คราวที่แล้วผมลง เมนูสุดสยอง ซีรี่ย์เรื่องสั้นตอนที่1 คราวนี้ผมจะลง part เดียวจนจบเลยนะครับจะได้อ่านทีเดียวไม่ลง2ตอนแยกแล้ว
เมนูสุดสยอง ตอนที่1     http://pantip.com/topic/30819817
เมนูสุดสยอง  ตอนจบ    http://pantip.com/topic/30831413

        บ่ายวันหนึ่งขณะที่ นพชัย กำลังเดินตามท้องถนนเพื่อที่จะไปเลือกซื้อโทรศัพท์มือถือที่คลองถมอยู่นั้นเขาเดินไปเรื่อยๆเพื่อที่จะเลือกซื้อมือถืออย่างที่เขาถูกใจให้มากที่สุด เพราะโทรศัพท์เครื่องเก่านั้นได้หายไปแล้วขณะตอนที่ตัวของเขานั้นได้ไปเที่ยวนั่งกินเหล้ากับเพื่อนๆเขาที่ทำงานในวาระครบรอบฉลองที่บริษัทที่เขาทำงานทำรายได้ได้มากที่สุดโดยฝีมือของเขาเองนั้น ค่ำคืนวันศุกร์แห่งความหรรษาบริษัทของเขาจึงได้เลี้ยงฉลองให้กับเขาพนักงานดีเด่นที่สามารถสร้างชื่อและสร้างรายได้ให้กับบริษัทอย่างมากมาย วันนั้นเขาได้กินเหล้าจนเมามากและเหตุของความเมาเขาได้สะเพร่าจนลืมโทรศัพท์ในผับที่เขาได้ไปเที่ยวแห่งนั้น

"โอ้ยย ให้มันได้อย่างนี้สิ เมาแล้วขาดสติทุกที" นพชัยบ่นกับตัวเองเป็นอย่างมาก ตัวของเขาเองชื่นชอบกับการดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอร์เป็น
พิเศษอยู่แล้ว โดยที่ตัวของเขานั้นพอเมาแล้วจะชอบทำอะไรที่มันขาดสติได้ทุกเมื่อและก็ถือโอกาสนี้เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์วันหยุดของเขาเขาจึงได้ไปเลือกซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ในคลองถมซักที

ระหว่างที่นพชัยนั้นได้เดินเลือกซื้อโทรศัพท์ตามร้านต่างๆอยู่นั้นสายตาของเขาได้เหลือบไปเห็นโทรศัพท์ยี่ห้อหนึ่งซึ่งเป็นเครื่องราคาถูกและไม่สามารถใช้เล่นอินเตอร์เน็ตหรือโหลด application มาเล่นได้ซึ่งโทรศัพท์เครื่องนี้สามารถใช้ได้แค่โทรเข้าโทรออกและส่งข้อความ sms ได้เพียงเท่านั้นแถมฟังวิทยุได้ แต่ทำไมนพชัยรู้สึกถูกอกถูกใจกับโทรศัพท์เครื่องนี้เป็นเหลือเกินนะ "เอาว่ะ ไหนๆก็มาแล้ว ลองดูถ้าถูกใจจะได้ซื้อไว้เลย" นพชัยคิดเสร็จก็เดินเข้าร้านขายโทรศัพท์แห่งนั้นทันที
"สวัสดีครับ ต้องการโทรศัพท์ยี่ห้อไหนครับ" ชายเจ้าของร้านวัยหนุ่มยกมือไหว้พลางกล่าวต้อนรับกับนพชัยผู้ซึ่งจะมาเป็นลูกค้าของเขา ด้วยหน้าที่ของเจ้าของร้านนั้น ลูกค้าก็คือพระเจ้าเพราะฉะนั้นจะต้องนอบน้อมเข้าไว้
"ผมจะขอดูโทรศัพท์เครื่องนั้นหน่อยครับ" นพชัยชี้ไปที่โทรศัพท์เครื่องเล็กๆกระทัดรัดซึ่งที่สามารถใช้แค่โทรเข้าโทรออกได้เพียงอย่างเดียว
"ได้ครับ" เจ้าของร้านหยิบโทรศัพท์มาให้ดู
"นี่เป็นเครื่องที่ราคาถูกนะครับและก็ใช้งานง่ายไม่ยุ่งยาก เหมาะสำหรับผู้ใช้ที่อยากจะได้โทรศัพท์ราคาไม่แพงและใช้ติดต่องานเท่านั้น
"ครับผมพอดีผมจะเอาโทรศัพท์ไว้แค่ใช้โทรเข้าโทรออกติดต่องานแค่นั้นละครับ เพราะผมไม่ค่อยอยากจะใช้โทรศัพท์เล่นอินเตอร์เน็ตเท่าไหร่" นพชัยพูดกับเจ้าของร้าน เพราะตัวเขานั้นถึงมีโทรศัพท์แสนแพงซักแค่ไหนตัวของเขาก็ใช้แค่รับสายและโทรออกเท่านั้น อินเตอร์เน็ตเขาเล่นกับคอมพิวเตอร์ที่บ้านอยู่แล้ว ต่อให้ตอนนี้จะมีระบบ 3G 4G แต่เขาไม่สนใจอยู่แล้ว
"ราคาเท่าไหร่หรอครับ" นพชัยถามเจ้าของร้าน
"600 บาทถ้วนครับแถมซิมอีกซิมหนึ่ง" เจ้าของร้านยิ้มแย้มตอบเขา
"ครับผม งั้นผมซื้อเครื่องนี้ครับ" นพชัยกล่าว
หลังจากซื้อโทรศัพท์พร้อมแถมซิมมาเรียบร้อยแล้ว นพชัยก็ได้เดินทางกลับบ้านทันทีเพื่อที่จะลองใช้โทรศัพท์เครื่องนี้ดู และซิมใหม่ที่เขาได้เขาจะได้ใช้ทันที นพชัยจึงดูเหมือนเด็กที่เหมือนอยากได้ของเล่นใหม่

