ปี2
พอเข้ามาปีสอง ผมก็เป็นรุ่นพี่แล้ว แต่กับเรื่องความรักถือยังเป็นรุ่นน้องเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ น้องโรงเรียนที่โทรมาปรึกษาผมเขายังติดต่อกับผมมากขึ้นเรื่อยๆ จนพัฒนาความสัมพันธ์จากรุ่นพี่รุ่นน้องกลายเป็นคนสนิทของกันและกัน เมื่อเปิดเทอมมาได้สองเดือนกว่าๆ ผมก็ชวนน้องเขามาเที่ยวแถวมหาลัยที่ผมเรียนอยุ่ น้องก็ยินดี หาวันว่างมาเที่ยว โดยในตอนนั้นความสัมพันธ์ก็ใกล้จะเป็นแฟนกันแล้วล่ะ แต่ยังไม่ใช่
และแล้วน้องเขาก็มาหาผม โดยเดินทางนั่งรถมาหกชั่วโมงกว่าๆ ซึ่งบังเอิญว่าวันที่น้องมาถึงผมมีกิจกรรมด่วนที่ในมหาลัยต้องรีบไปทำ(พอดีว่าผมเป็นนักกิจกรรมน่ะครับ พอมีงานต่างๆในมหาลัยก็จะมีเพื่อนๆขอให้ไปช่วยอยู่ประจำ) จึงพาน้องไปพักที่ห้องผมก่อน ซึ่งผมอยู่หอคนเดียว พอผมทำกิจกรรมเสร็จเรียบร้อย จึงพาน้องออกไปหาอะไรกิน ความรู้สึกของน้องในตอนนั้นเสมือนว่าเป็นแฟนแล้วล่ะครับ แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนหัวโบราณในบางเรื่อง ก็ยังไม่ได้มองน้องเขาว่าเป็นแฟนซะทีเดียว เย็นวันนั้นผมพาน้องไปเดินตลาดนัดใกล้ๆกับมหาลัย น้องพยายามที่จะจับมือเกาะผมไว้ แต่ผมก็พยายามดูของขายตรงโน้นตรงนี้ เพื่อที่น้องจะได้ปล่อยมือออกจากมือผม น้องเริ่มรำคาญละมั้งครับในตอนนั้น ก็เลยไม่ได้เดินจับมือกันเลยต่อจากนั้น แล้วเราก็หาซื้อของไปกินกันที่ห้อง พอกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ผมก็ถามน้องว่าอยากไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า น้องก็บอกไม่รู้ แล้วแต่ผมจะพาไป ผมก็บอกไปขับมอไซต์เล่นกัน น้องก็โอเค
พอค่ำๆอากาศไม่ร้อน พระอาทิตย์ก็ตกแล้ว ผมก็พาน้องขับรถเล่นไปเรื่อยๆประมาณ 25 กิโลเมตร ไม่รู้ว่าไกลหรือเปล่านะ ฮ่าๆ ไปถึงหาดทรายแห่งหนึ่ง ผมก็จอดรถแล้วบอกน้องเขาลงมาดูบรรยากาศทะเลตอนกลางคืนกัน แต่แท้ที่จริงแล้วผมวางแผนไว้ว่าจะขอคบกับน้องเป็นแฟนที่สถานที่แห่งนี้ คิดไว้ว่าบรรยากาศทะเลตอนกลางคืน เมื่อผมได้บอกรักเธอ หวังว่าเธอคงตกลง และผมจะโอบกอดเธออย่างอบอุ่น นี่คือจินตนาการที่ผมได้คิดไว้ล่วงหน้าหลายอาทิตย์แล้ว มาถึงเหตุการณ์ในเวลานั้นกันล่ะ พอน้องลงจากรถ ผมก็ชวนเธอเดินไปที่หาดทราย ซึ่งบรรยากาศตอนนั้นน้ำทะเลขุ่น ดำ มีเศษขยะลอยมาแทบจะเต็มหาดเลย ผิดกับที่ผมคาดไว้ ลมก็แรงมากเหมือนฝนกำลังใกล้จะตกเลย ไม่เป็นลมทะเลธรรมชาติเอาซะเลย แต่ความตั้งใจของผมก็ยังคงมีอยู่ ผมก็บอกน้องไปว่า น้องครับ..