สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีโอกาสได้ช่วยเหลือนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติสามคน ซึ่งทำให้เราปลื้มใจมาก เลยอยากจะเอามาแบ่งปันค่ะ
อันที่จริงเคยเห็นกระทู้ประมานนี้มาแล้ว แต่เห็นตกไป เลยเอามาเล่าใหม่แล้วกันค่ะ
จขกท. เคยแบคแพคไปสิงคโปร์ อยากมีอารมณ์ไปเที่ยวตปท.บ้าง แต่พอไปแล้วมันไม่ใช่น่ะค่ะ เหมือนไม่ได้ออกจากบ้านเราไปไหน
วันนี้มาดูงานที่CTW เราว่า มันให้อารมณ์เหมือนไปเที่ยวตปท.มากกว่าตั้งเยอะ ชาวต่างชาติต่างภาษาเยอะมาก นึกในใจ เราไปทำอะไรที่สิงคโปร์ บ้านเรามีดีกว่านะ
ยกเว้นเรื่องการจัดการและการคมนาคม เดี๋ยวมันจะเป็นปัญหาต่อไปในกระทู้ค่ะ
ขากลับใกล้ค่ำ เราจะกลับมาท่าศิริราช ใช้บริการเรือด่วนเจ้าพระยา ตามประสาคนงกหน่อยก็รอเรือธงส้มค่ะ ทีนี้ก็มีแหม่มผญ. มากันคนอาฟริกันผช.เข้ามาถามทางเราว่าจะไปท่าพระอาทิตย์ต้องขึ้นเรือลำไหนยังไง ในใจแอบสงสัยว่าทำไมเลือกถามเรานะ เรานั่งอยู่หลืบ เม้ากับเพื่อนอยู่ ตอนแรกเราก็บอกว่าต้องรอเรือธงสีส้มนะ เรือต้องมาทางนี้ พวกยูต้องลงเรือ ทีนี้เป็นปัญหาค่ะ การคมนาคมบ้านเราไม่ชัดเจน จัดการไม่ดีพอ เราจะบอกเค้าว่าเค้าต้องลงท่าที่เท่าไหร่นับจากตรงนี้ หรือมีอะไรบอกนอกจากลูกเรือที่ตะโกนบอกชื่อท่าเป็นภาษาไทย(ตอนไปมาเลเรามีปัญหากับชื่อสถานีรถไฟค่ะ ลงผิดมาแล้ว ชื่อสถานีเป็นภาษาถิ่นเค้า เราฟังไม่ถนัด อ่านให้เค้าฟังก็เปลี้ย เราเข้าใจจุดนี้ค่ะ) เราเลยบอกว่าเราจะไปเรือลำเดียวกับยูน่ะแหละ เค้าเลยดีใจ บอกจะตามเราไปไม่คลาดสายตาเลย แอบฮานะ
ทีนี้เหมือนอีกคนเห็นว่าเราพูดได้ เค้าก็เข้ามาถามบ้างค่ะ เค้าจะไปท่าน้ำนนท์ เราเลยบอกว่าไกลมาก บอกให้ตามเราไป แต่เราลงก่อนนะ ท่าที่คุณจะลงน่ะ เกือบสุดทางเดินเรือเลย เค้าถามเรามาคำนึงว่า แล้วทำไมเราต้องรอตรงนี้ด้วย? แอบสะอึก เพราะเราบอกเวลาที่เรือจะมาถึงแน่นอนไม่ได้ บอกตน.ที่แน่นอนที่เค้าจะลงไม่ได้ เค้าเลยบอกว่าพอจะโอเค เพราะจำได้ว่าต้องลงท่าหลังจากสะพานพระราม7 เค้าก็ตามเราลงเรือ ทั้งสามคนแหละค่ะ สองคนแรกตามแจเลย มานั่งใกล้ๆด้วย
ทีนี้พอถึงท่าศิริราช เราลงเรือ เรือออกไปแล้วแต่เห็นสองคนแรกลงมาด้วย เลยวกกลับไปบอกว่าเค้าลงผิดนะ เค้าเลยบอกว่าเราแค่อยากมาหาอาหารไทยกิน พอจะแนะนำได้ไหม เราจะพาไปกินร้านครัวระฆังทองค่ะ เห็นวิวแม่น้ำ ได้อาหารไทยดีๆด้วย บอกให้เค้าตามมา เค้าดูดีใจมากเลยค่ะ บอกว่าwe will always keep follow you. จริงๆเราเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์แย่นะ หน้าดุตาคม คนไม่ค่อยเข้ามาคุยเท่าไหร่ ก็เลยลองใจกล้าชวนเค้าคุยไป ได้เรื่องว่าผญ.