หลังกลับถึงบ้านนั้น นพชัยได้ลงแกะกล่องมือถือพร้อมใส่ซิมลงไปเพื่อทดลองใช้ดู และข้างในซิมนั้นมันมีเงินในซิมอยู่แล้ว 600 บาท
"โห มีเงินเยอะขนาดนี้เชียว เจ้าของร้านใจป้ำว่ะเฮ้ย สงสัยต้องใช้บริการบ่อยๆซะแล้ว" นพชัยยิ้มพร้อมกล่าวแบบดีอกดีใจ
หลังจากลองกดใช้งานแล้วเขาได้ไปหยิบสมุดโทรศัพท์ซึ่งเขาได้จดเบอร์ทั้งหมดในนั้นไว้เผื่อโทรศัพท์เขาหายหรือซิมพังจะได้มีเบอร์สำรองไว้
พอเขาได้ควานรายชื่อ นพชัยได้โทรไปตามรายชื่อที่ปรากฏไว้อย่างชัดเจน รวมทั้งเบอร์ของ สินธร เพื่อนรักของเขาด้วย
"ฮัลโหล ไอ้สินเหรอ นี่เบอร์ฉันนะเว้ย ฉันเปลี่ยน้เบอร์แล้ว เออ เมมไว้ด้วยแค่นี้แหละ" แล้วก็วางสายไป และซักพักก็มี sms ส่งเข้ามาบอกว่า
"ยินดีต้อนรับ ไอ้นพชัย กูตามหามานานแล้ว ต่อจากนี้จะได้รู้ว่าสัญญาณของปีศาจจะน่ากลัวขนาดไหน ขอให้โชคดี 555555"
นพชัยนั้นแปลกใจมากคงคิดว่ามีเพื่อนคนใดคนหนึ่งที่เขาโทรไปบอกเบอร์คงจะมาอำเล่น เขาเลยไม่สนใจ นพชัยเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอย่างสบายตัว

กลางดึกของคืนนั้น เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเรื่อยๆ
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง  นพชัยงัวเงียตื่นขึ้นมารับ เขาดูนาฬิกาข้างๆเตียงนอน จนรู้ว่านี่ตี 3 แล้วเขาจึงรับสายน้ำเสียงโมโหเหมือนถูกปลุกให้ตื่นขณะเขากำลังหลับสบาย
"ฮัลโหลลล"
"แหะ แหะ แหะ นพชัยแกอยากรวยมั้ย แกอยากรวยมั้ย" มีเสียงหนึ่งกรอกตามสาย
"นั่นใครครับ" นพชัยแปลกใจมาก
"ไม่ต้องถามว่ากูเป็นใคร ถ้าอยากรวยจงทำตามกูบอก พรุ่งนี้ไปซื้อล็อตเตอรี่ เลือกมาซักใบหนึ่งแล้ว จะถูกรางวัลแต่ต้องสัญญากับกูว่า หลังจากถูกรางวัลแล้วต้องสร้างศาลให้กูภายในบ้านของ"  พอเสียงนั้นพูดจบก็ตัดสายวางไป นพชัยงงมากพอลองเช็คเบอร์โทรเข้าปรากฏว่าเป็นเบอร์ Nonemem ไม่ปรากฏเบอร์และชื่อ นพชัยคิดว่ามีใครโทรมาอำแน่ๆคงเป็นเพื่อนเขาคนใดซักคนหนึ่ง เอาไว้เขาจะไปสอบถามทีละคนให้ชัดเจนเลยทีเดียว และเขาก็หลับต่อไปจนถึงเช้า

วันรุ่งขึ้นนั้น นพชัย ได้ออกมาหาข้าวกินที่ ปากซอยหน้าบ้านของเขาเองนั้น ชีวิตคนโสดไร้คู่อย่างเขานั้นเขาทำอะไรได้อิสระมากจนตอนนี้เขายังไม่คิดเรื่องมีแฟนกับใครเขาซักคนเลย เขาอยากทำงานเก้บเงินไปเรื่อยๆก่อนพอพร้อิมและมีโอกาสเขาจะมีแฟนซักที ระหว่างที่เขานั้นกำลังเดินเพื่อที่จะหาข้าวกินอยู่นั้น เขาได้เห็นแผงขายล็อตเตอรี่ข้างทาง เขาคิดไปถึงเสียงเมื่อคืนที่โทรหาเขากลางดึกนั้น

