เจอเรื่องประสาท-มาตะกี้ ขอบ่นๆหน่อยนึง
เหตเกิด ณ บริเวณ ริมถนน แถวสถานีBTS โพธินิมิต ชั่วโมงเร่งด่วน ที่รถจะมาจอดรอรับคน
ออกตัวก่อนเลยผมรู้ตัวว่าเหตการณ์นี้ ผมเป็นคนผิดเต็มๆ ไม่ได้จะเรียกร้องอะไรแค่อยากระบายบ่นๆเฉยๆ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมขับรถมาจอดรอรับแฟนเป็นปกติ แต่วันนี้จอดเลยสถานีออกมาหน่อยเพราะรถเยอะ ซึ่งตรงที่ผมจอด ลักษณะจะเป็นที่ว่าง 1 คันรถ ถัดมาเป็นทางเข้าบ้านคน ถัดจากทางเข้าบ้านคนมีแคมรี่จอดอยู่ 1 คัน
ด้วยความมักง่ายของผมเอง เพราะแฟนบอกว่า รถไฟฟ้าถึงสถานีแล้วกำลังเดินลงมาหาผม ผมเลยหักรถเข้าไปจอดก้ำกึ่งระหว่างที่ว่างกับทางเข้าบ้านคน ขวางทางเข้าบ้านไว้ประมาณครึ่งคันเพราะเห็นว่าแปบเดียวและขี้เกียจเข้าเกียถอยไปถอยมา เรื่องมันเริ่มตรงนี้ครับ ปรากฎว่ารถเจ้าของบ้านมาจะเลี้ยวเข้าบ้าน โดยหักหัวรถเข้ามาจ่อตูดรถผมไว้ โอเคเรารู้อยู่ละล่ะว่าเราผิด แต่จะให้ผมเดินหน้าหลบไปวนรถมาใหม่รอบนึงกับสภาพการจราจรแบบนี้ผมก็ไม่ทำให้หรอก ครึ่งชั่วโมงยังไม่ได้กลับมาที่เดิมเลยมั้ง เจตนาผมคือจะถอยหลังหลบไปในช่องว่างที่ว่างอยู่ให้ ผมก็เข้าเกียถอยหลังค้างไว้ แสดงเจตนาว่าผมจะหลบตรงนี้นะ ปรากฎว่าเขาไม่ยอมครับยังคงเอาหัวรถมาจี้ติดตูดรถผมทำให้ผมถอยไม่ได้ พร้อมทั้งบีบแตรไล่ผมอยู่เป็นเนืองๆ
เอ้าบีบแตรไล่ทำไงล่ะทีนี้ หันซ้ายหันขวาเจอคนในบ้านเดินออกมาโบกให้ผมเลื่อนเดินหน้า ในใจเราก็คิด จะเดินหน้าไปไหนวะ เดินหน้าไปยิ่งเข้าบ้านไม่ได้ใหญ่ แต่เอาวะเค้าโบกเราก็ไปผมก็เลื่อนไปจนกันชนหน้าแทบจะแนบกับตูดแคมรี่ละ เรียกว่าหลบให้ตัวลีบเลย แต่เค้าก็ยังคงเข้าบ้านไม่ได้(ก็แน่ดิวะ) เข้าไม่ได้ไม่พอ ยังคงเอาหัวรถจี้ติดตูดผมตลอดเหมือนเดิม แตรก็ยังคงไม่เลิกบีบ
จนถึงตอนนี้ ผมอยู่ในสถานการณ์ที่ เดินหน้าไม่ได้ ติดแคมรี่ ถอยหลังไม่ได้ติดรถบ้านเค้า (อ้อลืมบอกตลอดเวลาแคมรี่ติดเครื่องไว้ตลอดและมีคนนั่งบนรถ หน้าแคมรี่มีที่ว่างประมาณครึ่งคัน)
พอถึงตอนนี้สถานการดูแย่มาก แคมรี่ก็ไม่มีทีท่าจะขยับให้เลยสักนิดเดียว ไอ้คนบ้านเค้าก็มาเคาะกระจกผม ผมก็ลดกระจกลง
เค้ายื่นหน้ามาบอกว่า "เลื่อนรถอีกหน่อย"
ผมเลยตอบไป "เลื่อนไม่ได้แล้ว ช่วยเดินไปบอกคันหน้าได้มั้ย" (เพ่ตาบอดเหรอฮะว์ ป้ายทะเบียนตรูแทบจะแนบกันชนหลังแคมรี่อยู่ละ)
