ได้ยินคนพูดแบบนี้มานานมากซึ่งส่วนตัวก็คิดว่ามีส่วนที่จริงเพราะคนรอบข้างไม่มีใครสมหวังในรักแรกเลย อีกทั้งตัวผมเองก็ค่อนข้างเจ็บช้ำปนความสุขกับรักครั้งแรกเหมือนกัน
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วโดยประมาณสมัยอยู่มัธยมปลายเหตุเกิดขึ้นเมื่อตอนขึ้น ม.4 มีนักเรียน ม.ต้นจากต่างจังหวัดได้ย้ายมาอยู่ที่ รร.ของผม เธอเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆนิสัยร่าเริง เพื่อนๆผู้ชายผมหลายคนก็เริ่มปฏิบัติการจีบเธอตั้งแต่วันแรกๆที่เธอเข้ามา แต่ก็ปรากฏว่าทุกคนแห้วกันตามระเบียบไม่มีใครจีบเธอได้เลยซักคน ส่วนผมนะหรือ นั่งปอดแหกอยู่ครับเจียมตัวไม่กล้าจีบคุณเธอหรอก เวลาล่วงผ่านจนเข้าสู่ ม.5 ตัวผมก็เริ่มรวบรวมความกล้าได้และคิดหาหนทางจีบเธออย่างเป็นจริงเป็นจัง
เริ่มต้นด้วยการขอเข้าไปทำรายงานกลุ่มด้วยกัน เริ่มโทรหานัดกันทำงานช่วงเสาร์-อาทิตย์ เวลาผ่านไปหลายเดือนความสัมพันธ์ของผมและเธอเริ่มดีขึ้นตามลำดับ ตั้งแต่ รับ-ส่ง มา รร. ไปเที่ยวด้วยกันในที่ต่างๆโทรหากันทุกคืนก่อนนอนหรือบางวันก็หลับคาโทรศัพท์ไปเลย จนความรู้สึกของผมและเธอเหมือนคนที่เป็นแฟนกันแล้ว(แต่ยังไม่เคยสารภาพรักออกไป) จนเรื่องราวที่น่าตื่นตะลึงได้เกิดขึ้น เมื่อเพื่อนสาวคนสนิทของเธอคงเห็นว่าผมกับเธอได้ใกล้ชิดกันเกินไปจึงมาเตือนผมด้วยความหวังดี(หรือเปล่า) ซึ่งเรื่องที่ผมได้รับรู้คือ "เธอมีแฟนอยู่แล้วตั้งแต่สมัย ม.ต้น ซึ่งอยู่ต่างจังหวัดและเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมตอนเข้ามาเรียนตอน ม.4 ถึงไม่มีใครจีบเธอได้เลย" ตอนนี้ผมได้แต่อึ้งเพื่กลายเป็นมือที่3โดยไม่ได้ตั้งใจ
เวลาผ่านไปไม่นานเรื่องราวที่น่าตะลึงก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อ เธอได้โทรมาหาผม บทสนทนาหลักที่ผมจำได้ไม่มีวันลืมคือ
เธอ : มีนิทานเรื่องหนึ่งอยากให้ฟังหน่อยจะได้ไห๊
ผม : ได้สิเล่ามาเลย
เธอ : เรื่องมีอยู่ว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอมีคนรักแล้ว แต่วันหนึ่งเธอต้องย้ายที่อยู่ทำให้ต้องอยู่ห่างจากคนรัก แต่ทั้งคู่ก็ยังมีการติดต่อกันตลอด
เธอหยุดเล่าแปปหนึ่งแต่ในใจผมนึก "เอาละสิ"
เธอ (เล่าต่อ) : อยู่มาวันหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งดีต่อเธอมากเข้ามาในชีวิตเธอและเธอเองก็เริ่มรู้สึกผูกพันธ์และเริ่มรู้ตัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเธอ คงต้องหลงรักผู้ชายคนนี้แน่ๆ แต่ในใจเธอก็ยังคงรู้สึกผิดต่อคนรักอยู่ "ถ้าเป็นนายเป็นผู้หญิงคนนั้น นายจะเลือกใครหรอ"
ผม (คิดในใจ) : นั่นไง คำถามไม้ตายมาถึงแล้ว ณ จุดๆนั้นผมเองซึ่งรู้ตัวว่ากลายเป็นมือที่3 ก็รู้สึกเข้าใจและไม่ต้องการให้มีใครคนอื่นต้องเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อตัดสินใจได้แล้วผมจึงตอบเธอไปว่า
ผม : ถ้าเป็นเราหรอ เราคงเลือกคนรักเก่านะ เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรผิดและเขาก็ยังคงรักมั่นต่อผู้หญิงคนนั้นอยู่
เธอ : ขอบใจมากนะ (น้ำเสียงตะกุกตะกักเหมือนกลั้นใจตอบ)
แล้วเธอก็วางสายไป ในสมองของผมตอนนั้นมันโล่งไปหมดรู้สึกโล่งใจที่ความอึดอัดใจตอนแรกที่รู้ว่าตัวเองเป็นมือที่3กำลังหายไป แต่จริงๆแล้วในใจลึกๆของผมกำลังต่อว่าตัวเองอย่างหนักว่า "ทำไมไม่ตอบผู้ชายที่เข้ามาใหม่ ทำไมต้องยอมเจ็บเพื่อใครก็ไม่รู้ด้วย"
หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นทั้งผมและเธอก็ค่อยๆถอยห่างออกจากกัน กลายเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกันแค่นั้น
