เมือวานลุงขับเเท๊กซี่ ไปส่งผู้โดยสารเเถวสีลม วนไปวนมารถก็ติด เอ่อ วันนี้โชคคงจะดีหน่อยได้ผู้โดยสารเรียกต่อบอกจะไปศาลธนบุรี ลุงก็รับขึ้นมา..........ท่าทางผู้ชายเเก่ก็ดูดีอะน่ะ
ใส่สูทเก่าๆเหมือนซื้อมาจากโรงเกลือ เน็คไทก็สะอาดดีสีชมพู ใส่แว่นตามีสก็อตเทปพันที่ขาเเว่นสูงราวๆ 177 หน้าตา ออกไปทางปอยเปตสำเนียงก็คล้ายคนเเขมร์ ไอ่ที่เเรกลุงก็ว่าโชคดีได้ผู้โดยสารไปไกลหน่อยวันนี้คงพอค่าเช่า พ่อเจ้าประคุณเอ้ย สองชั่วโมงที่เค้านั่งอยู่บนรถลุง มั่นช่างนรกเเท้เลย เจ้าหนุ่มนี่กลิ่นปากเเร๊งค์มาก ลุงต้องนั่งทนกลั้นหายใจไปตลอดทาง......เฮ้อ
ไอ่เรื่องกลิ่นปากอะนะลุงพอทนได้ เเต่ลุงลำคาญ พอขึ้นรถมา พ่อหนุ่มก็น่างบ่นรถติดเเล้วด่าทักษิณไหนสัญญาว่าจะเเก้รถติด อ้ายลุงก็นึกๆขำในใจ พ่อหนุ่มนี่คงเป็นเอามากอาการ เเก่ก็บ่นของเเกไปเรื่อย ลุงก็ได้เเต่นั่งฟัง ไอ่ใจลุงก็คิดลำคาญไม่อยากต่อปากต่อคำกับผู้โดยสาร ก็ได้เเต่คิดในใจ ว่าพ่อหนุ่มนี่คงหลงยุค ผู้ว่า กทม คือ สุขุมพันธ์ เเต่ก็ช่างเเกเห๊อะ ลุงก็กลั้นหายใจฟังไป
นั่งไปฟังพ่อหนุ่มด่าทักษิณไป ลุงก็ทนดมช้างเน่าในรถ สงสัยในใจพ่อหนุ่มคงเอาขี้เเปรงฟัน ขับไปได้อีกหน่อยพ่อหนุ่มก็ถามลุงคนที่ไหน ลุงก็ตอบๆไป ว่าเป็นคนร้อยเอ็ด เเกก็ว่าไปทำไมคนคนขับเเท๊กซี่มาจากร้อยเอ็ดเยอะ ถามสิบคนบอกมีเก้าคนมาจากร้อยเอ็ด ไอ่ลุงก็นึกๆในใจ เเท๊กซี่ กทม มีเป็นเเสนๆคัน จะมีคนร้อยเอ็ดอย่างน้อยเก้าหมื่นคนขับเเท๊กซี่ พ่อหนุ่มนี่คงอาการไม่ค่อยดี พ่อหนุ่มถามๆเหมือนดูถูกเหยียดหยามคนขับเเท๊กซี่ว่าเชื่อเเม้ว ก็ได้เเต่นึกในใจ เเท๊กซี่ไปขี่บนหัวพ่อหนุ่มเร๊อะ
ขับๆไปพ่อหนุ่มก็ถามขึ้นมา" โฮปบายเฮยละโอยยบอง" ลุงก็นึกในใจ ชัดเลย หมอนี่เขมรเเน่นอน ทรงผมก็ค่อนไปทางเเรงงานต่างด้าว พ่อหนุ่มเเกก็หัวเราะอย่างจะเป็นจะตาย บอกลุงฟังไม่รู้หรอก ไอ่ลุงก็คิดในใจ อ้าวก็ตูไม่ใช่เขมรนี่หว่า ไอ่หมอนี่คงท่าจะบ้า ดูท่าทางเเกภูมิใจมากที่พูดภาษาเขมรได้ ลุงก็ได้เเต่ทำใจกลั้นหายใจทนกลิ่นปากเเกต่อไป
ขับไปได้อีกนิดรถก็ติดได้จริงๆลุงอยากไปส่งให้พ้นๆรถไปเสียที กลิ่นในรถเหมือนคนกินสะตอมาตดลุงทนดมจนหน้ามืดหยิบยาดมขึ้นมายัดเข้ารูจมูก พอหนุ่มเค้าก็ชวนคุยเรื่องราคาก๊าซ เเกก็โวยวายบอกราคาก๊าซกะลังขึ้นเรื่อยๆ เดือนล่ะห้าสิบสตางค์มั้งมันเล่นแอบขึ้น 6-7 เดือนคงได้ใช้แก็ส 20 บาทแหงๆ ลุงคิดในใจพ่อหนุ่มคงอาการหนักเพ้อเจ้อไปเรื่อย ลุงไม่อยากบอกในกระเป๋าลุงมีบัตรเครดิตพลังงาน เป็นโครงการสำหรับซื้อพลังงานในรูปแบบเอ็นจีวี (NGV) ในรูปแบบของบัตรเครดิตสำหรับรถโดยสาร ที่เกิดขึ้นในสมัยของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร[1] โดยเน้นการลดค่าใช้จ่ายในช่วงการปรับราคาก๊าซเอ็นจีวี