เขาก็ทำท่าทางหงุดหงิดๆ แต่โชคยังดี คนที่เจ้าแคมรี่จอดรอรับมาพอดี แคมรี่เลยออกรถไป
จังหวะนี้ครับ พอแคมรี่ออกรถไป ผมก็จะเลื่อนรถหลบให้รถบ้านเขาเข้าบ้าน ไอ้เจ้าคนในบ้านที่มาทำหงุดหงิดผมเนี่ย มันเดินมาส่องทะเบียนหน้ารถผม เป็นจังหวะที่ผมผ่อนเบรคเพื่อจะเลื่อนรถให้รถเค้าพอดี มันก็ตกใจ ยืนขวางหน้ารถผมพร้อมทั้งจ้องอาฆาต (อ่าวตกลงเพ่จะให้ผมหลบมั้ยครับนี่ ขวางงี้รถบ้านเพ่ก็เข้าบ้านไม่ได้นะฮะว์) ยืนจ้องผมได้สักพักเขาก็หลบให้ ผมก็เลื่อนรถให้
เรื่องเหมือนจะจบ แต่พี่แกมีทิ้งทวน เตะกันชนหลังรถผมคับ
เฮ่อ บ่นเท่านี้ละฮะ อย่างที่บอก ผมรู้ตัวว่าเริ่มเรื่องผมเป็นคนผิดทั้งหมดที่ไปจอดขวางทางเข้าบ้านเขา แต่ถ้าทุกคนช่วยกันแก้ปัญหา เรื่องก็ไม่น่าบานปลาย
เพียงแค่รถเขาถอยเอาหัวหลบผมนิดเดียว ผมก็ถอยหลบได้ เขาก็เข้าบ้านได้
หรือเพียงแค่พี่แคมรี่เลื่อนขยับหน้าให้อีกนิดเดียว เขาก็เข้าบ้านได้เหมือนกัน
แต่เรื่องนี้ ทุกคนในเหตการณ์ กระทำในสิ่งซึ่งทำให้สถานการณ์มันเลวร้ายลงๆทุกทีๆ นี่ถ้าแคมรี่ไม่ได้รับคนแล้วออกไปพอดี คงได้มีเรื่องราวใหญ่โตมากกว่านี้แน่นอน
ขอบ่นๆหน่อยครับ เจอเรื่องประสาทๆมา
เหตเกิด ณ บริเวณ ริมถนน แถวสถานีBTS โพธินิมิต ชั่วโมงเร่งด่วน ที่รถจะมาจอดรอรับคน
ออกตัวก่อนเลยผมรู้ตัวว่าเหตการณ์นี้ ผมเป็นคนผิดเต็มๆ ไม่ได้จะเรียกร้องอะไรแค่อยากระบายบ่นๆเฉยๆ
เรื่องมีอยู่ว่า ผมขับรถมาจอดรอรับแฟนเป็นปกติ แต่วันนี้จอดเลยสถานีออกมาหน่อยเพราะรถเยอะ ซึ่งตรงที่ผมจอด ลักษณะจะเป็นที่ว่าง 1 คันรถ ถัดมาเป็นทางเข้าบ้านคน ถัดจากทางเข้าบ้านคนมีแคมรี่จอดอยู่ 1 คัน
ด้วยความมักง่ายของผมเอง เพราะแฟนบอกว่า รถไฟฟ้าถึงสถานีแล้วกำลังเดินลงมาหาผม ผมเลยหักรถเข้าไปจอดก้ำกึ่งระหว่างที่ว่างกับทางเข้าบ้านคน ขวางทางเข้าบ้านไว้ประมาณครึ่งคันเพราะเห็นว่าแปบเดียวและขี้เกียจเข้าเกียถอยไปถอยมา เรื่องมันเริ่มตรงนี้ครับ ปรากฎว่ารถเจ้าของบ้านมาจะเลี้ยวเข้าบ้าน โดยหักหัวรถเข้ามาจ่อตูดรถผมไว้ โอเคเรารู้อยู่ละล่ะว่าเราผิด แต่จะให้ผมเดินหน้าหลบไปวนรถมาใหม่รอบนึงกับสภาพการจราจรแบบนี้ผมก็ไม่ทำให้หรอก ครึ่งชั่วโมงยังไม่ได้กลับมาที่เดิมเลยมั้ง เจตนาผมคือจะถอยหลังหลบไปในช่องว่างที่ว่างอยู่ให้ ผมก็เข้าเกียถอยหลังค้างไว้ แสดงเจตนาว่าผมจะหลบตรงนี้นะ ปรากฎว่าเขาไม่ยอมครับยังคงเอาหัวรถมาจี้ติดตูดรถผมทำให้ผมถอยไม่ได้ พร้อมทั้งบีบแตรไล่ผมอยู่เป็นเนืองๆ
