EP3: The Moment of Love Begins (2)
เย็นวันพุธเป็นช่วงเวลา Prime time ของการสังสรรค์อีกวันหนึ่งของชาวระยอง เพราะแม้ว่าจะเป็นกลางสัปดาห์แต่ก็มีเรื่องมากมายให้สนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เช่นเดียวกับวุฒิชัยซึ่งดูวันนี้จะมีเรื่องให้เครียดจนอยากจะระบายกับเพื่อนรัก เมธาวีและธนภัทร
วุฒิชัยหนุ่มนักวิจัยยอนาคตไกล เขาทุ่มเททำงานทุกชิ้นที่ได้รับมอบหมาย เช่นเดียวกับงานชิ้นนี้ที่เขาตั้งใจทำมาทั้งอาทิตย์ แต่กลับโดนเจ้านายสาวใหญ่สุดเฮี๊ยบคอมเมนต์จนไม่มีชิ้นดี ซึ่งตลอดช่วงบ่ายที่คุยงานชิ้นนี้กับเจ้านายสาวใหญ่ วุฒิชัยได้แต่เก็บความอัดอั้นที่โดนเจ้านายตำหนิผลงานต่างๆนานา แต่ไม่สามารถจะโต้แย้งได้ เพราะไม่ว่าจะแย้งอะไร คุณเธอก็ตอกกลับด้วยเสียงดังจนน่ารำคาญ เขารู้สึกเส้นเลือดในสมองกระตุก หูอื้ออึงตลอดเวลาที่คุยงาน จนกระทั่งเกือบสี่โมงเย็นที่คุณเธอคงด่าจนหมดแรง จึงปล่อยให้วุฒิชัยออกจากห้องทำงาน
วุฒิชัยเดินออกมาด้วยสีหน้าหมดแรง ‘จะอะไรนักหนา อีแก่เนี่ย’ เขาสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนยกโทรศัพท์ขึ้นไลน์เพื่อระบายความในใจกับกลุ่มเพื่อน
‘เบื่อเจ้านายโว้ย...เซ็งๆๆ’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 15:50น.
‘ไปไหนกันหมดเนี่ย...เบื่อๆๆๆ’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:00น.
‘อะไรของนาย...คนเขาจะทำงาน’ ข้อความจากเม ส่งเมื่อ 16:00น.
‘เย็นนี้กินเบียร์กัน...แก้เซ็ง’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:00น.
‘เราไม่ว่างอะ นัดไดร์ฟกอล์ฟกับเจ้านาย’ ข้อความจากเม ส่งเมื่อ 16:05น.
‘ไอ้โด่งละ...ตายแล้วรึไงวะ ไม่ตอบ’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:05น
‘เราไม่ว่างเหมือนกัน...มีนัด’ ข้อความจากโด่ง ส่งเมื่อ 16:10น
‘พวกนายทิ้งเรา T^T’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:10น
วุฒิชัยวางโทรศัพท์ด้วยความน้อยใจ ความจริงหนุ่มทรงเสน่ห์อย่างเขาก็ไม่ได้จะขาดคนกินข้าวด้วยนักหรอก เพียงแต่ช่วงนี้เขาต้องไปทำงานที่กรุงเทพบ่อยขึ้น เขาจึงพุ่งเป้าไปเอาใจสาวๆที่กรุงเทพมากกว่า จนทำให้แฟนคลับที่ระยองเลิกลาหนีหายไป ดังนั้นเมื่อเจอสภาวะโดนเพื่อนทิ้งเช่นนี้ จึงรู้สึกเหงาเป็นธรรมดา
วุฒิชัยนั่งหงุดหงิดอยู่ที่โต๊ะทำงาน จนสายตาไปเห็นบิวตี้เลขาแผนกคนสวยนั่งเล่นเฟสบุ๊คอยู่
“บิว...Minute Meeting เมื่อวันจันทร์ เสร็จยัง!” วุฒิชัยทำทวงงานเลขาสาวด้วยเสียงดังลั่น จนเธอตกใจสะดุ้งโหย่ง รีบปิดเฟสบุ๊ค ก่อนหันมาตอบด้วยสีหน้าบ้องแบ้ว “ใกล้แล้วๆ เดียวพรุ่งนี้ส่งให้”
