เจ้าชายน้อยของฉัน เกือบ10ปี ที่เราอยู่ด้วยกัน เช้าวันที่15ส.ค.56 เธอมีอาการซึม ดึกคืนนี้เธอร้องด้วยความเจ็บปวดทั้งที่เธอแข็งแรง ฉันลูบหัวเธอเบาๆๆ ลูกเป็นอะไร แต่รู้สึกเธฮตัวร้อน เธอหลับตาลงนอน เช้าวันที่16 ส.ค.56 เธอดูไม่มีแรงเดิน เธอนอน ฉันเรียกชื่อเขา ปีโป้ เขาส่ายหางดิกๆๆทั้งที่หางแทบไม่มี สายตาเธอจ้องมองฉัน ราวกับอาวรณ์ อย่าไปไหนนะแม่ 08.30น. ฉันต้องออกไปทำงาน เธอนอนขวางแประตู ฉันลูบหัวเขาเบาๆๆ พูดกับเขา เดี๋ยวแม่กลับมานะ จะพาไปหาหมอ รอแม่นะ เขามองฉันเหมือนรู้ 10.30น. รู้สึกประหลาด คิดถึงขึ้นมาเฉยๆๆ ฉันลุกกลับบ้านทันที่ ขับรถไกล้ถึงแล้ว ภาพข้างหน้า เจ้าปีโป้ นอนท่าสบาเหมือนปกติอยู่ทาง ลูกของฉัน ฉันรีบลงรถ ประคองตัวเขา หัวใจฉัน.... เขาไปแล้วตัวเขายังอุ่นๆๆ แม่มาช้าไป ฉบอุ้มเขากลับบ้าน ฉันผิดเองที่มาไม่ทัน ผิดเองที่ไม่อย่กับเขา คืนที่16ส.ค.56 ฉันนอนไม่ไหลับ ภาพเธอยังวนเวียน คิดถึงๆๆๆๆๆๆ มองตรงไหนก็มีแต่ภาพเธอไปหมด คุณๆๆ คะ ขอให้คุณดูแลเขาให้ดีๆๆเมื่อเขาอยู่กับคุณ อย่าได้เป็นเหมือนฉัน ฉนทรมากับความคิดถึงเขามาก ตอนนี้ฉันมองไหน ฉันก็ร้องไห้ฉันเสียใจที่สุด
ในวันที่ไม่มีเธอเจ้าชายน้อยของฉัน