เธอไม่สวย แต่รวยมาก......

โพสต์ต่อแล้วนะครับ ใจเต้นระทึก กลัวเนทจะมีอันเป็นไปอีก










หายหน้าไปนานเพราะว่าไม่ค่อยคุ้นเคยกับระบบใหม่ของพี่พันธ์เค้า
วันนี้ได้โอกาสกลับมาเยี่ยมเยียนกันอีกหน

ผมได้งานใหม่เมื่อปีที่แล้ว เป็นงานสายการบินแห่งหนึ่ง เงินดี แต่ที่ไม่ดีคือมันพราก
เอาเวลาจากผมไปเกลี้ยงเลย ไม่เหลือให้เพื่อน ให้ครอบครัวหรือแม้แต่ตัวเอง

อดทนมาตลอดแต่สุดท้ายก็เลือกที่จะลาออกเพราะไม่ไหวแล้ว ลมปราณจะแตกตายเอา
งานไม่ผิด ผมผิดเองที่ปรับตัวไม่ได้ คนอื่นอาจให้ความสำคัญกับมัน

แต่ผมไม่อ่ะ ทำงานเต็มที่นะ แต่ไม่ใช่ถวายชีวิต

เฮือกสุดท้ายที่ตัดสินใจไม่เอาแล้ว หางานใหม่ดีกว่า คือ ตอนที่ตาเสียแล้วลางานไม่ได้

ผมตีตั๋วกลับบ้านได้แค่ไปไหว้ศพ วันเผายังไม่มีโอกาสได้เผาแกเลย ต้องรีบกลับมาทำงานต่อ
นั่งนึกมาตลอดว่า อะไรที่สำคัญกับผมจริงๆกันแน่