ก่อนอื่น เรามาอ่านประวัติ บักเถิ่ง (ขออนุญาติเรียกแบบนี้นะคร๊าบบบ) กันซักเล็กน้อย

      จอร์น รีด เป็นดีไซนเนอร์ชาวอังกฤษที่พำนักอยู่ใน แคลิฟอร์เนีย ซึ่งทำงานร่วมกับทีมดีไซน์ของยามาฮ่า กลุ่มอัลติเมทคัสตอม  
พี่แกนึกครึ้มลองทำรถแนวครุยเซอร์โดยยึดพื้นฐานมาจากเครื่อง V (venture) จวบจนกระทั่งปี 1985
(ก็ตอนที่ Vmax ออกมานั่นแล) เจ้าบักเถิ่ง ก็ได้รับตำแหน่ง รถแห่งปี จาก นิตยสาร ไซเคิล ชนิดทั่วท้นเลยทีเดียว
ก็ตั้งแต่ 1985 - 2009 จากที่ขายใน ญี่ปุ่น และทั่วโลกเนี้ยก็มีการ ปรับเปลี่ยนหน้าตาเพียงนิดหน่อย
       แต่ก็นะ บักเถิ่ง มันมีความเร็วชนิดที่ได้เรียกว่าถ้าอยู่หน้าสุด ก็อย่าหวังว่าใครจะตามทัน แต่ก็โดนกร่นบ่นไม่น้อยเกี่ยวกับ
การเข้าโค้งที่ยากและกระด้างโพดๆ จนกระทั่ง 2008 จากที่ บักเถิ่ง ขายผ่านตัวแทนของยามาฮ่า
      ที่นอกเหนือจากปรับปรุงนู้นนิดนี่หน่อยตามสมัยนิยมช่วงปี 1993 จึง เมื่อมีการพยายามปรับปรุงศูนย์ถ่วงเพื่อลดความเร็ว
ช่วงเข้าโค้งกันรถโยก รวมถึงลูกสูบและการมาตรการความปลอดภัยอื่นๆ แต่หน้าตา ของปี 2008 ก็เหมือนกับรุ่น 1985 ไม่ผิดเพี้ยน
เรียกว่า ระหว่าง ไส้อั่ว ไส้กรอก หม่ำ หน้าก็เหมือนๆกัน แต่ข้างใน คนละเรื่อง

อ้างอิง  : http://en.wikipedia.org/wiki/Yamaha_V-Max_and_VMAX

ส่วนเรื่อง spec ต่างๆของไม่ลงแล้วกันครับ เพราะจะกลายเป็นเยอะไป
แค่บอกได้เพียงแค่ว่า ถ้าออกตัวที่เส้นเท่าๆกัน ผมไม่คิดว่า vmax จะเห็นท้ายของใครในช่วง 100 เมตรแรกครับ



อันนี้ เดิมๆ ของพี่แกนะครับ ก็หน้าตาประมาณนี้แล

เพิ่มนิดนึงคับ ทำไม ต้องเทคโนโลยี ก็เพราะ ต้องบอกตรงๆนะครับว่า yamaha vmax มันเป็นอะไรที่สุดยอดของการออกแบบเครื่องจักร
ขับเคลื่อนสองล้อจริงๆ กี่เสียงๆ ก็คล้ายกันหมด รถอะไร ไม่ต้องมี โบ ก็วิ่งเหมือนกับมีหอยทาบอยู่ตลอดเวลา