เป็นคนเยอรมัน ผช.มาจากอาฟริกาใต้ พบกันที่อาฟริกาใต้ เพิ่งแต่งงานกัน มาฮันนีมูนที่ไทย เพิ่งมาถึง ลงเครื่องเมื่อเช้าเลย แอบเห็นวัดพระแก้วอยู่อีกฟาก บอกวัดพระแก้วตอนกลางคืนสวยอลังการมาก แพลนว่าจะไปเที่ยวหัวหินด้วย เราบอกเค้าว่า มาไทยอาจลำบากหน่อย คนที่นี่พูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยคล่องนะ เค้าถามกลับว่า แต่เด็กรุ่นใหม่ๆเนี่ย น่าจะพูดอังกฤษกันได้หมดใช่ไหม? อิอิ เราส่ายหน้ากลับไป เค้าเลยบอกว่า สงสัยคงเป็นทริปที่adventure มากแน่ๆ เค้าไม่เคยมาเที่ยวในเอเชียมาก่อน เลือกเมืองไทยเพราะเป็น best recommened เจ้าบ้านหน้าบานค่ะ บริการเต็มที่เลย
เค้าบอกว่าที่เลือกเข้ามาถามเราเพราะเห็นเราถือไอแพด น่าจะพูดได้นะ เราเล่าว่าเราพยายามจะช่วยเต็มที่ เพราะเคยแบคแพคมาเหมือนกัน ได้คนบ้านคนเมืองเค้าคอยบอกทาง เดินไปส่ง เจอคนดีๆมากมาย เราอยากส่งต่อประสปการณ์นั้นให้คนอื่นบ้าง ปลื้มกันไปทั้งคู่เลยค่ะ เค้าขอถ่ายรูปคู่กับเราไว้ด้วย
สุดท้ายเดินมาส่งถึงร้าน บอกทางกลับเสร็จสรรพว่าเรือมันจะหมดตอนทุ่มกว่าๆนะ คุณไม่น่าจะมาทัน เค้าเลยบอกว่าจะขึ้นแทกซี่ไปแทน จากลากันด้วยเค้าพยายามพูดภาษาไทยว่าขอบคุณค่ะ กับเรา เราเลยบอกว่า Nice to meet you, have a great trip in Thailand. พร้อมยิ้มสยามหวานๆไปนึงที
ขอบอกว่าเราปลื้มมากเลยค่ะ
ประสบการณ์ช่วยเหลือนักท่องเที่ยว อิ่มใจ ตื้นตัน เพราะเราคือเจ้าบ้านที่ดี:D
อันที่จริงเคยเห็นกระทู้ประมานนี้มาแล้ว แต่เห็นตกไป เลยเอามาเล่าใหม่แล้วกันค่ะ
จขกท. เคยแบคแพคไปสิงคโปร์ อยากมีอารมณ์ไปเที่ยวตปท.บ้าง แต่พอไปแล้วมันไม่ใช่น่ะค่ะ เหมือนไม่ได้ออกจากบ้านเราไปไหน
วันนี้มาดูงานที่CTW เราว่า มันให้อารมณ์เหมือนไปเที่ยวตปท.มากกว่าตั้งเยอะ ชาวต่างชาติต่างภาษาเยอะมาก นึกในใจ เราไปทำอะไรที่สิงคโปร์ บ้านเรามีดีกว่านะ
ยกเว้นเรื่องการจัดการและการคมนาคม เดี๋ยวมันจะเป็นปัญหาต่อไปในกระทู้ค่ะ
ขากลับใกล้ค่ำ เราจะกลับมาท่าศิริราช ใช้บริการเรือด่วนเจ้าพระยา ตามประสาคนงกหน่อยก็รอเรือธงส้มค่ะ ทีนี้ก็มีแหม่มผญ. มากันคนอาฟริกันผช.เข้ามาถามทางเราว่าจะไปท่าพระอาทิตย์ต้องขึ้นเรือลำไหนยังไง ในใจแอบสงสัยว่าทำไมเลือกถามเรานะ เรานั่งอยู่หลืบ เม้ากับเพื่อนอยู่ ตอนแรกเราก็บอกว่าต้องรอเรือธงสีส้มนะ เรือต้องมาทางนี้ พวกยูต้องลงเรือ ทีนี้เป็นปัญหาค่ะ การคมนาคมบ้านเราไม่ชัดเจน จัดการไม่ดีพอ เราจะบอกเค้าว่าเค้าต้องลงท่าที่เท่าไหร่นับจากตรงนี้ หรือมีอะไรบอกนอกจากลูกเรือที่ตะโกนบอกชื่อท่าเป็นภาษาไทย(ตอนไปมาเลเรามีปัญหากับชื่อสถานีรถไฟค่ะ ลงผิดมาแล้ว ชื่อสถานีเป็นภาษาถิ่นเค้า เราฟังไม่ถนัด อ่านให้เค้าฟังก็เปลี้ย เราเข้าใจจุดนี้ค่ะ) เราเลยบอกว่าเราจะไปเรือลำเดียวกับยูน่ะแหละ เค้าเลยดีใจ บอกจะตามเราไปไม่คลาดสายตาเลย แอบฮานะ
