แม่เราเป็นโรคประสาท อ่อน ๆ ซึ่งแต่เรา เจ้านาย และ ภรรยาเจ้านาย ที่รู้  เพราะ แม่ทำงานที่เดียวกับเราด้วย  ตอนแรกไม่รู้เลย แต่ภรรยาของเจ้านายสงสัยพฤติกรรมบ้างอย่าง  เขาจึงสังเกตุอาการมาตลอด จนมั่นใจว่าแม่เราเป็นโรคประสาท
เจ้านายก็มาบอกเราว่าจะทำยังไงต่อไป  หมอจะให้กินยา   ซึ่งแน่นอน  แม่ฉันไม่ยอมกินแน่ ๆ  เพราะแม่เชื่ออย่างมั่นใจว่า คนอื่นประสาท  ตัวเองไม่ได้ประสาท  อาการรุนแรงมาก ถึงกับจิตตก  สร้างปัญหาไม่เว้นวัน  เจ้านายจะไล่ออกก็ไม่กล้า เพราะแกรงใจที่เรายังอยู่  จึงปล่อยไปก่อน

    ทุกวันนี้  แม่เริ่มอาการชัดขึ้น  คือ
             1.  เริ่มหงุดหงิดง่าย  แต่โวยวาย สิ่งเล็ก ๆ น้อยๆ
             2.  เวลาคุยกับเพื่อนบ้าน จะคุยเกินจริงเสมอ
             3.  เหมือนข้อ 2  เวลาไปคุยกับเพื่อนบ้าน มักจะด่าลูกกับลูกเชย (คือเรากับแฟน) ว่าไม่ทำมาหากิน แต่ใช้เขาเหมือนทาส
                  *  มีคนเชื่อ และไม่เชื่อ  ถ้าคนไม่เชื่อ คือคนที่เห็นสองคนบ่อย ๆ ว่าทำอะไร ไปไหนบ้าง
             4.  เริ่มไม่มีเหตุผล และเอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง  ไม่ยอมไปหาหมอ บอกว่าตัวเองไม่ได้บ้า  ( ไม่ได้บอกว่าบ้า แต่ให้กินยาเพราะกลัวว่าจะหนัก)
             5.  เริ่มวัยกลับ  คือ  แต่งตัวเหมือนเด็กวัยรุ่น  อยากใช้ของแบบวัยรุ่น  (คือเหมือนเด็กอยากได้ของที่คนอื่นเขามี) โดยไม่มีเหตุผลที่ดี คือ แค่อยากได้  
             ต่อไปจะมีอาการเพิ่มเติมอีกไหม  ชื่อภรรยาเจ้านาย เขาบอกว่า จะไม่กินก็ได้ แต่ต่อไปจะหนักกว่านี้  คือการกินยา เจ้าตัวต้องสมัครใจกินเอง บังคับไม่ได้ เพราะเป็นจิตใจ  พอจะหาวิธีทำให้แม่เราสงบลงได้บ้างไหม  ให้แกไม่ฟุ่งซ่านก็พอ เพราะบางทีมันก็รบกวนการทำงานเราให้แย่ลงเหมือนกัน  สุขภาพจิตเราด้วย