กำเนิดติ่งระดับอาจัชชี่(คุณลุง)

พักนี้น้องๆที่ทำงานพอได้รู้ว่าผมติดตามบันเทิงเกาหลีเข้าขั้นเสพติดมักจะสงสัยว่า เฮ้ย..จากรูปพรรณสัญฐาน และไลฟ์สไตล์ไม่น่าจะเป็นไปได้ น้องบางคนถึงขั้นทดสอบความรู้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าสามสี่ปีที่แล้วคนที่เห็นว่าสาวๆ Girl's Generation เนี่ยทำไมรูปร่างหน้าตาเหมือนกันหมดเลยอย่าผม กลับกลายเป็นว่าเดี๋ยวนี้ไม่เพียงแค่จำหน้าหรือจำชื่อได้ ในบางเวลาแค่ได้ยินเสียงร้องก็รู้แล้วว่าใครเป็นคนร้อง หลายๆคนอาจจะคิดว่าผมเพิ่งจะมาฮิตเกาหลีช่วงปีที่เค้าบูมกันซัก 4-5ปีที่แล้ว ช่วงที่พี่เกาเค้าส่งสารพัดไอดอล และซีรี่ส์มาเยือนแบบ อุ่นหนาฝาคั่ง แต่ติ่งระดับลุงคนนี้จะพาไปไกลกว่านั้น...

ปี 2000
       La belle หนังเรท 18+ เป็นเรื่องแรกที่เข้ามากระทบหัวใจหนุ่มวัย 19 อย่างผมในยุคนั้น ใช่แล้ว จากการบอกเล่าของเพื่อนว่า "นางเอกสวยมาก" อีจีฮยอน (lee ji hyeon)ก็เซ็กส์ซี่เกินใจจะทนจริงๆ และจากหนังเรื่องนั้น ประเทศเกาหลีก็เป็นมากกว่ารูปธง แดงน้ำเงินหยินหยาง และนักการเมืองต่อยกันในความคิดของผม  
       หลังจากนั้นไม่นานในปีเดียวกัน คลื่นเกาหลีลูกที่ 2 ก็ซัดมาแบบไม่ให้ตั้งตัว อีก1เรื่องในตำนาน นั่นก็คือ il mare อิลมาเร่ เจ้าของประโยคสุดคลาสสิกที่ทุกวันนี้ยังมีคนใช้เป็นสเตตัสเฟซบุ๊คกันอยู่เลย "เราไม่ได้เจ็บปวดเพราะความรักจากไป แต่เราเจ็บปวดเพราะความรักนั้นยังอยู่กับเราต่างหาก" และที่สำคัญที่เราลืมไม่ได้ สาวสวยคนสำคัญ "ยัยตัวร้าย" ก็เข้ามาเพิ่มในหัวใจคนบ้านเรา และของผม เช่นกัน jeon ji hyun (จวน จี ฮุน) ยัยตัวร้ายกับนายเจี๋ยมเจี้ยม,ล่าหัวใจ ยัยตัวร้าย,ยัยตัวร้ายกับ บ้านผี,ยัยตัวร้าย...สายพันธุ์อมตะ ฯ

และสำหรับใครยังจำคลิปในตำนานนี้ได้...

จริงๆมีหนังอีกหลายเรื่องเหมือนกันช่วงต่อจากนี้ แต่สองเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เปิดโลกเกาหลีกับผม เรียกได้ว่าเป็น First impression ก็ว่าได้ครับ