ทีนี้เหมือนอีกคนเห็นว่าเราพูดได้ เค้าก็เข้ามาถามบ้างค่ะ เค้าจะไปท่าน้ำนนท์ เราเลยบอกว่าไกลมาก บอกให้ตามเราไป แต่เราลงก่อนนะ ท่าที่คุณจะลงน่ะ เกือบสุดทางเดินเรือเลย เค้าถามเรามาคำนึงว่า แล้วทำไมเราต้องรอตรงนี้ด้วย? แอบสะอึก เพราะเราบอกเวลาที่เรือจะมาถึงแน่นอนไม่ได้ บอกตน.ที่แน่นอนที่เค้าจะลงไม่ได้ เค้าเลยบอกว่าพอจะโอเค เพราะจำได้ว่าต้องลงท่าหลังจากสะพานพระราม7 เค้าก็ตามเราลงเรือ ทั้งสามคนแหละค่ะ สองคนแรกตามแจเลย มานั่งใกล้ๆด้วย
ทีนี้พอถึงท่าศิริราช เราลงเรือ เรือออกไปแล้วแต่เห็นสองคนแรกลงมาด้วย เลยวกกลับไปบอกว่าเค้าลงผิดนะ เค้าเลยบอกว่าเราแค่อยากมาหาอาหารไทยกิน พอจะแนะนำได้ไหม เราจะพาไปกินร้านครัวระฆังทองค่ะ เห็นวิวแม่น้ำ ได้อาหารไทยดีๆด้วย บอกให้เค้าตามมา เค้าดูดีใจมากเลยค่ะ บอกว่าwe will always keep follow you. จริงๆเราเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์แย่นะ หน้าดุตาคม คนไม่ค่อยเข้ามาคุยเท่าไหร่ ก็เลยลองใจกล้าชวนเค้าคุยไป ได้เรื่องว่าผญ.เป็นคนเยอรมัน ผช.มาจากอาฟริกาใต้ พบกันที่อาฟริกาใต้ เพิ่งแต่งงานกัน มาฮันนีมูนที่ไทย เพิ่งมาถึง ลงเครื่องเมื่อเช้าเลย แอบเห็นวัดพระแก้วอยู่อีกฟาก บอกวัดพระแก้วตอนกลางคืนสวยอลังการมาก แพลนว่าจะไปเที่ยวหัวหินด้วย เราบอกเค้าว่า มาไทยอาจลำบากหน่อย คนที่นี่พูดภาษาอังกฤษกันไม่ค่อยคล่องนะ เค้าถามกลับว่า แต่เด็กรุ่นใหม่ๆเนี่ย น่าจะพูดอังกฤษกันได้หมดใช่ไหม? อิอิ เราส่ายหน้ากลับไป เค้าเลยบอกว่า สงสัยคงเป็นทริปที่adventure มากแน่ๆ เค้าไม่เคยมาเที่ยวในเอเชียมาก่อน เลือกเมืองไทยเพราะเป็น best recommened เจ้าบ้านหน้าบานค่ะ บริการเต็มที่เลย
เค้าบอกว่าที่เลือกเข้ามาถามเราเพราะเห็นเราถือไอแพด น่าจะพูดได้นะ เราเล่าว่าเราพยายามจะช่วยเต็มที่ เพราะเคยแบคแพคมาเหมือนกัน ได้คนบ้านคนเมืองเค้าคอยบอกทาง เดินไปส่ง เจอคนดีๆมากมาย เราอยากส่งต่อประสปการณ์นั้นให้คนอื่นบ้าง ปลื้มกันไปทั้งคู่เลยค่ะ เค้าขอถ่ายรูปคู่กับเราไว้ด้วย
สุดท้ายเดินมาส่งถึงร้าน บอกทางกลับเสร็จสรรพว่าเรือมันจะหมดตอนทุ่มกว่าๆนะ คุณไม่น่าจะมาทัน เค้าเลยบอกว่าจะขึ้นแทกซี่ไปแทน จากลากันด้วยเค้าพยายามพูดภาษาไทยว่าขอบคุณค่ะ กับเรา เราเลยบอกว่า Nice to meet you, have a great trip in Thailand. พร้อมยิ้มสยามหวานๆไปนึงที
ขอบอกว่าเราปลื้มมากเลยค่ะ