จึงอยากถามเพื่อนๆพี่น้อง ว่ามีใครมั้งที่สมหวังกับรักครั้งแรก
มีคนเคยบอกว่า "รักครั้งแรก" มักไม่สมหวัง จริงหรือไม่
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วโดยประมาณสมัยอยู่มัธยมปลายเหตุเกิดขึ้นเมื่อตอนขึ้น ม.4 มีนักเรียน ม.ต้นจากต่างจังหวัดได้ย้ายมาอยู่ที่ รร.ของผม เธอเห็นผู้หญิงตัวเล็กๆนิสัยร่าเริง เพื่อนๆผู้ชายผมหลายคนก็เริ่มปฏิบัติการจีบเธอตั้งแต่วันแรกๆที่เธอเข้ามา แต่ก็ปรากฏว่าทุกคนแห้วกันตามระเบียบไม่มีใครจีบเธอได้เลยซักคน ส่วนผมนะหรือ นั่งปอดแหกอยู่ครับเจียมตัวไม่กล้าจีบคุณเธอหรอก เวลาล่วงผ่านจนเข้าสู่ ม.5 ตัวผมก็เริ่มรวบรวมความกล้าได้และคิดหาหนทางจีบเธออย่างเป็นจริงเป็นจัง
เริ่มต้นด้วยการขอเข้าไปทำรายงานกลุ่มด้วยกัน เริ่มโทรหานัดกันทำงานช่วงเสาร์-อาทิตย์ เวลาผ่านไปหลายเดือนความสัมพันธ์ของผมและเธอเริ่มดีขึ้นตามลำดับ ตั้งแต่ รับ-ส่ง มา รร. ไปเที่ยวด้วยกันในที่ต่างๆโทรหากันทุกคืนก่อนนอนหรือบางวันก็หลับคาโทรศัพท์ไปเลย จนความรู้สึกของผมและเธอเหมือนคนที่เป็นแฟนกันแล้ว(แต่ยังไม่เคยสารภาพรักออกไป) จนเรื่องราวที่น่าตื่นตะลึงได้เกิดขึ้น เมื่อเพื่อนสาวคนสนิทของเธอคงเห็นว่าผมกับเธอได้ใกล้ชิดกันเกินไปจึงมาเตือนผมด้วยความหวังดี(หรือเปล่า) ซึ่งเรื่องที่ผมได้รับรู้คือ "เธอมีแฟนอยู่แล้วตั้งแต่สมัย ม.ต้น ซึ่งอยู่ต่างจังหวัดและเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมตอนเข้ามาเรียนตอน ม.4 ถึงไม่มีใครจีบเธอได้เลย" ตอนนี้ผมได้แต่อึ้งเพื่กลายเป็นมือที่3โดยไม่ได้ตั้งใจ
เวลาผ่านไปไม่นานเรื่องราวที่น่าตะลึงก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อ เธอได้โทรมาหาผม บทสนทนาหลักที่ผมจำได้ไม่มีวันลืมคือ
เธอ : มีนิทานเรื่องหนึ่งอยากให้ฟังหน่อยจะได้ไห๊
ผม : ได้สิเล่ามาเลย
เธอ : เรื่องมีอยู่ว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอมีคนรักแล้ว แต่วันหนึ่งเธอต้องย้ายที่อยู่ทำให้ต้องอยู่ห่างจากคนรัก แต่ทั้งคู่ก็ยังมีการติดต่อกันตลอด
เธอหยุดเล่าแปปหนึ่งแต่ในใจผมนึก "เอาละสิ"
เธอ (เล่าต่อ) : อยู่มาวันหนึ่งมีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งดีต่อเธอมากเข้ามาในชีวิตเธอและเธอเองก็เริ่มรู้สึกผูกพันธ์และเริ่มรู้ตัวว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเธอ คงต้องหลงรักผู้ชายคนนี้แน่ๆ แต่ในใจเธอก็ยังคงรู้สึกผิดต่อคนรักอยู่ "ถ้าเป็นนายเป็นผู้หญิงคนนั้น นายจะเลือกใครหรอ"
ผม (คิดในใจ) : นั่นไง คำถามไม้ตายมาถึงแล้ว ณ จุดๆนั้นผมเองซึ่งรู้ตัวว่ากลายเป็นมือที่3 ก็รู้สึกเข้าใจและไม่ต้องการให้มีใครคนอื่นต้องเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เมื่อตัดสินใจได้แล้วผมจึงตอบเธอไปว่า
ผม : ถ้าเป็นเราหรอ เราคงเลือกคนรักเก่านะ เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรผิดและเขาก็ยังคงรักมั่นต่อผู้หญิงคนนั้นอยู่
เธอ : ขอบใจมากนะ (น้ำเสียงตะกุกตะกักเหมือนกลั้นใจตอบ)
แล้วเธอก็วางสายไป ในสมองของผมตอนนั้นมันโล่งไปหมดรู้สึกโล่งใจที่ความอึดอัดใจตอนแรกที่รู้ว่าตัวเองเป็นมือที่3กำลังหายไป แต่จริงๆแล้วในใจลึกๆของผมกำลังต่อว่าตัวเองอย่างหนักว่า "ทำไมไม่ตอบผู้ชายที่เข้ามาใหม่ ทำไมต้องยอมเจ็บเพื่อใครก็ไม่รู้ด้วย"
หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นทั้งผมและเธอก็ค่อยๆถอยห่างออกจากกัน กลายเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกันแค่นั้น
จึงอยากถามเพื่อนๆพี่น้อง ว่ามีใครมั้งที่สมหวังกับรักครั้งแรก