จากกระทู้ ข่าวทหารโดนรอบยิงหรือระเบิดซ้ำในขณะเข้าตรวจสอบที่เกิดเหตุ ทำไมยังให้เกิดขึ้นอีก?

มีความคิดเห็นของสมาชิกท่านนึง ซึ่งคงไม่ใช่ความคิดที่ผิดของเขาครับ ส่วนใหญ่ก็คิดแบบนั้น แต่ผมอยากให้คุณให้เกียติทหารบ้างครับ บางคำพูดที่คุณเขียนมันดูถูกทหารเกินไปครับ จากกระทู้ http://pantip.com/topic/30840017/comment13-4
ข้อความที่ 13 ผมตอบให้แล้วนะครับ
ผมเข้าใจ  เจ้าของกระทู้ครับ  ผมเคยตั้งข้อสังเกตุแบบนี้  เกี่ยวกับกลยุทธ์ทหารไทย
ก็โดนครับ   ฯลฯ  พวกเดียวกันเองนี่แหละ  เข้าไปดู  กระทู้ของผมได้  เจตนาผม  แค่ต้องการสื่อว่า

ทำไมเราไม่คิดค้นกลยุทธ์  และ  อาวุธ  เครื่องมือ  ที่มีประสิทธิภาพกว่านี้  มันทำได้  และได้ผล
เอาแค่มาแสดงความคิดเห็น  จะมีคนแบบว่า ... ทำไมไม่ไปรบเอง .... ไม่ได้อยู่ที่นั่นจะไปรู้อะไร ..... ฯลฯ

ดูที่เจตนานะครับ   ทหารไทยดำเนินกลยุทธ์  แบบนี้  ซ้ำๆ  ซากๆ  ทำตามนาย  ทำตามนโยบายมาเท่าไรแล้ว
เกิดขึ้นซ้ำแล้ว  ซ้ำอีก.....โจรมันก็ไม่ได้มีอะไรใหม่ๆ  ระเบิดล่อ  แล้วก็ซ้ำ  ๆ  ยิงนั่นนี่  เผานั่นนี่  แล้วก็รอซ้ำ  

แล้วก็มาอ้าง....

1.ไม่ได้อยู่ที่นั่นจะไปรู้อะไร
2.ไปรบเองไหม  มานั่งพิมพ์อยู่ทำไม
3.ไม่รู้ใครเป็นโจร(แหงล่ะ  ข้อมูลข่าวกรอง ฯลฯ)
4.ทหารทำเต็มที่แล้ว  ทหารพร้อมตายเพื่อชาติ ฯลฯ
5.มาเอาใจช่วยทหารกันดีกว่า  บลา บลา
6.อาวุธไม่มี  งบไม่มี  ไม่มีรถเกราะทุกหน่วยนะ  ไม่มีเสื้อเกราะใส่ทุกคนนะ  ไม่มี่นั่น  ไม่มีนี่....เอ  วัง.....

เอ้า   ถ้าผมจะเสนอยังงี้ดีไหม.....

1.เจอระเบิดล่อลูกที่ 1  เจอป้ายติด(ทหารต้องไปทำลาย)  ก็ให้คิดไว้เสมอสิ  มันต้องมีอะไรแน่ๆ  ระแวงเอาไว้ก่อน  ไม่ใช่เอะอะอยากเป็นฮี่โร่
เข้าไปช่วยคนที่ตาย  คนที่บาดเจ็บ  สุ่มสี่สุ่มห้า

2.รถกระบะ  รถ 6 ล้อ  ยูนิม๊อก  โละทิ้งได้แล้ว  รีบๆโล๊ะ  รีบๆหารถเกราะรุ่นใหญ่ๆหน่อยเอาไปใช้  คนเสียภาษีเขาไม่เสียดายหรอก  ตอนนี้ยังดี
เอาไปใช้หลายหน่วยแล้ว.....ต่อไป   รถกระบะ  คงน้อยลงๆ....

