ไม่รู้จะจั่วหัวกระทู้อย่างไรดีครับ แต่ใจความประมาณว่า เป็นดราม่าในวงเหล้าที่ผมไปนั่งมาครับ
รุ่นน้องผู้ชายเล่าว่า มีเรื่องคาใจ จุกอยู่ในอก มา 10 ปีแล้ว ก็เลยเล่าออกมา (ระบายออกมาตามประสาคนกินเหล้า) ใจความประมาณว่า
รุ่นน้องเคยเป็นเพื่อนสนิทกับผู้หญิงคนนึง ตั้งแต่สมัยเรียน ป.ตรี กัดกันบ่อยแต่ก็ต่างคนต่างดูแลต่างเป็นห่วงกันดี
หลายๆ คนก็ชอบล้อ และแซวว่าเป็นแฟนกัน จีบกันอยู่ อะไรประมาณนี้ เป็นการแซวกันในกลุ่มเพื่อนครับ ซึ่งก็ไม่มีใครถือสาอะไรไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะว่าก็เพื่อนๆ กันหมด รู้จักกันหมด (นึกถึงภาพยนต์เรื่องนึงเลย)
หลังจากจบ ป.ตรี ได้ซักปีสองปี ฝ่ายหญิงทนไม่ไหว บอกชอบรุ่นน้อง แต่รุ่นน้องก็รู้สึกลังเลครับว่าชอบแบบเพื่อนหรือแบบคนรักครับ
และเนื่องจากรุ่นน้องผมเป็นคนขี้อายแล้วก็อึ้งครับ ทำให้คิดไม่ทันว่าควรทำอย่างไรต่อ มันบอกผมว่ามันตกใจมากเลยพูดเปลี่ยนเรื่อง และหลังจากวันนั้นก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันครับ เพราะฝ่ายหญิง หายไปเลย (ผมรู้สึกเศร้าแทนฝ่ายหญิงเหมือนกันครับ) ...สมัยนั้นมือถือยังไม่แพร่หลายครับ โทรไปที่บ้าน ที่บ้านก็บอกว่าก็ไม่อยู่ตลอด และก็มารู้ทีหลังว่าไปอยู่เมืองนอก
ผ่านไปหลายปี รุ่นน้องมารู้อีกทีว่าฝ่ายหญิงกลับมาไทยและมีแฟนแล้ว แต่ก็ยินดีด้วยครับที่ฝ่ายหญิงมีแฟนหน้าที่การงานดี เห็นเพื่อนมีความสุขก็รู้สึกยินดีด้วย
ช่วงนี้เทคโนโลยีด้านมือถือ อินเตอร์เน็ท การแชท เริ่มมีบทบาทแล้ว ก็เลยทำให้ 2 คนนี้กลับมาคุยกันอีกครั้ง ตามประสาเพื่อนกัน ส่วนใหญ่ก็คุยเรื่องงานครับ เพราะทำงานในวงการเดียวกัน บางทีมีปัญหาส่วนตัวกลุ้มใจ ต่างฝ่ายก็ต่างปรึกษากันครับ ตามประสาเพื่อนกันจริงๆ
จนกระทั่งผ่านไปอีกหลายปี ฝ่ายหญิงจะแต่งงาน ก็เริ่มทยอยแจกการ์ด นัดเพื่อนๆ มารับการ์ดงานแต่ง ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง โดยมาแจกการ์ดพร้อมกับแฟนหนุ่ม
และด้วยความที่รุ่นน้องผมไปถึงช้ากว่าคนอื่น ทำให้ เพื่อนในกลุ่มพร้อมใจกันแซว (เอาฮา) เหมือนตอนสม้ยเรียน ใจความประมาณว่า ปลอบใจรุ่นน้องผมที่อกหัก แล้วก็แซวฝ่ายหญิงด้วย วิ๊ดวิ๊ววว อะไรประมาณนี้
ในร้านอาหารก็ดู แฟนหนุ่มของเพื่อน โอเคอยู่ ยิ้มแย้มเล่นมุขเอาฮา
แต่หลังจากจบงานเลี้ยงนี้เป็นเรื่องเลยครับ
มารู้อีกทีว่าเพื่อนสาวไม่คุยกับมันอีกเลย (ปกติคุยกันเรื่องงานกับเรื่องปรึกษาปัญหาชีวิตทั่วไปครับ ไม่ได้คุยกันแนวชู้สาวหรือจีบกันเลย)