เอ้าบีบแตรไล่ทำไงล่ะทีนี้ หันซ้ายหันขวาเจอคนในบ้านเดินออกมาโบกให้ผมเลื่อนเดินหน้า ในใจเราก็คิด จะเดินหน้าไปไหนวะ เดินหน้าไปยิ่งเข้าบ้านไม่ได้ใหญ่ แต่เอาวะเค้าโบกเราก็ไปผมก็เลื่อนไปจนกันชนหน้าแทบจะแนบกับตูดแคมรี่ละ เรียกว่าหลบให้ตัวลีบเลย แต่เค้าก็ยังคงเข้าบ้านไม่ได้(ก็แน่ดิวะ) เข้าไม่ได้ไม่พอ ยังคงเอาหัวรถจี้ติดตูดผมตลอดเหมือนเดิม แตรก็ยังคงไม่เลิกบีบ
จนถึงตอนนี้ ผมอยู่ในสถานการณ์ที่ เดินหน้าไม่ได้ ติดแคมรี่ ถอยหลังไม่ได้ติดรถบ้านเค้า (อ้อลืมบอกตลอดเวลาแคมรี่ติดเครื่องไว้ตลอดและมีคนนั่งบนรถ หน้าแคมรี่มีที่ว่างประมาณครึ่งคัน)
พอถึงตอนนี้สถานการดูแย่มาก แคมรี่ก็ไม่มีทีท่าจะขยับให้เลยสักนิดเดียว ไอ้คนบ้านเค้าก็มาเคาะกระจกผม ผมก็ลดกระจกลง
เค้ายื่นหน้ามาบอกว่า "เลื่อนรถอีกหน่อย"
ผมเลยตอบไป "เลื่อนไม่ได้แล้ว ช่วยเดินไปบอกคันหน้าได้มั้ย" (เพ่ตาบอดเหรอฮะว์ ป้ายทะเบียนตรูแทบจะแนบกันชนหลังแคมรี่อยู่ละ)
เขาก็ทำท่าทางหงุดหงิดๆ แต่โชคยังดี คนที่เจ้าแคมรี่จอดรอรับมาพอดี แคมรี่เลยออกรถไป
จังหวะนี้ครับ พอแคมรี่ออกรถไป ผมก็จะเลื่อนรถหลบให้รถบ้านเขาเข้าบ้าน ไอ้เจ้าคนในบ้านที่มาทำหงุดหงิดผมเนี่ย มันเดินมาส่องทะเบียนหน้ารถผม เป็นจังหวะที่ผมผ่อนเบรคเพื่อจะเลื่อนรถให้รถเค้าพอดี มันก็ตกใจ ยืนขวางหน้ารถผมพร้อมทั้งจ้องอาฆาต (อ่าวตกลงเพ่จะให้ผมหลบมั้ยครับนี่ ขวางงี้รถบ้านเพ่ก็เข้าบ้านไม่ได้นะฮะว์) ยืนจ้องผมได้สักพักเขาก็หลบให้ ผมก็เลื่อนรถให้
เรื่องเหมือนจะจบ แต่พี่แกมีทิ้งทวน เตะกันชนหลังรถผมคับ
เฮ่อ บ่นเท่านี้ละฮะ อย่างที่บอก ผมรู้ตัวว่าเริ่มเรื่องผมเป็นคนผิดทั้งหมดที่ไปจอดขวางทางเข้าบ้านเขา แต่ถ้าทุกคนช่วยกันแก้ปัญหา เรื่องก็ไม่น่าบานปลาย
เพียงแค่รถเขาถอยเอาหัวหลบผมนิดเดียว ผมก็ถอยหลบได้ เขาก็เข้าบ้านได้
หรือเพียงแค่พี่แคมรี่เลื่อนขยับหน้าให้อีกนิดเดียว เขาก็เข้าบ้านได้เหมือนกัน
แต่เรื่องนี้ ทุกคนในเหตการณ์ กระทำในสิ่งซึ่งทำให้สถานการณ์มันเลวร้ายลงๆทุกทีๆ นี่ถ้าแคมรี่ไม่ได้รับคนแล้วออกไปพอดี คงได้มีเรื่องราวใหญ่โตมากกว่านี้แน่นอน