3.หน่วยเก็บกู้ระเบิด  ควรตั้งเป็นกองบัญชาการหลักไว้จังหวัดละที  แล้วมี  แบ่งเป็นกอง  เป็นหน่วยไว้  ในทุกอำเภอ.....ตำบลก็ว่ากันไป
เข้าใจว่า  ทำอยู่  แต่ยังไม่ครอบคลุม

4.ระเบิด   ลูกที่  2  3  หรือ  4   คิดไว้เสมอว่า  มีแน่ๆ   ขอแค่อย่าเอาคนเข้าไปแล้วโดนซ้ำ.....รถบังคับระยะไกล  รถเก็บกู้บังคับระยะไกล  ไม่ต้องเครื่องบินหรอก  ยานพาหนะภาคพื้นนี่แหละ   เก็บกู้  ทำลาย  ช่วยเหลือคนบาดเจ็บ  ช่วยๆกันทำ  ทหารเก่งๆมีนี่  ทำไม่ทัน  ก็ไปซื้อหามา....
นักวิจัยไทย  พร้อมจะทำน่ะมี   และที่จ้างๆอยู่ น่ะ  ผมว่ามันยังไม่ตอบโจทย์  เหมือนของเล่นมากกว่า.....ละลาย งบฯ เล่น  ถามว่าทำได้ไหม  ทำไมจะไม่ได้  เด็กไทยเก่งๆเยอะแยะ   ทำไมอเมริกา  จ้างให้เอกชนทำได้  ทำใช้มาตั้งนานแล้ว.....บ้านเราทำอะไรอยู่.........ถามไปก็  ใบ้กันหมด.....จีที  200  หล่ะ  ซื้อกันจิง...ซื้อมาแบบโง่ๆ.....เอ้า .....ทหารหน่วยไหนยังใช้อยู่  ช่วยเข้ามาเถียงที.....

...........ดักคอไว้ก่อน.....ไม่ต้องไปเอา  รถสายพานบังคับระยะไกลที่เคยๆเอามาโพสกัน  มาให้ผมดูนะ  ผมดูมาหมดแล้ว  ห่วย.....
ถ้าทำได้เท่านี้  ก็โดนระเบิดตายไปเหอะ  ของดีๆที่เขาทำให้ดูไม่เอามาต่อยอด.....ผมไม่ได้เก่งนะ  แต่มีคนเ่ก่งเยอะ....แค่ไม่มีโอกาสเท่านั้น
และผมรู้  ทหารใหญ่ๆทั้งหลายไม่พยายามเสาะหาหรอก เพื่อจะได้อ้างรายวัน  เราไม่มีงบ  เราทำได้เท่านี้แหละ  เราแยกไม่ออก  ชาวบ้าน หรือ โจร....เฮ้อ.......
1.เจอระเบิดล่อลูกที่ 1  เจอป้ายติด(ทหารต้องไปทำลาย)  ก็ให้คิดไว้เสมอสิ  มันต้องมีอะไรแน่ๆ  ระแวงเอาไว้ก่อน  ไม่ใช่เอะอะอยากเป็นฮี่โร่
เข้าไปช่วยคนที่ตาย  คนที่บาดเจ็บ  สุ่มสี่สุ่มห้า
ตอบครับ คิดครับ ว่าต้องมีระเบิดแน่ ไม่ว่าระเบิดลวงหรือระเบิดจริง แต่ปัญหาถ้าไม่เก็บกู้ใครจะเป็นคนทำ แล้วคุณรู้ไหมว่าก่อนที่เข้าจะเคลียทหารจะกวาดต้อนรอบๆข้างก่อนเพื่อดูว่ามีหมาลอบกัดไหม..แต่ปัญหาพวกที่กดระเบิดมาจากพวกที่มุงดูเหตุการณครับ ก็พวกมันทั้งนั้น สมมุตนะคับ เพื่อนทหารนอนเจ็บ ถ้าเข้าไปช่วยช้าก็ไม่รอดเพราะบาดเจ็บสาหัส คุณจะมานั่งค่อยๆเข้าไปเคลียระเบิด เป็น 30 นาที - 1 ชั่วโมงหรอครับ ทั้งๆที่เพื่อน ประชาชน ร้องโอดโอยอยู่ข้างหน้า จะจะทำลายระเบิด คุณรูหรอมันอยู่ตรงไหนฝังตรงไหนบ้าง แล้วจะตอบได้ไหมว่าทำลายไปมันจะได้โดนคนที่บาดเจ็บ...คิดสิครับคิด...ไม่มีใครอยากตายครับ มีชีวิตเดียวเหมือนกับคุณไม่มีใครอยากเป็นฮีโร่โดยต้องแลกกับความตาย คุณพูดแแบบนี้ นอกจากไม่ให้เกียรติชายชาติทหารที่ทำหน้าที่แล้วยังเหยียดหยามการทำงานเขาอีก ข้อนี้ผม ทนไม่ได้ครับ