พี่มีอะไรจะถามหน่อย น้องเขาก็ถามว่ามีอะไรหรอ ผม ณ ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออกเลย เมื่อมองหน้าน้องเขา ผมสตั้นไปหลายนาทีเลย พูดไม่ออก ก็เลยบอกน้องไปว่า น้องหันหน้าไปทางทะเลได้ไหม เขาก็คงพอจะรู้แล้วล่ะว่าผมจะพูดอะไร และผมก็เอ่ยปากถามน้องไปว่า คบกับพี่ได้ไหมครับ? น้องเขาก็หันกลับมาแล้วบอกด้วยเสียงเบาๆว่า ได้ค่ะ ผมยิ้ม..แต่ฟังไม่ถนัดหูเพราะลมมันแรง เลยถามกลับไปอีกว่า อะไรนะ? น้องก็ตอบเสียงดังเลยว่า ได้.. ผมเขินและอาย เพราะเพิ่งเคยบอกขอคบผู้หญิงเป็นครั้งแรกในชีวิต ผมกับน้องก็ยืนมองทะเล ไปสักพักนึง แต่ไม่ได้พูดอะไรกันเลย ผมเห็นว่าดึกแล้วก็เลยชวนน้องกลับ น้องก็ไม่ปฏิเสธ แต่แทนที่ผมจะได้โอบกอดเธอให้อุ่นกายซะหน่อย กลับเขินแทบทำอะไรไม่ถูก ขากลับผมขับรถไปก็ยิ้มอย่างเดียว ไม่ได้คุยกับน้องเลย ในระยะทาง 25 กิโลเมตรนั้น
พอถึงห้อง น้องก็ขอตัวอาบน้ำก่อน ผมก็นั่งเก็บกวาดห้องไป ทำธุระอะไรเสร็จเรียบร้อย ถึงเวลานอนล่ะครับทีนี้ ผมเพิ่งจะพาผู้หญิงมานอนที่ห้องเป็นครั้งแรก ผมก็ทำตัวไม่ถูกล่ะครับ ผมก็บอกน้องให้นอนเตียงด้านบน และผมก็จะปูผ้าห่มนอนด้านล่าง น้องก็บอกผมให้ไปนอนด้วยกันด้านบน ผมก็บอกไม่เป็นไร แล้วผมก็นอนไม่หลับ สักพักน้องก็นอนหลับไปแล้ว ผมนอนเอามือก่ายหน้าผาก คิดถึงว่าต่อไปจะต้องดูแลน้องอย่างไร พอคิดไปเพลินๆผมก็หลับ
พอตื่นมาสายๆ ก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ และออกไปหาข้าวกิน แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะกินอะไรกัน ผมก็เลยออกความเห็นว่าทำกับข้าวกินกันที่บ้านเพื่อนผมดีกว่า น้องก็โอเค ผมและน้องก็ช่วยกันทำกับข้าว และเมนูในวันนั้นคือแกงเขียวหวานไก่ ซึ่งผมเป็นคนชอบทำอาหารอยู่แล้ว แต่น้องทำไม่เป็นเลย ก็ถือโอกาสสอนน้องทำอาหารไปด้วย พอกินข้าวเสร็จเรียบร้อย เย็นวันนั้นน้องต้องกลับมอไปเรียนต่อในวันถัดไป ซึ่งมีเรียนเช้าอยู่แล้ว ผมก็รู้สึกเสียดายเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่เป็นไร น้องว่างก็คงได้เจอกันอีก หลังจากนั้นผมก็รู้สึกว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเค้าแล้วล่ะ