เเต่ช่างเหอะพ่อหนุ่มเค้าอยากโชว์โง่ลุงก็ได้เเต่นั่งทนดมกลิ่นปากเค้าไปไม่อยากต่อล้อต่อเถียง ลุงเข้าใจ โรคกลัวทักษิณนี่เเก้ยาก ดีนะที่คนเกือบทั้งประเทสเค้าหายกันเเล้วเหลือๆไม่กี่คน พ่อหนุ่มนี่น่าจะเดินมาจากสวนลุมมาขึ้นรถเเถวสีลม เห็นคนเป็นโรคนี้ไปรวมกันที่โน่นกันเยอะลุงคิดในใจ อาการหนักกันทั้งนั้น คนพวกนี้น่าสงสาร ลุงก็นั่งท่องกรวดน้ำเเผ่เมตตาให้พ่อหนุ่มในใจ เผื่อพ่อหนุ่มจะตาสว่างกับเค้าบ้าง
คุยไปคุยมาเเกก็เล่าไปเรื่อง ปตท จำได้ตอนเด็กๆ ลานกระบือที่เจ๊าะน้ำมันได้ครั้งแรก เห็นบอกประเทศไทยจะโชติช่วงชัชชวาล บัดนี้ สามสิบกว่าปีแล้วพี่น้องยังลำบากเหมือนเดิมไม่เหมือนพวกแขก มันจ้างเราไปรับใช้มัน
ไอ่ลุงก็งง ปตท ลานกระบือ เฮ้อ พ่อหนุ่มนี่คงกระบือจริงๆ รถยนต์วันนี้กะน้ำมันลานกระบือ มันจะพอใช้มั๊ยนี่มัน พศ ไหน เเล้วพวกเเขกมันจ้างใครไปใช้ ลุงก็งง สงสัยคนที่บ้านพ่อหนุ่มคงเป็นคนรับใช้เเขกเลยฝังใจ
ลุงก็อยากเล่าเรื่อง ปตท สมัยก่อนเข้าตลาด ขาดทุนหนี้บาน ก็พวกบริหารมาจากพวกอมาตย์นั่งกันเอง ชงเองกินเอง จนทักษิณนี่เเหละจับมาปรับใหม่ เข้าตลาดบริหารเเบบมืออาชีพ รัฐบาลถือหุ้นใหญ่โดยกระทรวงการคลัง ตานี้บริหารเเบบมืออาชีพ บริษัทก็เจริญงอกงาม เเหมะพอกิจการดีบอกจะทวงคือ พ่อหนุ่มก็ไปซื้อหุ้นเค้าคืนซิพ่อหนุ่ม เค้ามีขายให้ ที่ตอน ปตท เจ้งบอกเป็นภาระรัฐบาล เเต่พอเปลี่ยนการบริหารบอกจะทวงคืน ทวงอารายก็ คลังเค้าถือหุ้นใหญ่ก็ของรัฐอยู่ดี
ออลุงลืมไปที่ลุงเล่ามาเเค่จะบอกว่า พอพ่อหนุ่มลงรถโดยลืมกระเป๋าใว้ในรถ ลุงส่งเสร็จขับออกมาระหว่างทางเหลือบไปเห็นกระเป๋าพ่อหนุ่ม ก็รีบขับรถวนกลับไปหาไม่เจอ ลุงเลยถือวิสาสะเปิดกระเป๋าดูเผื่อๆมีที่อยู่ลุงจะได้ส่งคืน ลุงเปิดกระเป๋ามาลุงตกใจ ในกระเป่า มีหนังสือนวลนางสมัยลุงหนุ่มๆสามสี่เล่มขาดวิ่นน่าจะอ่านไปหลายพันรอบ ค้นๆไปเเมลงสาปไม่รู้มาจากไหนวิ่งเเหวกออกมา ค้นๆไปเจอชุด น่าจะเป็น รปภ ที่ไหนสักเเห่ง อ่านป้ายชื่อนาย เนติ บันดิตอะไรสักอย่างลุงเลยขับไปที่ป้อมยามหน้าศาล เจอพอหนุ่มกำลังนั่งในป้อมลุงเลยส่งกระเป๋าให้ พอ่หนุ่มดีใจขอบคุณลุง ลุงเลยบอกไม่เป็นไรคนไทยด้วยกัน เเล้วลุงก็ขับรถออกไป พอระลุงขอไปนอนก่อนเดี๋ยววันหลังมาเล่าเรื่องพ่อหนุ่มคนนี้ให้ฟังอีกเเก่เล่าอะไรอีกเยอะใว้ลุงจะมาเล่าใหม่ ....บาย
