่อน (ปกติจะรอกลับบ้านพร้อมกัน) เดินออกไปนอกประตูไม่ชวนเค้ากลับทำเป็นไม่หันไปมอง เค้าก็ Line มาติงผมว่าทิ้งเค้าหันมามองซักนิดก็ไม่มี / เวลาผมทำเฉยๆ ไม่ทักเค้าทั้งใน Line หรือในโปรแกรมแชทสำหรับที่ทำงาน เค้าก็จะทักผมชวนผมคุยก่อนทุกครั้ง..... เหล่านี้ทั้งหมดมันทำให้ผมลังเลว่าจริงๆ เค้าก็เป็นแต่เรามองไม่ออกรึเปล่ามันเป็นความหวังอันริบหรี่ที่ผมยังมีกำลังใจจะทำสิ่งดีๆ เพื่อน้องเค้าต่อไป
ผมมาทบทวนหลายครั้งเพื่อตัดใจจากน้องเค้าดีกว่า เพราะคิดเองว่าถ้าน้องเค้าคิดตรงกับเราเค้าคงจะอยากทำอะไรเพื่อเรามากกว่านี้เหมือนอย่างที่เราเป็น บางทีก็รู้สึกว่าต่อให้น้องเค้าเป็นน้องเค้าก็คงไม่สนใจเราหรอก เพราะหลายครั้งผมพยามจะกลับบ้านกับเค้า เค้าจะทำทีรอให้มีเพื่อนคนอื่นๆ กลับด้วยกัน / เวลานัดทานข้าวช่วงวันหยุดเค้าก็พยามชวนเพื่อนคนอื่นที่หยุดไปด้วยกันหลายๆ คน บอกว่าไปหลายคนสนุกดี ตอนนี้มันรู้สึกสับสนไปหมด ผมอยากผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้อ่ะครับ ไม่ต้องได้รักกับน้องเค้าก็ได้ แต่ไม่อยากมีความรู้สึกอึดอัดแบบนี้ เพราะผมก็คงไม่บอกน้องเค้าไปตรงๆ แน่นอน (ซึ่งคิดว่าจากสิ่งที่ทำไปทั้งหมด น้องเค้ารู้แล้วแหละ)
เพื่อนๆ ครับช่วยหน่อยเถอะครับ ผมจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง T_T
ผมแอบรักน้องที่ทำงานเดียวกัน ผมจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง
ผมชอบเค้าแม้ในใจรู้อยู่ลึกๆว่าเค้าไม่ได้เป็นแบบผมอย่างน้อยผมก็มั่นใจว่า 90% ว่าน้องเค้าไม่เป็นทั้งพฤติกรรม ทั้งสังเกตุจากเพื่อนสังคมภายนอกของเค้ามันดูไม่ใช่อ่ะ แต่ที่ผมไม่แน่ใจอีก 10% คือการที่เค้าดีกับผม บางทีพูดจาเหมือนหมาหยอกไก่ เช่น ผมทักเค้าไปทาง Line เค้าถามผมกลับมาว่า "คิดถึงผมเหรอ" / เค้าชมผมว่าทำไมวันนี้หล่อจัง ใส่ยาเสน่ให้เค้ากินรึเปล่า / มีอยู่วันนึงผมทำเป็นกลับบ้านก่อน (ปกติจะรอกลับบ้านพร้อมกัน) เดินออกไปนอกประตูไม่ชวนเค้ากลับทำเป็นไม่หันไปมอง เค้าก็ Line มาติงผมว่าทิ้งเค้าหันมามองซักนิดก็ไม่มี / เวลาผมทำเฉยๆ ไม่ทักเค้าทั้งใน Line หรือในโปรแกรมแชทสำหรับที่ทำงาน เค้าก็จะทักผมชวนผมคุยก่อนทุกครั้ง..... เหล่านี้ทั้งหมดมันทำให้ผมลังเลว่าจริงๆ เค้าก็เป็นแต่เรามองไม่ออกรึเปล่ามันเป็นความหวังอันริบหรี่ที่ผมยังมีกำลังใจจะทำสิ่งดีๆ เพื่อน้องเค้าต่อไป
ผมมาทบทวนหลายครั้งเพื่อตัดใจจากน้องเค้าดีกว่า เพราะคิดเองว่าถ้าน้องเค้าคิดตรงกับเราเค้าคงจะอยากทำอะไรเพื่อเรามากกว่านี้เหมือนอย่างที่เราเป็น บางทีก็รู้สึกว่าต่อให้น้องเค้าเป็นน้องเค้าก็คงไม่สนใจเราหรอก เพราะหลายครั้งผมพยามจะกลับบ้านกับเค้า เค้าจะทำทีรอให้มีเพื่อนคนอื่นๆ กลับด้วยกัน / เวลานัดทานข้าวช่วงวันหยุดเค้าก็พยามชวนเพื่อนคนอื่นที่หยุดไปด้วยกันหลายๆ คน บอกว่าไปหลายคนสนุกดี ตอนนี้มันรู้สึกสับสนไปหมด ผมอยากผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้อ่ะครับ ไม่ต้องได้รักกับน้องเค้าก็ได้ แต่ไม่อยากมีความรู้สึกอึดอัดแบบนี้ เพราะผมก็คงไม่บอกน้องเค้าไปตรงๆ แน่นอน (ซึ่งคิดว่าจากสิ่งที่ทำไปทั้งหมด น้องเค้ารู้แล้วแหละ)
เพื่อนๆ ครับช่วยหน่อยเถอะครับ ผมจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ยังไง T_T