รุ่นน้องเสียใจครับ รู้สึกเสียเพื่อนครับ เพราะมันก็ไม่รู้สึกว่ามันไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
ตอนแรกน้องกะจะไม่ไปงานแต่งนะครับ แต่สุดท้ายก็ไปแสดงความยินดีกับเพื่อน (ไปช้าครับ ไปตอนเค้าเริ่มพิธีไปแล้ว)
แล้วก็เหมือนเดิม เพื่อนๆ หลายๆ คนก็ยังแซวว่าอย่าอกหักไปเลย (เจ้าบ่าวก็ยืนอยู่แถวๆ นั้น) ทั้งๆ ที่รุ่นน้องมันไม่ได้คิดอะไรด้านชู้สาวเลย แต่ก็โดนล้อเอาฮาจากกลุ่มเพื่อน
มันบอกว่า ในงานแต่ง หน้ามันบูดมาก ไม่ยิ้มเลย เพราะไม่พอใจที่เพื่อนแซว ทำให้หลายๆ คนที่ไม่รู้ ก็เข้าใจผิดไปกันใหญ่ว่ารุ่นน้องผมอกหัก แล้วก็มางานแต่งให้ช้ำใจตัวเองเล่น
เรื่องเล่าก็จบลง
ผมก็ปลอบมันไปว่า คนเค้ามีครอบครัวแล้วอย่าไปคุยเลย ไม่ว่าจะคุยเรื่องธุระหรือไม่ธุระก็ตาม มันไม่เหมาะ
แต่รุ่นน้องผมก็แย้งว่า เพื่อนผู้ชายคนอื่นก็คุยได้แต่มันคุยด้วยไม่ได้อยู่คนเดียว มันรู้สึกน้อยใจครับ เซ็งๆ
และมันก็โทษเพื่อนๆ ที่ไปแซวไม่ดูกาละเทศะ ทำให้มันต้องซวย
ผมก็มานั่งคิดอยู่ว่า ถ้าผมเป็นรุ่นน้องผมจะรู้สึกยังไง แต่ผมรู้สึกว่ามันซวยยังไงก็ไม่รู้ครับ สงสารเลย
เลยอยากเอามาถามความเห็นครับ
แบบนี้เรียกซวยใช่ไหมครับ หรือมีทัศนะอะไรอยากแนะนำ รบกวนแนะนำนิดนึงครับ ผมเองก็อยากรู้มุมมองหลายๆ มุมครับ
การคุยกับเพื่อนที่แต่งงานแล้ว ไม่เหมาะสมใช่ไหมครับ
รุ่นน้องผู้ชายเล่าว่า มีเรื่องคาใจ จุกอยู่ในอก มา 10 ปีแล้ว ก็เลยเล่าออกมา (ระบายออกมาตามประสาคนกินเหล้า) ใจความประมาณว่า
รุ่นน้องเคยเป็นเพื่อนสนิทกับผู้หญิงคนนึง ตั้งแต่สมัยเรียน ป.ตรี กัดกันบ่อยแต่ก็ต่างคนต่างดูแลต่างเป็นห่วงกันดี
หลายๆ คนก็ชอบล้อ และแซวว่าเป็นแฟนกัน จีบกันอยู่ อะไรประมาณนี้ เป็นการแซวกันในกลุ่มเพื่อนครับ ซึ่งก็ไม่มีใครถือสาอะไรไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะว่าก็เพื่อนๆ กันหมด รู้จักกันหมด (นึกถึงภาพยนต์เรื่องนึงเลย)
หลังจากจบ ป.ตรี ได้ซักปีสองปี ฝ่ายหญิงทนไม่ไหว บอกชอบรุ่นน้อง แต่รุ่นน้องก็รู้สึกลังเลครับว่าชอบแบบเพื่อนหรือแบบคนรักครับ
และเนื่องจากรุ่นน้องผมเป็นคนขี้อายแล้วก็อึ้งครับ ทำให้คิดไม่ทันว่าควรทำอย่างไรต่อ มันบอกผมว่ามันตกใจมากเลยพูดเปลี่ยนเรื่อง และหลังจากวันนั้นก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันครับ เพราะฝ่ายหญิง หายไปเลย (ผมรู้สึกเศร้าแทนฝ่ายหญิงเหมือนกันครับ) ...สมัยนั้นมือถือยังไม่แพร่หลายครับ โทรไปที่บ้าน ที่บ้านก็บอกว่าก็ไม่อยู่ตลอด และก็มารู้ทีหลังว่าไปอยู่เมืองนอก