เมื่อวานใด้คุยกับผู้ชายคนนึง"ใส่สูท ผูกเน็คไทสะอาดๆ ใส่แว่นตาสูงราวๆ 177 หน้าคมๆ หิ้วกระเป๋าซัมโซไนท์ "
ไอ่เรื่องกลิ่นปากอะนะลุงพอทนได้ เเต่ลุงลำคาญ พอขึ้นรถมา พ่อหนุ่มก็น่างบ่นรถติดเเล้วด่าทักษิณไหนสัญญาว่าจะเเก้รถติด อ้ายลุงก็นึกๆขำในใจ พ่อหนุ่มนี่คงเป็นเอามากอาการ เเก่ก็บ่นของเเกไปเรื่อย ลุงก็ได้เเต่นั่งฟัง ไอ่ใจลุงก็คิดลำคาญไม่อยากต่อปากต่อคำกับผู้โดยสาร ก็ได้เเต่คิดในใจ ว่าพ่อหนุ่มนี่คงหลงยุค ผู้ว่า กทม คือ สุขุมพันธ์ เเต่ก็ช่างเเกเห๊อะ ลุงก็กลั้นหายใจฟังไป
นั่งไปฟังพ่อหนุ่มด่าทักษิณไป ลุงก็ทนดมช้างเน่าในรถ สงสัยในใจพ่อหนุ่มคงเอาขี้เเปรงฟัน ขับไปได้อีกหน่อยพ่อหนุ่มก็ถามลุงคนที่ไหน ลุงก็ตอบๆไป ว่าเป็นคนร้อยเอ็ด เเกก็ว่าไปทำไมคนคนขับเเท๊กซี่มาจากร้อยเอ็ดเยอะ ถามสิบคนบอกมีเก้าคนมาจากร้อยเอ็ด ไอ่ลุงก็นึกๆในใจ เเท๊กซี่ กทม มีเป็นเเสนๆคัน จะมีคนร้อยเอ็ดอย่างน้อยเก้าหมื่นคนขับเเท๊กซี่ พ่อหนุ่มนี่คงอาการไม่ค่อยดี พ่อหนุ่มถามๆเหมือนดูถูกเหยียดหยามคนขับเเท๊กซี่ว่าเชื่อเเม้ว ก็ได้เเต่นึกในใจ เเท๊กซี่ไปขี่บนหัวพ่อหนุ่มเร๊อะ
ขับๆไปพ่อหนุ่มก็ถามขึ้นมา" โฮปบายเฮยละโอยยบอง" ลุงก็นึกในใจ ชัดเลย หมอนี่เขมรเเน่นอน ทรงผมก็ค่อนไปทางเเรงงานต่างด้าว พ่อหนุ่มเเกก็หัวเราะอย่างจะเป็นจะตาย บอกลุงฟังไม่รู้หรอก ไอ่ลุงก็คิดในใจ อ้าวก็ตูไม่ใช่เขมรนี่หว่า ไอ่หมอนี่คงท่าจะบ้า ดูท่าทางเเกภูมิใจมากที่พูดภาษาเขมรได้ ลุงก็ได้เเต่ทำใจกลั้นหายใจทนกลิ่นปากเเกต่อไป
ขับไปได้อีกนิดรถก็ติดได้จริงๆลุงอยากไปส่งให้พ้นๆรถไปเสียที กลิ่นในรถเหมือนคนกินสะตอมาตดลุงทนดมจนหน้ามืดหยิบยาดมขึ้นมายัดเข้ารูจมูก พอหนุ่มเค้าก็ชวนคุยเรื่องราคาก๊าซ เเกก็โวยวายบอกราคาก๊าซกะลังขึ้นเรื่อยๆ เดือนล่ะห้าสิบสตางค์มั้งมันเล่นแอบขึ้น 6-7 เดือนคงได้ใช้แก็ส 20 บาทแหงๆ ลุงคิดในใจพ่อหนุ่มคงอาการหนักเพ้อเจ้อไปเรื่อย ลุงไม่อยากบอกในกระเป๋าลุงมีบัตรเครดิตพลังงาน เป็นโครงการสำหรับซื้อพลังงานในรูปแบบเอ็นจีวี (NGV) ในรูปแบบของบัตรเครดิตสำหรับรถโดยสาร ที่เกิดขึ้นในสมัยของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ ชินวัตร[1] โดยเน้นการลดค่าใช้จ่ายในช่วงการปรับราคาก๊าซเอ็นจีวี