2.รถกระบะ  รถ 6 ล้อ  ยูนิม๊อก  โละทิ้งได้แล้ว  รีบๆโล๊ะ  รีบๆหารถเกราะรุ่นใหญ่ๆหน่อยเอาไปใช้  คนเสียภาษีเขาไม่เสียดายหรอก  ตอนนี้ยังดี
เอาไปใช้หลายหน่วยแล้ว.....ต่อไป   รถกระบะ  คงน้อยลงๆ....
ตอบครับ พื้นที่ 3 จชต ไม่ได้เล็กนะครับ รถที่จัดซื้อมาประจำการมีไม่ถึง 1000 คัน แต่ทหารที่ปฎิบัติหน้าที่เป็นหมื่นนาย(ทั้งในและนอกเครื่องแบบ)..ใช้วนเวียนไม่พอครับ ถ้าไม่ลาดตระเวนประชาชนก็เดือดร้อน ตรงนี้ผมเข้าใจคุณเห็นด้วยว่าควรเปลี่ยนยานพาหนะได้แล้ว..

3.หน่วยเก็บกู้ระเบิด  ควรตั้งเป็นกองบัญชาการหลักไว้จังหวัดละที  แล้วมี  แบ่งเป็นกอง  เป็นหน่วยไว้  ในทุกอำเภอ.....ตำบลก็ว่ากันไป
เข้าใจว่า  ทำอยู่  แต่ยังไม่ครอบคลุม
ตอบครับ ที่ยะลามีหน่วยนี้ครับ ตั้งแต่ตอนที่ผมเรียนแล้ว (ปี 40) แต่จะให้ลงที่พื้นที่..ยากครับ เพราะคนในพื้นที่ส่วนใหญ่ จะไม่ค่อยให้ความร่วมมือ ขนาดไปขอตั้งฐานทหาร บางพื้นที่ยังไม่ยอมเลยครับ อีก อย่างเท่าที่ผมทราบ ทุกฐานจะมีเจ้าหน้าที่เก็บกู้ระเบิดอยู่แล้ว 1-2 คน แต่ปัญหาคือ ขาดอุปกรณ์ในการเก็บกู้และทำลายครับ