“บิว...นี่มัน 3 วันแล้วนะ พี่ต้องใช้พรุ่งนี้” วุฒิชัยทวงงานไม่ลดละ
“มันจะเลิกงานแล้ว เดียวพรุ่งนี้บิวทำให้แต่เช้า” บิวตี้อิดออดไม่อยากทำงานตอนใกล้ๆเลิกงาน เพราะถ้าพลาดรถรับส่งของบริษัทตอน 5โมงเย็น เธอก็จะไม่มีรถกลับบ้าน แต่ความออดอ้อนบนใบหน้าสาวชาวกรุงมิได้ทำให้วุฒิชัยใจอ่อนลง กลับทวีความดุดันในการทวงงาน “ไม่ได้...ทำไมทำงานไม่รู้จักรับผิดชอบ! รู้ไหม๊ เลขาเก่งๆเนี่ย ประชุมเสร็จ 5นาที เค้าก็ออก Minute ให้ผู้เข้าร่วมเซ็นต์ได้แล้ว นี่อะไร ปาไป 3 วันแล้วยังไม่เสร็จ ป่านนี้คนเข้าร่วมเขาลืมไปแล้วมั่ง" วุฒิชัยทั้งดุทั้งตวาดใส่จนลูกน้องคนสวยหน้าเสีย ก่อนทิ้งท้ายอย่างหยามเหยียด "งานแค่นี้ยังทำไม่ได้ แล้วจะทำงานใหญ่กว่านี้ได้ไง”
บิวตี้หน้าเจือน พร้อมน้ำตาคลอเบ้า ตอบเสียงคลอๆ “ก็ได้ๆ” ก่อนเปิดไฟล์ Minute of Meeting มานั่งแก้ไข
ดุแค่นี้ก็จะร้องไห้ละ...เด็กหนอเด็ก วุฒิแอบอมยิ้ม ก่อนเปิดเฟสบุ๊คขึ้นดูบ้าง ระหว่างรอตรวจงานจากเลขาสาวคนสวย
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
เรื่องโดย: จัณฑ์นิทาน
Happy Friday (สุขสันต์วันศุกร์)_EP3: The Moment of Love Begins (2)
เย็นวันพุธเป็นช่วงเวลา Prime time ของการสังสรรค์อีกวันหนึ่งของชาวระยอง เพราะแม้ว่าจะเป็นกลางสัปดาห์แต่ก็มีเรื่องมากมายให้สนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน เช่นเดียวกับวุฒิชัยซึ่งดูวันนี้จะมีเรื่องให้เครียดจนอยากจะระบายกับเพื่อนรัก เมธาวีและธนภัทร
วุฒิชัยหนุ่มนักวิจัยยอนาคตไกล เขาทุ่มเททำงานทุกชิ้นที่ได้รับมอบหมาย เช่นเดียวกับงานชิ้นนี้ที่เขาตั้งใจทำมาทั้งอาทิตย์ แต่กลับโดนเจ้านายสาวใหญ่สุดเฮี๊ยบคอมเมนต์จนไม่มีชิ้นดี ซึ่งตลอดช่วงบ่ายที่คุยงานชิ้นนี้กับเจ้านายสาวใหญ่ วุฒิชัยได้แต่เก็บความอัดอั้นที่โดนเจ้านายตำหนิผลงานต่างๆนานา แต่ไม่สามารถจะโต้แย้งได้ เพราะไม่ว่าจะแย้งอะไร คุณเธอก็ตอกกลับด้วยเสียงดังจนน่ารำคาญ เขารู้สึกเส้นเลือดในสมองกระตุก หูอื้ออึงตลอดเวลาที่คุยงาน จนกระทั่งเกือบสี่โมงเย็นที่คุณเธอคงด่าจนหมดแรง จึงปล่อยให้วุฒิชัยออกจากห้องทำงาน
วุฒิชัยเดินออกมาด้วยสีหน้าหมดแรง ‘จะอะไรนักหนา อีแก่เนี่ย’ เขาสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนยกโทรศัพท์ขึ้นไลน์เพื่อระบายความในใจกับกลุ่มเพื่อน
‘เบื่อเจ้านายโว้ย...เซ็งๆๆ’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 15:50น.
