ความรัก ? ครั้งแรกของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง.

กระทู้สนทนา
อยากแชร์ประสบการณ์ความรักครั้งแรกค่ะ
เกิดขึ้นตอนฉัน อยู่ ป.๑ เจอครั้งแรกตอนเค้ามาเล่นบ้านป้าข้างบ้านค่ะ ซึ่งป้าคนนี้เป็นแม่บ้านที่บ้านของเค้า
แวบแรกที่เจอตอนนั้น สิบกว่าปี แล้ว จำได้เลือนราง รู้สึกใจเต้นตึกตัก เขิน ยิ้ม
พี่เค้าอยู่ป.๒ เราแอบดูพี่เค้า เวลาเล่นกับเพื่อน เวลาพี่เค้าขี่จักยานแอลเอสีเหลืองกลับบ้านมาโดยตลอด (ยังจะจำได้อีก๕๕)
จนกระทั่งเราป.๓  จึงได้รู้ชื่อเล่นจริงๆของพี่เค้า เราเรียกชื่อเล่นพี่เค้าผิดมาตลอด ๓ ปี ๕๕๕๕
ตอน ป.๕ เราได้เป็นตัวแทนนักร้องเพลงลูกทุ่งของโรงเรียน พี่เค้าเดินผ่านมาดูหน้าห้องตอนเราซ้อมครั้งหนึ่งเราดีใจมาก ตั้งใจร้องเพลงจนครูฝึกชม (ก็คนที่ชอบเดินมาดูนินา ><) เราคอยถามความเป็นไปจากพี่อีกคนที่ที่เรียนอยู่ห้องเดียวกับพี่เค้า
รู้ว่าพี่เค้าชอบ เลขอะไร ฉายาที่เพื่อนเรียกพี่เค้า มีผู้หญิงคนไหนมาชอบ บลาๆ
พี่เค้าชอบเล่นวอลเล่ (ย้ำนะคะว่าเป็นพี่เค้าผู้ชาย) ตอนนั้นเราครูพละสอนวอลเล่พอดี เราก็ฝึกเล่น
วันนึงสนามว่างพี่เค้าเล่นอยู่พอดี พวกเพื่อนกับเราก็เนียนๆเข้าไปเล่นด้วย แล้วก็เราก็พูดว่า "ไม่มีใครส่งมาให้เล่นเลย"
พี่เค้าก็ส่งมาให้ พอเล่นไปสักพัก เพื่อนก็หาย ตกลงเพื่อนอยากให้เล่นด้วยกัน ๕๕๕
เรียนพิเศษเสาร์อาทิตย์ ที่นั่นก็ให้ป.๕กับป.๖เรียนด้วยกัน พี่แกนั่งอยู่ข้างหลังเราหนึ่งแถว แล้วเรานั่งอยู่ข้างหน้า เวลาเรียนเราก็ซื้อปอกกี้มาก็ส่งขนมแบ่งกันไปเรื่อยๆ หวังจะให้พี่เค้ากิน แต่ก็หมดก่อนถึงพี่เค้าทุกที มีเล่นซ่อนแอบกันตอนเที่ยง
เคยเจอโดนขังในห้องน้ำด้วยกันสองคน ข่วนกันไปมา พี่แกโยนดาวกระจายมาแกล้ง เอาไม้กวาดมาแกล้งกัน บลาๆ
ความรู้สึกตอนนั้น รู้สึกดีมาก มีความสุขมากตามประสาเด็กหญิง

จนกระทั่งวันนึงความแตก เพื่อนพี่เค้าถามว่าชอบใคร เราก็พาซื่อบอกว่า เราชอบเพื่อนพี่ชื่อ...... (ตอนนั้นคิดว่าพี่เค้าจะไม่บอกใคร)
เอาหล่ะไง ทีนี้รู้ทั่วกัน ทั้งป.๕และป.๖ เราก็อุตส่าเขียนจดหมายฝากเพื่อนพี่เค้าไปให้ ใจความประมาณว่า ไม่ได้ชอบน้า อ่านแล้วฉีกทิ้งด้วย
(รู้เลย ณ ตัวเองเป็นผู้หญิง ฮาร์ดคอ กอ ไก่ ) พอพี่เค้าเข้าม.๑อีกอยู่ห้องสอง ซึ่งเป็นห้องควีน เราตั้งใจว่าเราต้องได้ห้องนี้ รึไม่ก็ต้องได้ห้องคิงให้ได้ (ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนรู้สึกว่า ฉันไม่อยากแพ้ เพราะการที่รักแกฉันก็แพ้แกไปแล้ว)

กีฬาสี ของฉันตอนป.๖ ฉันเชียร์กีฬาอยู่สนามวอลเล่ย์ เห็นพี่เค้ามาโรงเรียนมาตีปิงปองข้างๆ เราก็เชียร์ไปชะเง้อมองพี่เค้าไป
สักพัก พี่แกหายไปไม่ได้ตีปิงปองแล้ว เราก็เชียร์ไปเรื่อยๆเต้นไปเรื่อย จนกระทั่งหันไปข้างๆพี่เค้านั่งอยู่บนโต๊ะห่างจากเราประมาณ ๕เมตร นั่งยิ้มให้เราอยู่ เรารู้สึกว่าเขินมาก เลยวิ่งไปโรงอาหารเพื่อ หาข้าวกิน . นั้นไม่เต้นเชียร์กีฬาอีกเลย หน้าแดงทั้งวัน ๕๕๕๕๕
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่