4.ระเบิด   ลูกที่  2  3  หรือ  4   คิดไว้เสมอว่า  มีแน่ๆ   ขอแค่อย่าเอาคนเข้าไปแล้วโดนซ้ำ.....รถบังคับระยะไกล  รถเก็บกู้บังคับระยะไกล  ไม่ต้องเครื่องบินหรอก  ยานพาหนะภาคพื้นนี่แหละ   เก็บกู้  ทำลาย  ช่วยเหลือคนบาดเจ็บ  ช่วยๆกันทำ  ทหารเก่งๆมีนี่  ทำไม่ทัน  ก็ไปซื้อหามา....
นักวิจัยไทย  พร้อมจะทำน่ะมี   และที่จ้างๆอยู่ น่ะ  ผมว่ามันยังไม่ตอบโจทย์  เหมือนของเล่นมากกว่า.....ละลาย งบฯ เล่น  ถามว่าทำได้ไหม  ทำไมจะไม่ได้  เด็กไทยเก่งๆเยอะแยะ   ทำไมอเมริกา  จ้างให้เอกชนทำได้  ทำใช้มาตั้งนานแล้ว.....บ้านเราทำอะไรอยู่.........ถามไปก็  ใบ้กันหมด.....จีที  200  หล่ะ  ซื้อกันจิง...ซื้อมาแบบโง่ๆ.....เอ้า .....ทหารหน่วยไหนยังใช้อยู่  ช่วยเข้ามาเถียงที.....
ตอบครับ ระเบิดลูกที่ 2 3 4 5 6 7 8 9 10 มีแน่เขาก็คิดไว้แล้ว แต่สิ่งที่คุณร้องเรียกและถามหามันหายากครับในพื้นที่ ก็ทั้งนักการเมื่อง นายทหารระดับสูงเล่นกินกันถึงขนาดนั้น กว่าจะได้ของดีมันก็เหลือน้อย....ผมไม่ใช่ทหาร ไม่ใช่โฆษกทางการทหาร แต่ผมไม่ชอบคำพูดคุณที่พูดเหยียดหยามทหารแบบนี้ คุณก็ได้แต่พิมพ์ด่าว่าแบบนั้นแบบนี้ ถ้าแน่จริงเหมือนที่คุณพิมพ์ไปสมัครทหารพรานไหมครับ รับเยอะมากในพื้นที่ แล้วเอาความรู้คุณไปปฏิบัติดูครับ ว่าจะเก่งอย่างปากที่คุณพูดไหม ความกล้ามันไม่ได้กล้าแค่คำพูดคับ แต่อยู่ที่การกระทำ ไม่ต้องท้าผมกลับว่าผมละเก่งแต่หน้าคีย์บอร์ดไหม ถ้าคุณแน่จริงไปพร้อมผม ที่อยู่ที่กินไม่ต้อง บ้านผมอยู่นราธิวาส จะไปที่ไหน นรา ปัตตานี ยะลา บอก เพื่อนผมมีทุกพื้นที่จะได้พาทัวร์แล้วไปสัมผัสชีวิตทหารชั้นผู้น้อยว่า เวลาเขาปฎิบัติงานมันลำบากมากแค่ไหน ไปไหนก็โดนเพ่งเล็ง...ผมเข้าใจคุณที่เห็นข่าวการสูญเสีย ทุกคนก็เหมือนกับคุณที่คิดว่าทำไม ทหารไม่ทำเชี่ยไรเลยว่ะ รู้ว่ามีระเบิด ก็ยังจะเข้าไป.....ไปดูเขาทำงานครับ แล้วคุณจะเข้าใจว่าทหารตายเพื่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ตายอย่างชายชาติทหารอย่างผู้กองแคน หมวดตี้ และทหารกล้าทุกนาย เขาอยู่กันยังไง
...ปล.ไม่ได้เถียงแทนที่คุณเขียนในข้อความสุดท้าย..แต่เป็นการอธิบายให้คนอย่างคุณซึ่งมีอีกค่อนข้างเยอะ ได้รู้และเข้าใจว่า..หทารทำอะไรมากกว่าที่คุณคิดอยู่แล้ว เขาฝึก เขาเรียนมา อาชีพคุณมีอาชีพอะไรผมไม่รู้ แต่พวกเขามีอาชีพทหาร รั้วของชาติ...เงินเดือนอาจจะได้น้อยกว่าคุณ..แต่ใจเขาไม่เล็กครับ ในพื้นที่ทหารที่รบเข้าฝึกหนักครับ ถ้าคุณไม่รู้จริง กรุณาหาข้อมูล การฝึกหน่วยรบพิเศษต่างๆ ในพื้นที่มีเยอะครับ คุณจำผู้กองแคนได้ไหม  นั่น รีคอนนะครับ...ฝึกหนักน้องๆซีลเลย  แต่พี่เขาก็ยังเสียชีวิต ทั้งๆที่สัญชาตญาณรู้ว่าเบื้องหน้าต้องมีอะไรแน่ แต่ด้วยเลืออดนักสู้ เขาจึงของเป็นส่วนล่วงหน้า (คนแรกที่เข้าตรวจพื้นที่เอง)..ความกล้าไม่ได้หมายถึงอยากเป็นฮีโร่เสมอไปครับ...ชีวิตคุณกล้าไหมที่จะเดินเข้าหาความตาย..ขอบคุณครับ...อย่าโกรธผมนะ เพราะผมอธิบายเรื่องจริงไม่ได้สักแต่พูดไปวันๆครับ

