อยากสอบถามคนอื่นดูบ้าง หรือเราผิดปกติคนเดียว
เราไม่ชอบทำงานที่เดียวกับเพื่อนเลย แต่ส่วนมากเราจะเข้ามาก่อน เพื่อนอยากเข้าด้วยจะบอกให้เราฝากให้ตลอด แต่เราไม่อยากบอก ฝาก หรือทำอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้เพื่อนเข้ามาทำงานที่เดียวกะเราอ่ะ คือเพื่อนเคยส่งใบสมัครมาให้ทางเมล เราก็ส่งไปให้ HR นะแต่ไม่ตามไม่ถาม HR ขอความเห็นเกี่ยวกับเพื่อน เราบอกไม่รู้ไม่เคยทำงานด้วย สรุปเพื่อนก็ไม่ได้งานนั้นไป ทั้งที่ถ้าเรา Comment เพื่อนอาจได้งานนะ เพราะคนกำลังขาดอยู่ เหอๆๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเห็นแก่ตัวยังไงไม่รู้ แต่เราไม่ชอบจริงเพราะเราแยกโลกของงานกับส่วนตัวออกจากกันโดยสิ้นเชิงเลย เราไม่อยากให้ใครในโลก 2 ใบนี้มาปนกัน เพื่อนที่ทำงานก็มีนะ แต่คนล่ะกลุ่มกับเพื่อนปกติ เราเห็นแก่ตัวใหมหว่า เหอๆๆ
ยังไงเล่าแล้วก็เดียวเล่าประสบการณ์ทำงานแรกๆให้ฟังแล้วกัน ว่าคนแบบเรานี้ทำกับเพื่อนเกินไปใหม
เราจบเร็ว 1 เทอม เลยได้มาทำงานก่อนเพื่อนที่เรียนด้วยกัน พอเพื่อนมาฝึกงานเทอมสุดท้าย เลยมาขออยู่กับเรา แชร์ห้องกัน ช่วงแรกก้อึดอัดมากก แต่ต้องปรับตัวเพราะ สงสารเพื่อนด้วยเพราะยังไม่ทำงาน พอเดือนที่สองแทนที่จะดีขึ้นเราก้อึดอัด เพราะเราอยากไปใหนคนเดียวบ้าง กินข้าวคนเดียวบ้าง แต่ถ้าเพื่อนอยู่ห้องต้องชวนใช่ใหม พออึดอัดนานๆเข้าเลยบอกแม่ เริ่มไม่คุยกับเพื่อน เริ่มไม่เข้าห้องออกไปข้างนอกนานๆ พอเพื่อนถามเราก็บอกไม่มีอะไร นี้แหละที่เราผิด ซ้ำเราเอาเรื่องไปปรึกษาว่าอยากให้เพื่อนย้ายออกกับคนอื่น เรื่องเลยเข้าหูเพื่อนคนนั้น วันนั้นเห็นมันร้องไห้แล้วบอกว่า ทำไมไม่บอกมันตรงๆ เราก็รู้สึกผิดนะ แต่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว เพื่อนย้ายออก ( ฝึกงานจบพอดี) มีของบางอย่างขนกลับเลยไม่ได้ จะฝากไว้ห้องเรา แต่ตอนนั้นเราเต็มที่แล้วไม่อยากให้มีสิ่งๆใดๆในห้อง เราเลยโกหกว่ามีลุกพี่ลุกน้องจะฝากของอ่ะ เราไม่สะดวก เพื่อนเลยต้องหิ้ว หอบของขึ้นรถทัวร์กลับ แม่เราถามว่าทำไมไม่อยากให้เพื่อนอยู่ด้วย เราก็โกหกแม่ไปว่าเพื่อนชอบว่าละล้าบละล้วงของส่วนตัวเราไม่ชอบมาเปิดกระเป๋าตัง เหอๆๆๆ ( อันนี้เลวสุด) จนตอนนี้แม่พลอยไม่ชอบเพื่อนคนนี้ไปแล้ว
ยังไม่จบวันนี้ขอเล่าให้หมด พอเพื่อนคนนั้นได้งานทำ ทำได้ซักปีบริษัทกำลังจะเจ๊ง เพื่อนถามว่าบริษัทเรารับคนใหม เราก็เกิดความรู้สึกเหมือนข้างบนคือไม่อยากให้มาทำงานด้วย เพื่อนมาเขียนใบสมัครเราก็ไม่ตามต่อ พอเพื่อนๆคนอื่นๆได้เข้ามาทำงาน (เราไม่ได้ช่วยนะ) เพื่อนงอลไม่พูดกับเราเป็นปี สมแล้ว แต่มันก็หางานเองได้มาอยู่ใกล้กันเลย ตอนนี้ก็กลับมาเป็นเพื่อนกัน มันอยากมาทำงานกับเราเพราะมั่นคง เงินดีกว่า แต่เราเงียบ ทั้งที่มีตำแหน่งว่าง
เวลาผ่านมาจะ 6 ปีแล้วนะคะ คิดไปแล้วตอนเด้กๆ เราก็นิสัยเสียไม่เบา ถ้าเราเป็นเพื่อนคนนั้นเราคงเลิกคบตัวเราเองไปแล้วแหละ แต่มันก็ไม่นะ ตอนเราป่วยมันก็ไปนอนเฝ้า
