คนที่เกิดยุคก่อนกับยุคนี้กับการบรรลุธรรม

ในเมื่อท่านเหล่านั้น ยังไม่บรรลุธรรมขั้นสูงสุด ไปฟัง/อ่าน เทศนาคำสอนจากพระพุทธเจ้า (ในพระไตรปิฎก) หรือพระอรหันต์...ซึ่งบรรลุธรรมขั้นสูงสุดแล้ว...ไม่ดีกว่าหรือ? ********** ...ก็ในเมื่อ คน (พระ, ฆราว

ในแง่ การปฏิบัติธรรมนะ เราเชื่อไตรลักษณ์ เพราะเราปฏิบัติธรรม แล้วเราสามารถเห็นจริงได้ "เลยเชื่อ" นำไปสู่กับ เกิดปัญญาเห็นธรรม พาไปสู่กับบรรลุธรรม แต่เราไม่เห็นบาปกรรม เราไม่สามารถเชื่อแบบเห็

โพธิปัฏขิยธรรม ๓๗ ประการ หาใช่เพียง แต่รู้เฉยๆ  หรือสักแต่ปล่อยวาง แลัวจะเจริญขี้นได้ ยกเว้นแต่ผู้ที่ผู้ที่เจริญถึงพร้อมอยู่แล้ว อย่างเข่นพระพาหิยะ  ด้วยการสั่งบารมีมาอย่างยาวนานถึง แสน

พอกำหนดรู้ไป อาศัย อนุโลมตามไก็เห็นว่าธรรมทั้งหลายมันเป็นสภาพคู่ ต่อกันไปเรื่อยๆเป็นอนัตตา ก็กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง กำหนดรู้ กำหนดรู้ยิ่ง จิตจึงเห็นว่าการกำหนดรู้เองก็เป็นตัวทุกข์ ต่อให้กำหนดรู้แค่ไห

ผมมีข้อสงสัยอย่างหนึ่งเกี่ยวกับ พระภิกษุ ตรงที่ว่าถ้า พระภิกษุรูปนั้นท่านเป็นพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ รวมถึงสำเร็จการเจริญวิปัศนากรรมฐาน   หากท่านมรณะภาพไปแล้วไปจุติเป็นเทวดาท่านจะทำอย่างไรต่อ

38. ผาตึ กยิรา อวิเหฐยํ ปรํ ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนผู้อื่น ควรทำแต่เรื่องล้วน.........ชวนเจริญ อย่าเบียดเบียนกันเกิน.....ท่านห้าม คุณธรรมก่อดีเพลิน.........เป็นสุข ทุกข์บาปกรรมนำคร้าม....

ปัญจังคิกสูตร ส่วนเชิงอรรถข้อ ปัจจเวกขณนิมิต (สัมมาสมาธิที่ประกอบด้วยองค์ ๕ อันเป็นอริยะ ประการที่ ๕) อธิบายว่าหมายถึง ปัจจเวกขณญาณ (วิปัสสนาญาณที่ ๑๖ ในโสฬสญาณ) อ่านดูแล้วมันน่าจะขัดกันกับสภาวะจริง