ช่วงสองสามวันแรกก็โทรคุยกันสนุกสนาน แต่พอผ่านไปอาทิตย์นึง ผมติดต่อเธอไปแต่เธอไม่รับสายผมเลย ผมพยายามติดต่อเธอไปเป็นเดือน แต่ก็ติดต่อไม่ได้ ผมงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พอผ่านไปเดือนกว่าๆเธอก็ติดต่อกลับมา เธอพยายามอธิบายถึงแฟนเก่าของเธอที่คบกันมาตั้งแต่ ม.5 เขาเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานเป็นวิศวกร เธอบอกว่าเขาป่วย เขากำลังจะจากไป เธอกังวลเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับแฟนเก่า เธอเลยไม่อยากรับรู้อะไร และเธอร้องไห้ ร้องไห้ขณะคุยโทรศัพกับผมเป็นชั่วโมงๆ ผมก็เกิดความสงสาร และเธอก็เอ่ยปากว่าตอนนี้เธอไม่มีเงินเหลือเลย ขอยืมเงินผม 2000 บาท ผมในขณะนั้นก็สงสารเธอจึงรีบโอนเงินไปให้
และพอหลังจากนั้นสามวัน ผมเห็นรูปคู่เธอกับผู้ชายคนนึงในเฟสบุค และบรรยายใต้ภาพด้วยถ้อยคำที่หวานซึ้ง ผมถึงกะอึ้งว่าทำไมต้องทำกับผมแบบนี้ ผมทำอะไรให้เธอไม่สบายใจหรืออะไร ผมก็เลยตัดใจนับจากที่ได้เห็นภาพนั้นเป็นต้นมา ผ่านไปสองเดือนนับจากนั้น เขาก็โอนตังกลับมาให้ผม และคุยกับผมเหมือนปกติ ผมก็คุยตามประสาคนปกติที่คุยกัน ไม่รู้ว่าใจของผมคิดอะไรอยุ่ ผมเกลียดเธอไม่ลง
สรุปแล้วว่าน้องคนนี้ผมคบกับเขาแค่อาทิตย์เดียว และเป็นเหตุการณ์แปลกๆ และเป็นบทเรียนให้กับผมจำจนทุกวันนี้เมื่อผมได้คบกับใครคนหนึ่ง ถึงเวลาจบเรื่องก็หมดเทอม 1 พอดี คอยติดตามเรื่องราวปี 2 ในเทอมที่ 2 ของผมต่อนะครับ เป็นเรื่องราวที่ไม่โดนทำร้ายจิตใจแบบเทอม 1 แน่นอน...^^
ชีวิตความรัก (มหาลัยฯ)#2
พอเข้ามาปีสอง ผมก็เป็นรุ่นพี่แล้ว แต่กับเรื่องความรักถือยังเป็นรุ่นน้องเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ น้องโรงเรียนที่โทรมาปรึกษาผมเขายังติดต่อกับผมมากขึ้นเรื่อยๆ จนพัฒนาความสัมพันธ์จากรุ่นพี่รุ่นน้องกลายเป็นคนสนิทของกันและกัน เมื่อเปิดเทอมมาได้สองเดือนกว่าๆ ผมก็ชวนน้องเขามาเที่ยวแถวมหาลัยที่ผมเรียนอยุ่ น้องก็ยินดี หาวันว่างมาเที่ยว โดยในตอนนั้นความสัมพันธ์ก็ใกล้จะเป็นแฟนกันแล้วล่ะ แต่ยังไม่ใช่
และแล้วน้องเขาก็มาหาผม โดยเดินทางนั่งรถมาหกชั่วโมงกว่าๆ ซึ่งบังเอิญว่าวันที่น้องมาถึงผมมีกิจกรรมด่วนที่ในมหาลัยต้องรีบไปทำ(พอดีว่าผมเป็นนักกิจกรรมน่ะครับ พอมีงานต่างๆในมหาลัยก็จะมีเพื่อนๆขอให้ไปช่วยอยู่ประจำ) จึงพาน้องไปพักที่ห้องผมก่อน ซึ่งผมอยู่หอคนเดียว พอผมทำกิจกรรมเสร็จเรียบร้อย จึงพาน้องออกไปหาอะไรกิน ความรู้สึกของน้องในตอนนั้นเสมือนว่าเป็นแฟนแล้วล่ะครับ แต่ด้วยความที่ผมเป็นคนหัวโบราณในบางเรื่อง ก็ยังไม่ได้มองน้องเขาว่าเป็นแฟนซะทีเดียว เย็นวันนั้นผมพาน้องไปเดินตลาดนัดใกล้ๆกับมหาลัย น้องพยายามที่จะจับมือเกาะผมไว้ แต่ผมก็พยายามดูของขายตรงโน้นตรงนี้ เพื่อที่น้องจะได้ปล่อยมือออกจากมือผม น้องเริ่มรำคาญละมั้งครับในตอนนั้น ก็เลยไม่ได้เดินจับมือกันเลยต่อจากนั้น แล้วเราก็หาซื้อของไปกินกันที่ห้อง พอกินข้าวเสร็จเรียบร้อย ผมก็ถามน้องว่าอยากไปเที่ยวไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า น้องก็บอกไม่รู้ แล้วแต่ผมจะพาไป ผมก็บอกไปขับมอไซต์เล่นกัน น้องก็โอเค
พอค่ำๆอากาศไม่ร้อน พระอาทิตย์ก็ตกแล้ว ผมก็พาน้องขับรถเล่นไปเรื่อยๆประมาณ 25 กิโลเมตร ไม่รู้ว่าไกลหรือเปล่านะ ฮ่าๆ ไปถึงหาดทรายแห่งหนึ่ง ผมก็จอดรถแล้วบอกน้องเขาลงมาดูบรรยากาศทะเลตอนกลางคืนกัน แต่แท้ที่จริงแล้วผมวางแผนไว้ว่าจะขอคบกับน้องเป็นแฟนที่สถานที่แห่งนี้ คิดไว้ว่าบรรยากาศทะเลตอนกลางคืน เมื่อผมได้บอกรักเธอ หวังว่าเธอคงตกลง และผมจะโอบกอดเธออย่างอบอุ่น นี่คือจินตนาการที่ผมได้คิดไว้ล่วงหน้าหลายอาทิตย์แล้ว มาถึงเหตุการณ์ในเวลานั้นกันล่ะ พอน้องลงจากรถ ผมก็ชวนเธอเดินไปที่หาดทราย ซึ่งบรรยากาศตอนนั้นน้ำทะเลขุ่น ดำ มีเศษขยะลอยมาแทบจะเต็มหาดเลย ผิดกับที่ผมคาดไว้ ลมก็แรงมากเหมือนฝนกำลังใกล้จะตกเลย ไม่เป็นลมทะเลธรรมชาติเอาซะเลย แต่ความตั้งใจของผมก็ยังคงมีอยู่ ผมก็บอกน้องไปว่า น้องครับ..พี่มีอะไรจะถามหน่อย น้องเขาก็ถามว่ามีอะไรหรอ ผม ณ ตอนนั้นพูดอะไรไม่ออกเลย เมื่อมองหน้าน้องเขา ผมสตั้นไปหลายนาทีเลย พูดไม่ออก ก็เลยบอกน้องไปว่า น้องหันหน้าไปทางทะเลได้ไหม เขาก็คงพอจะรู้แล้วล่ะว่าผมจะพูดอะไร และผมก็เอ่ยปากถามน้องไปว่า คบกับพี่ได้ไหมครับ? น้องเขาก็หันกลับมาแล้วบอกด้วยเสียงเบาๆว่า ได้ค่ะ ผมยิ้ม..แต่ฟังไม่ถนัดหูเพราะลมมันแรง เลยถามกลับไปอีกว่า อะไรนะ? น้องก็ตอบเสียงดังเลยว่า ได้.. ผมเขินและอาย เพราะเพิ่งเคยบอกขอคบผู้หญิงเป็นครั้งแรกในชีวิต ผมกับน้องก็ยืนมองทะเล ไปสักพักนึง แต่ไม่ได้พูดอะไรกันเลย ผมเห็นว่าดึกแล้วก็เลยชวนน้องกลับ น้องก็ไม่ปฏิเสธ แต่แทนที่ผมจะได้โอบกอดเธอให้อุ่นกายซะหน่อย กลับเขินแทบทำอะไรไม่ถูก ขากลับผมขับรถไปก็ยิ้มอย่างเดียว ไม่ได้คุยกับน้องเลย ในระยะทาง 25 กิโลเมตรนั้น
พอถึงห้อง น้องก็ขอตัวอาบน้ำก่อน ผมก็นั่งเก็บกวาดห้องไป ทำธุระอะไรเสร็จเรียบร้อย ถึงเวลานอนล่ะครับทีนี้ ผมเพิ่งจะพาผู้หญิงมานอนที่ห้องเป็นครั้งแรก ผมก็ทำตัวไม่ถูกล่ะครับ ผมก็บอกน้องให้นอนเตียงด้านบน และผมก็จะปูผ้าห่มนอนด้านล่าง น้องก็บอกผมให้ไปนอนด้วยกันด้านบน ผมก็บอกไม่เป็นไร แล้วผมก็นอนไม่หลับ สักพักน้องก็นอนหลับไปแล้ว ผมนอนเอามือก่ายหน้าผาก คิดถึงว่าต่อไปจะต้องดูแลน้องอย่างไร พอคิดไปเพลินๆผมก็หลับ