"ถ้าอยากรวยจงทำตามกูบอก พรุ่งนี้ไปซื้อล็อตเตอรี่ เลือกมาซักใบหนึ่งแล้ว จะถูกรางวัลแต่ต้องสัญญากับกูว่า หลังจากถูกรางวัลแล้วต้องสร้างศาลให้กูภายในบ้านของ" นพชัยคิดว่า คงมีใครโทรมาอำแน่ แต่ลองดูซักทีก็ไม่เสียหายถ้าไม่ถูกก็ไม่ใช่ความผิดของเขา  นพชัยได้เลือกลอตเตอรี่มาหนึ่งใบเขาเลือกใบสุ่มๆเอา
"เอาใบนี้ครับ" เขากล่าวกับคนขาย หลังจากจ่ายเงินแล้วเก็บลอตเตอรี่ไว้ในกระเป่ากางเกงของเขาแล้ว เขาจึงได้กลับบ้านพรุ่งนี้วันจันทร์ เข้าต้องไปทำงานและมันก็เป็นวันจันทร์ที่ 16 ด้วยเลขคงออกพอดี ถ้าไม่ถูกก็ไม่ใช่ความผิดของเขา นพชัยคิดอย่างสบายใจ

พอวันรุ่งขึ้น นพชัยได้มาทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ เขาขึ้นไปยังห้องทำงานของตัวเอง ใช่ วันนี้เลขรางวัลออกเขาจะได้รางวัลเท่าไหร่ ระหว่างเขาตรวจออนไลน์ในเว็บไซค์อยู่นั้น เขาได้สะดุดไปกับเลขรางวัลของเขา เขาถูกเลขท้าย3ตัว เขาได้ 2000 บาท
"อ้าว ถูกแค่เลขท้ายสามตัวเองเหรอ หึหึ ว่าแล้ว" นพชัยกล่าวพลางยิ้มๆ เขาคงคิดว่านึกว่าจะให้โชคเขารวยเป็นมหาเศรษฐีซะอีก และภายในวันนั้นเขาได้ถามเพื่อนของเขาในบริษัททุกคนว่ามีใครโทรมาอำเขาหรือเปล่า คำตอบก็มีออกมาว่า
"ไม่ได้อำหรอกพี่"
"ใครจะมาอำพี่ละ ผมไม่รู้เรื่อง"
"ใครอำแกวะ"
"อย่าใส่ความกันนะเว้ย"
"หนูไม่รู้ค่ะพี่ หนูไม่ว่างโทรมาอำพี่แบบนั้นหรอก"
แล้วใครกันที่โทรมา นพชัยยิ่งคิดยิ่งกลัวหนักหรือว่าพวกโรคจิตกันนะ

เย็นวันนั้น หลังจากนพชัยกลับมาบ้านเขาจัดการอาบน้ำ ทำกับข้าวกินข้าวเรียบร้อย เขาเพลียจากงานมากวันนี้เขาจึงล้มตัวลงนอน เขาหลับหลับได้ยาวขนาดไหนเขาเองก็ไม่รู้ตื่นขึ้นมาอีกที เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง  เขาตื่นขึ้นมาดูนาฬิกาเหมือนเดิมเวลาเดิมตี3ตรง เขารับสายแบบโมโหปนง่วงนอนเป็นอย่างมาก
"ฮัลโหลลลล ใครนะ"
"เป็นไง ถูกรางวัลแล้วใช่มั้ย ตามสัญญาสร้างศาลให้กูด้วยนะ" เสียงตามสายตอบกลับมายิ่งทำให้นพชัยหงุดหงิด
"รางวัลอะไรวะแค่สองพันบาท ไม่ได้ถูกเป็นล้านล้าน อาจจะเป็นโชคของกูเอง เกี่ยวอะไรกับ แล้วเป็นใครวะ อย่าก่อกวนนะเว้ยย เดี๋ยวแจ้งความซะหรอก ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ"  พูดจบนพชัยกดวางหูไปทันทีแต่กดเท่าไหร่กดไม่ติดเหมือนมันไม่ยอมตัดสายโทรศัพท์คงมีปัญหาคงช๊อตแล้วเสียงตามสายก็ตอบกลับมาว่า
"ผิดสัญญากับกู ก็ได้ถ้าต้องการอย่างนั้น กูจะเอาชีวิต" พอเสียงนั้นพูดจบสายก็ตัดไป นพชัยลองกดโทรศัพท์ดูปรากฏว่ามันใช้ได้ เขาชักกลัวแล้ว แล้วเสียงนั้นมันคือเสียงอะไรละเขานอนไม่หลับทั้งคืนเลยในคืนนั้นจนวันรุ่งขึ้นเขาจึงได้ลาหยุดงานเพราะร่างกายอ่อนเพลียและหวาดกลัวด้วย