ผ่านไปหลายปี รุ่นน้องมารู้อีกทีว่าฝ่ายหญิงกลับมาไทยและมีแฟนแล้ว แต่ก็ยินดีด้วยครับที่ฝ่ายหญิงมีแฟนหน้าที่การงานดี เห็นเพื่อนมีความสุขก็รู้สึกยินดีด้วย
ช่วงนี้เทคโนโลยีด้านมือถือ อินเตอร์เน็ท การแชท เริ่มมีบทบาทแล้ว ก็เลยทำให้ 2 คนนี้กลับมาคุยกันอีกครั้ง ตามประสาเพื่อนกัน ส่วนใหญ่ก็คุยเรื่องงานครับ เพราะทำงานในวงการเดียวกัน บางทีมีปัญหาส่วนตัวกลุ้มใจ ต่างฝ่ายก็ต่างปรึกษากันครับ ตามประสาเพื่อนกันจริงๆ
จนกระทั่งผ่านไปอีกหลายปี ฝ่ายหญิงจะแต่งงาน ก็เริ่มทยอยแจกการ์ด นัดเพื่อนๆ มารับการ์ดงานแต่ง ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง โดยมาแจกการ์ดพร้อมกับแฟนหนุ่ม
และด้วยความที่รุ่นน้องผมไปถึงช้ากว่าคนอื่น ทำให้ เพื่อนในกลุ่มพร้อมใจกันแซว (เอาฮา) เหมือนตอนสม้ยเรียน ใจความประมาณว่า ปลอบใจรุ่นน้องผมที่อกหัก แล้วก็แซวฝ่ายหญิงด้วย วิ๊ดวิ๊ววว อะไรประมาณนี้
ในร้านอาหารก็ดู แฟนหนุ่มของเพื่อน โอเคอยู่ ยิ้มแย้มเล่นมุขเอาฮา
แต่หลังจากจบงานเลี้ยงนี้เป็นเรื่องเลยครับ
มารู้อีกทีว่าเพื่อนสาวไม่คุยกับมันอีกเลย (ปกติคุยกันเรื่องงานกับเรื่องปรึกษาปัญหาชีวิตทั่วไปครับ ไม่ได้คุยกันแนวชู้สาวหรือจีบกันเลย)
รุ่นน้องเสียใจครับ รู้สึกเสียเพื่อนครับ เพราะมันก็ไม่รู้สึกว่ามันไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
ตอนแรกน้องกะจะไม่ไปงานแต่งนะครับ แต่สุดท้ายก็ไปแสดงความยินดีกับเพื่อน (ไปช้าครับ ไปตอนเค้าเริ่มพิธีไปแล้ว)
แล้วก็เหมือนเดิม เพื่อนๆ หลายๆ คนก็ยังแซวว่าอย่าอกหักไปเลย (เจ้าบ่าวก็ยืนอยู่แถวๆ นั้น) ทั้งๆ ที่รุ่นน้องมันไม่ได้คิดอะไรด้านชู้สาวเลย แต่ก็โดนล้อเอาฮาจากกลุ่มเพื่อน
มันบอกว่า ในงานแต่ง หน้ามันบูดมาก ไม่ยิ้มเลย เพราะไม่พอใจที่เพื่อนแซว ทำให้หลายๆ คนที่ไม่รู้ ก็เข้าใจผิดไปกันใหญ่ว่ารุ่นน้องผมอกหัก แล้วก็มางานแต่งให้ช้ำใจตัวเองเล่น
เรื่องเล่าก็จบลง
ผมก็ปลอบมันไปว่า คนเค้ามีครอบครัวแล้วอย่าไปคุยเลย ไม่ว่าจะคุยเรื่องธุระหรือไม่ธุระก็ตาม มันไม่เหมาะ
แต่รุ่นน้องผมก็แย้งว่า เพื่อนผู้ชายคนอื่นก็คุยได้แต่มันคุยด้วยไม่ได้อยู่คนเดียว มันรู้สึกน้อยใจครับ เซ็งๆ
และมันก็โทษเพื่อนๆ ที่ไปแซวไม่ดูกาละเทศะ ทำให้มันต้องซวย
ผมก็มานั่งคิดอยู่ว่า ถ้าผมเป็นรุ่นน้องผมจะรู้สึกยังไง แต่ผมรู้สึกว่ามันซวยยังไงก็ไม่รู้ครับ สงสารเลย
เลยอยากเอามาถามความเห็นครับ
แบบนี้เรียกซวยใช่ไหมครับ หรือมีทัศนะอะไรอยากแนะนำ รบกวนแนะนำนิดนึงครับ ผมเองก็อยากรู้มุมมองหลายๆ มุมครับ