พอตื่นมาสายๆ ก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ และออกไปหาข้าวกิน แต่ก็คิดไม่ออกว่าจะกินอะไรกัน ผมก็เลยออกความเห็นว่าทำกับข้าวกินกันที่บ้านเพื่อนผมดีกว่า น้องก็โอเค ผมและน้องก็ช่วยกันทำกับข้าว และเมนูในวันนั้นคือแกงเขียวหวานไก่ ซึ่งผมเป็นคนชอบทำอาหารอยู่แล้ว แต่น้องทำไม่เป็นเลย ก็ถือโอกาสสอนน้องทำอาหารไปด้วย พอกินข้าวเสร็จเรียบร้อย เย็นวันนั้นน้องต้องกลับมอไปเรียนต่อในวันถัดไป ซึ่งมีเรียนเช้าอยู่แล้ว ผมก็รู้สึกเสียดายเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็ไม่เป็นไร น้องว่างก็คงได้เจอกันอีก หลังจากนั้นผมก็รู้สึกว่ามีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเค้าแล้วล่ะ
ช่วงสองสามวันแรกก็โทรคุยกันสนุกสนาน แต่พอผ่านไปอาทิตย์นึง ผมติดต่อเธอไปแต่เธอไม่รับสายผมเลย ผมพยายามติดต่อเธอไปเป็นเดือน แต่ก็ติดต่อไม่ได้ ผมงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พอผ่านไปเดือนกว่าๆเธอก็ติดต่อกลับมา เธอพยายามอธิบายถึงแฟนเก่าของเธอที่คบกันมาตั้งแต่ ม.5 เขาเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานเป็นวิศวกร เธอบอกว่าเขาป่วย เขากำลังจะจากไป เธอกังวลเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับแฟนเก่า เธอเลยไม่อยากรับรู้อะไร และเธอร้องไห้ ร้องไห้ขณะคุยโทรศัพกับผมเป็นชั่วโมงๆ ผมก็เกิดความสงสาร และเธอก็เอ่ยปากว่าตอนนี้เธอไม่มีเงินเหลือเลย ขอยืมเงินผม 2000 บาท ผมในขณะนั้นก็สงสารเธอจึงรีบโอนเงินไปให้
และพอหลังจากนั้นสามวัน ผมเห็นรูปคู่เธอกับผู้ชายคนนึงในเฟสบุค และบรรยายใต้ภาพด้วยถ้อยคำที่หวานซึ้ง ผมถึงกะอึ้งว่าทำไมต้องทำกับผมแบบนี้ ผมทำอะไรให้เธอไม่สบายใจหรืออะไร ผมก็เลยตัดใจนับจากที่ได้เห็นภาพนั้นเป็นต้นมา ผ่านไปสองเดือนนับจากนั้น เขาก็โอนตังกลับมาให้ผม และคุยกับผมเหมือนปกติ ผมก็คุยตามประสาคนปกติที่คุยกัน ไม่รู้ว่าใจของผมคิดอะไรอยุ่ ผมเกลียดเธอไม่ลง
สรุปแล้วว่าน้องคนนี้ผมคบกับเขาแค่อาทิตย์เดียว และเป็นเหตุการณ์แปลกๆ และเป็นบทเรียนให้กับผมจำจนทุกวันนี้เมื่อผมได้คบกับใครคนหนึ่ง ถึงเวลาจบเรื่องก็หมดเทอม 1 พอดี คอยติดตามเรื่องราวปี 2 ในเทอมที่ 2 ของผมต่อนะครับ เป็นเรื่องราวที่ไม่โดนทำร้ายจิตใจแบบเทอม 1 แน่นอน...^^