‘ไปไหนกันหมดเนี่ย...เบื่อๆๆๆ’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:00น.
‘อะไรของนาย...คนเขาจะทำงาน’ ข้อความจากเม ส่งเมื่อ 16:00น.
‘เย็นนี้กินเบียร์กัน...แก้เซ็ง’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:00น.
‘เราไม่ว่างอะ นัดไดร์ฟกอล์ฟกับเจ้านาย’ ข้อความจากเม ส่งเมื่อ 16:05น.
‘ไอ้โด่งละ...ตายแล้วรึไงวะ ไม่ตอบ’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:05น
‘เราไม่ว่างเหมือนกัน...มีนัด’ ข้อความจากโด่ง ส่งเมื่อ 16:10น
‘พวกนายทิ้งเรา T^T’ ข้อความจากวุฒิ ส่งเมื่อ 16:10น
วุฒิชัยวางโทรศัพท์ด้วยความน้อยใจ ความจริงหนุ่มทรงเสน่ห์อย่างเขาก็ไม่ได้จะขาดคนกินข้าวด้วยนักหรอก เพียงแต่ช่วงนี้เขาต้องไปทำงานที่กรุงเทพบ่อยขึ้น เขาจึงพุ่งเป้าไปเอาใจสาวๆที่กรุงเทพมากกว่า จนทำให้แฟนคลับที่ระยองเลิกลาหนีหายไป ดังนั้นเมื่อเจอสภาวะโดนเพื่อนทิ้งเช่นนี้ จึงรู้สึกเหงาเป็นธรรมดา
วุฒิชัยนั่งหงุดหงิดอยู่ที่โต๊ะทำงาน จนสายตาไปเห็นบิวตี้เลขาแผนกคนสวยนั่งเล่นเฟสบุ๊คอยู่
“บิว...Minute Meeting เมื่อวันจันทร์ เสร็จยัง!” วุฒิชัยทำทวงงานเลขาสาวด้วยเสียงดังลั่น จนเธอตกใจสะดุ้งโหย่ง รีบปิดเฟสบุ๊ค ก่อนหันมาตอบด้วยสีหน้าบ้องแบ้ว “ใกล้แล้วๆ เดียวพรุ่งนี้ส่งให้”
“บิว...นี่มัน 3 วันแล้วนะ พี่ต้องใช้พรุ่งนี้” วุฒิชัยทวงงานไม่ลดละ
“มันจะเลิกงานแล้ว เดียวพรุ่งนี้บิวทำให้แต่เช้า” บิวตี้อิดออดไม่อยากทำงานตอนใกล้ๆเลิกงาน เพราะถ้าพลาดรถรับส่งของบริษัทตอน 5โมงเย็น เธอก็จะไม่มีรถกลับบ้าน แต่ความออดอ้อนบนใบหน้าสาวชาวกรุงมิได้ทำให้วุฒิชัยใจอ่อนลง กลับทวีความดุดันในการทวงงาน “ไม่ได้...ทำไมทำงานไม่รู้จักรับผิดชอบ! รู้ไหม๊ เลขาเก่งๆเนี่ย ประชุมเสร็จ 5นาที เค้าก็ออก Minute ให้ผู้เข้าร่วมเซ็นต์ได้แล้ว นี่อะไร ปาไป 3 วันแล้วยังไม่เสร็จ ป่านนี้คนเข้าร่วมเขาลืมไปแล้วมั่ง" วุฒิชัยทั้งดุทั้งตวาดใส่จนลูกน้องคนสวยหน้าเสีย ก่อนทิ้งท้ายอย่างหยามเหยียด "งานแค่นี้ยังทำไม่ได้ แล้วจะทำงานใหญ่กว่านี้ได้ไง”
บิวตี้หน้าเจือน พร้อมน้ำตาคลอเบ้า ตอบเสียงคลอๆ “ก็ได้ๆ” ก่อนเปิดไฟล์ Minute of Meeting มานั่งแก้ไข
ดุแค่นี้ก็จะร้องไห้ละ...เด็กหนอเด็ก วุฒิแอบอมยิ้ม ก่อนเปิดเฟสบุ๊คขึ้นดูบ้าง ระหว่างรอตรวจงานจากเลขาสาวคนสวย
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
เรื่องโดย: จัณฑ์นิทาน