สายลมแผ่วปลอบใจยามเหนื่อย ใบไม้เอื่อยยังไหวไม่หยุดเคลื่อน แม้นชีวิตต้องเจอทางเปื้อน แต่ทุกเรือนย่อมผ่านพายุไหว ตะวันลับยังกลับส่องฟ้า แม้ชีวาเคยเงียบเหงาใจ ทุกขุนเขายังเฝ้ายืนใหญ่ บอกว่าใครก็แข็งแรงไ

ไม่มีทาง ที่เรานั้น พบกันได้ ได้แค่บอก รักไป ในความฝัน เหมือนราตรี ที่ไม่มี ดวงตะวัน ห่างไกลกัน เกินจะคว้า มาแนบกาย แม้จะรัก แค่ไหน ไม่มีวัน ให้เรานั้น ได

ในทุกค่ำคืนที่ฟ้ามืดสนิท หากคุณแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า สิ่งที่คุณกำลังมอง…ไม่ใช่ “ปัจจุบัน” ของจักรวาล แต่คือ “บันทึกประวัติศาสตร์ของแสง”คุณกำลังมอง “อดีต&rdquo

ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะเพิ่งได้ลอง "ไปแคมป์ปิ้งคนเดียว" มาครับ จากเดิมที่เคยแต่ไปกับเพื่อน ไปกับแฟน หรือไปกับกลุ่มใหญ่ๆ ครึกครื้น แต่ครั้งนี้… อยากลองไปใช้เวลากับตัวเองดูสักครั้ง เลย

เราอายุใกล้จะเกษียณแล้ว... ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาเจออะไรไม่ถูกใจ เราเถียงก่อน ฟาดก่อน อธิบายก่อน แต่ตอนนี้ เรากลับเงียบ... ไม่ใช่เพราะไม่รู้จะพูดอะไร แต่เพราะรู้ว่า “พูดไปก็ไม่จำเป็นต้องชนะ&rd