เคยเป็นใหมที่ไม่อยากให้เพื่อนมาทำงานที่เดียวกับตัวเอง
เราไม่ชอบทำงานที่เดียวกับเพื่อนเลย แต่ส่วนมากเราจะเข้ามาก่อน เพื่อนอยากเข้าด้วยจะบอกให้เราฝากให้ตลอด แต่เราไม่อยากบอก ฝาก หรือทำอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้เพื่อนเข้ามาทำงานที่เดียวกะเราอ่ะ คือเพื่อนเคยส่งใบสมัครมาให้ทางเมล เราก็ส่งไปให้ HR นะแต่ไม่ตามไม่ถาม HR ขอความเห็นเกี่ยวกับเพื่อน เราบอกไม่รู้ไม่เคยทำงานด้วย สรุปเพื่อนก็ไม่ได้งานนั้นไป ทั้งที่ถ้าเรา Comment เพื่อนอาจได้งานนะ เพราะคนกำลังขาดอยู่ เหอๆๆ รู้สึกเหมือนตัวเองเห็นแก่ตัวยังไงไม่รู้ แต่เราไม่ชอบจริงเพราะเราแยกโลกของงานกับส่วนตัวออกจากกันโดยสิ้นเชิงเลย เราไม่อยากให้ใครในโลก 2 ใบนี้มาปนกัน เพื่อนที่ทำงานก็มีนะ แต่คนล่ะกลุ่มกับเพื่อนปกติ เราเห็นแก่ตัวใหมหว่า เหอๆๆ
ยังไงเล่าแล้วก็เดียวเล่าประสบการณ์ทำงานแรกๆให้ฟังแล้วกัน ว่าคนแบบเรานี้ทำกับเพื่อนเกินไปใหม
เราจบเร็ว 1 เทอม เลยได้มาทำงานก่อนเพื่อนที่เรียนด้วยกัน พอเพื่อนมาฝึกงานเทอมสุดท้าย เลยมาขออยู่กับเรา แชร์ห้องกัน ช่วงแรกก้อึดอัดมากก แต่ต้องปรับตัวเพราะ สงสารเพื่อนด้วยเพราะยังไม่ทำงาน พอเดือนที่สองแทนที่จะดีขึ้นเราก้อึดอัด เพราะเราอยากไปใหนคนเดียวบ้าง กินข้าวคนเดียวบ้าง แต่ถ้าเพื่อนอยู่ห้องต้องชวนใช่ใหม พออึดอัดนานๆเข้าเลยบอกแม่ เริ่มไม่คุยกับเพื่อน เริ่มไม่เข้าห้องออกไปข้างนอกนานๆ พอเพื่อนถามเราก็บอกไม่มีอะไร นี้แหละที่เราผิด ซ้ำเราเอาเรื่องไปปรึกษาว่าอยากให้เพื่อนย้ายออกกับคนอื่น เรื่องเลยเข้าหูเพื่อนคนนั้น วันนั้นเห็นมันร้องไห้แล้วบอกว่า ทำไมไม่บอกมันตรงๆ เราก็รู้สึกผิดนะ แต่ไม่อยากอยู่ด้วยแล้ว เพื่อนย้ายออก ( ฝึกงานจบพอดี) มีของบางอย่างขนกลับเลยไม่ได้ จะฝากไว้ห้องเรา แต่ตอนนั้นเราเต็มที่แล้วไม่อยากให้มีสิ่งๆใดๆในห้อง เราเลยโกหกว่ามีลุกพี่ลุกน้องจะฝากของอ่ะ เราไม่สะดวก เพื่อนเลยต้องหิ้ว หอบของขึ้นรถทัวร์กลับ แม่เราถามว่าทำไมไม่อยากให้เพื่อนอยู่ด้วย เราก็โกหกแม่ไปว่าเพื่อนชอบว่าละล้าบละล้วงของส่วนตัวเราไม่ชอบมาเปิดกระเป๋าตัง เหอๆๆๆ ( อันนี้เลวสุด) จนตอนนี้แม่พลอยไม่ชอบเพื่อนคนนี้ไปแล้ว
ยังไม่จบวันนี้ขอเล่าให้หมด พอเพื่อนคนนั้นได้งานทำ ทำได้ซักปีบริษัทกำลังจะเจ๊ง เพื่อนถามว่าบริษัทเรารับคนใหม เราก็เกิดความรู้สึกเหมือนข้างบนคือไม่อยากให้มาทำงานด้วย เพื่อนมาเขียนใบสมัครเราก็ไม่ตามต่อ พอเพื่อนๆคนอื่นๆได้เข้ามาทำงาน (เราไม่ได้ช่วยนะ) เพื่อนงอลไม่พูดกับเราเป็นปี สมแล้ว แต่มันก็หางานเองได้มาอยู่ใกล้กันเลย ตอนนี้ก็กลับมาเป็นเพื่อนกัน มันอยากมาทำงานกับเราเพราะมั่นคง เงินดีกว่า แต่เราเงียบ ทั้งที่มีตำแหน่งว่าง
เวลาผ่านมาจะ 6 ปีแล้วนะคะ คิดไปแล้วตอนเด้กๆ เราก็นิสัยเสียไม่เบา ถ้าเราเป็นเพื่อนคนนั้นเราคงเลิกคบตัวเราเองไปแล้วแหละ แต่มันก็ไม่นะ ตอนเราป่วยมันก็ไปนอนเฝ้า