ตามหาคนซื้อยำร้านในซอยเตาปูนแมนชั่นหน้าร้านแว่นครับ

คุณเคยเชื่อในผมพรหมลิขิตไหมครับ ผมเชื่อแต่ครั้งนี้ผมคงต้องตามหาพรหมลิขิตของผมเอง วันนี้26/08/2556เวลาประมาณทุ่มครึ่งผมได้มีโอกาสไปซื้อยำร้านหนึ่งมีป้าที่คุยเก่งๆเป็นคนขาย ผมเดินเข้าไปในซอยเพื่อหาของกินตามปกติแล้วผมก็ต้องหยุดลงที่ร้านยำร้านหนึ่งเหตุผลที่ผมหยุดไม่ช่ายเพราะอยากกินแต่เพราะผู้หยิงคนหนึ่งเธอยืนอยุ่หน้าร้านเธอใส่รองเท้าสีดำตัวไม่สูงมากใส่แว่นกรอบลายๆสีน้ำตาลเสื้อลายดอกหรือไรไม่แน่ใจน่าจะอายุประมาณ20ต้น เธอสั่งยำเกี๊ยว2ถุงมั้ง ผมยืนอยู่ข้างเธอนานมากระหว่างรอ ผมแอบมองแบบเขินๆผมคิดว่าเธอน่าจะรู้ว่าผมมองเธออยู่เพราะเธอถอดแว่นออก ป้าเจ้าของร้านก็ชวนคุยผมและเธอก็ยิ้มตอนนั้นเองที่ผมเห้นเธอยิ้มโลกสดใสมากครับแต่ไม่ว่าทำยังไงผมก็ไม่กล้าคุยกะเธอจนเมื่อเธอจากไป ผมถึงรู้สึกว่าผมต้องมาร้านนี้อีกให้ได้เพื่อเจอเธอ ผมไม่รู้ว่าจะได้เจอเค้าอีกไหม นี่อาจเป็นวิธีหนึ่งที่ผมจะตามหาเธอ ผมไม่รู้เค้าจะเล่นpantipหรือป่าวแต่ผมอยากจะลองดูครับ ถ้าเธอคนนั้นได้อ่านผมอยากบอกว่าผมจะไปร้านนั้นบ่อยๆผมอยากจะเห็นเธอยิ้มอีกสักครั้ง ไม่รุ้ว่านี่คืออาการตกหลุมรักรึเปล่า ยิ้ม


ต้องขอโทษด้วยครับหากกระทู้นี้ดูเพ้อๆ หัวเราะ