เเต่ช่างเหอะพ่อหนุ่มเค้าอยากโชว์โง่ลุงก็ได้เเต่นั่งทนดมกลิ่นปากเค้าไปไม่อยากต่อล้อต่อเถียง ลุงเข้าใจ โรคกลัวทักษิณนี่เเก้ยาก ดีนะที่คนเกือบทั้งประเทสเค้าหายกันเเล้วเหลือๆไม่กี่คน พ่อหนุ่มนี่น่าจะเดินมาจากสวนลุมมาขึ้นรถเเถวสีลม เห็นคนเป็นโรคนี้ไปรวมกันที่โน่นกันเยอะลุงคิดในใจ อาการหนักกันทั้งนั้น คนพวกนี้น่าสงสาร ลุงก็นั่งท่องกรวดน้ำเเผ่เมตตาให้พ่อหนุ่มในใจ เผื่อพ่อหนุ่มจะตาสว่างกับเค้าบ้าง
คุยไปคุยมาเเกก็เล่าไปเรื่อง ปตท จำได้ตอนเด็กๆ ลานกระบือที่เจ๊าะน้ำมันได้ครั้งแรก เห็นบอกประเทศไทยจะโชติช่วงชัชชวาล บัดนี้ สามสิบกว่าปีแล้วพี่น้องยังลำบากเหมือนเดิมไม่เหมือนพวกแขก มันจ้างเราไปรับใช้มัน
ไอ่ลุงก็งง ปตท ลานกระบือ เฮ้อ พ่อหนุ่มนี่คงกระบือจริงๆ รถยนต์วันนี้กะน้ำมันลานกระบือ มันจะพอใช้มั๊ยนี่มัน พศ ไหน เเล้วพวกเเขกมันจ้างใครไปใช้ ลุงก็งง สงสัยคนที่บ้านพ่อหนุ่มคงเป็นคนรับใช้เเขกเลยฝังใจ
ลุงก็อยากเล่าเรื่อง ปตท สมัยก่อนเข้าตลาด ขาดทุนหนี้บาน ก็พวกบริหารมาจากพวกอมาตย์นั่งกันเอง ชงเองกินเอง จนทักษิณนี่เเหละจับมาปรับใหม่ เข้าตลาดบริหารเเบบมืออาชีพ รัฐบาลถือหุ้นใหญ่โดยกระทรวงการคลัง ตานี้บริหารเเบบมืออาชีพ บริษัทก็เจริญงอกงาม เเหมะพอกิจการดีบอกจะทวงคือ พ่อหนุ่มก็ไปซื้อหุ้นเค้าคืนซิพ่อหนุ่ม เค้ามีขายให้ ที่ตอน ปตท เจ้งบอกเป็นภาระรัฐบาล เเต่พอเปลี่ยนการบริหารบอกจะทวงคืน ทวงอารายก็ คลังเค้าถือหุ้นใหญ่ก็ของรัฐอยู่ดี
ออลุงลืมไปที่ลุงเล่ามาเเค่จะบอกว่า พอพ่อหนุ่มลงรถโดยลืมกระเป๋าใว้ในรถ ลุงส่งเสร็จขับออกมาระหว่างทางเหลือบไปเห็นกระเป๋าพ่อหนุ่ม ก็รีบขับรถวนกลับไปหาไม่เจอ ลุงเลยถือวิสาสะเปิดกระเป๋าดูเผื่อๆมีที่อยู่ลุงจะได้ส่งคืน ลุงเปิดกระเป๋ามาลุงตกใจ ในกระเป่า มีหนังสือนวลนางสมัยลุงหนุ่มๆสามสี่เล่มขาดวิ่นน่าจะอ่านไปหลายพันรอบ ค้นๆไปเเมลงสาปไม่รู้มาจากไหนวิ่งเเหวกออกมา ค้นๆไปเจอชุด น่าจะเป็น รปภ ที่ไหนสักเเห่ง อ่านป้ายชื่อนาย เนติ บันดิตอะไรสักอย่างลุงเลยขับไปที่ป้อมยามหน้าศาล เจอพอหนุ่มกำลังนั่งในป้อมลุงเลยส่งกระเป๋าให้ พอ่หนุ่มดีใจขอบคุณลุง ลุงเลยบอกไม่เป็นไรคนไทยด้วยกัน เเล้วลุงก็ขับรถออกไป พอระลุงขอไปนอนก่อนเดี๋ยววันหลังมาเล่าเรื่องพ่อหนุ่มคนนี้ให้ฟังอีกเเก่เล่าอะไรอีกเยอะใว้ลุงจะมาเล่าใหม่ ....บาย