ผมไม่ใช่ทหาร ไม่ได้เป็นโฆษกทางการทหาร...ผมก็ประชาชนคนนึงครับ แล้วก็เกิดและโตที่นั่น ผมก็อยากให้สงบและไม่อยากให้เกิดการสูญเสียเหมือนกับคุณครับ ไม่ผมไม่เคยคิดที่จะซ้ำเติมทหารชั้นผู้น้อยเลย เพราะทุกครั้งที่ผมกลับบ้าน ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมรู้สึกน้ำตาไหล สงสารทหาร ถ้าคุณเห็นภาพที่ผมเห็น ตั่งแต่ผ่านสงขลา เข้า อ. จะนะ คุณจะเห็นทหารนั่งรถหุ้มเกราะ บางนายห้อยพระเต็มคอ มือหนึ่งกอดปืน อีกมือกำพระที่ห้อยอยู่ที่คอ (บางนายครับ) ทั้งๆที่วันนั้นฝนตกหนัก เปียกปอนทั้งตัว(ผมนั่งรถยนต์ครับ)..สภาพร่างกายหนาวสั่น ปากซีดเพราะเม็ดฝน สภาพดูอิดโรย...แต่คุณรู้ไหมครับสิ่งที่เขาดูแล้วกลับชื่นชมและยกย่องคือ แววตา ที่มุ่งมั่น แววตานั่นทำให้ผมรู้สึกรักทหารมาก...บางนายเดินเท้าลาดตระเวน 2 ข้างทาง ไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไร หมาลอบกัดจะวางระเบิดดักสังหารหรือไม จะมีการลอบยิงหรือเปล่า...แต่พวกเขาก็ยังเดินตรวจ...ระยะทางไปกลับไม่ใช่น้อยๆ....มีทหารกล้าบางท่านขับมอไซเพื่อความรวดเร็วและคล่องตัว แต่ก็น่ากัวเพราะไม่รู้ว่าหมาลอบกัดจะมาจอดเทียบเมื่อไร...นี่คือภาพบนถนน 4 เลน นะครับ จากอ.จะนะ-อ.สุไหงโก-ลก ไม่รวมถึงพื้นที่หมู่บ้าน หรือตำบล พื้นที่สีแดงที่อันตราย ทั้งหลาย ซึ่งน่ากลัวกว่านี้มาก...ไม่มีใครอยากเลื่อนขั้นหรือรับบำเหน็จหลังจากที่ตายหรอกครับ  แม้กระทั่งพ่อแม่พี่น้องลูกเมีย ถ้าให้พวกเขาเลือกได้ ก็ไม่มีใครอยากแลกชีวิตคนที่เขารักกับเงินที่รัฐเจียดให้อันน้อยนิดหรอกครับ (น้อยกว่าคนบ้างกลุ่มที่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อชาติเลยแต่กลับได้ 7.5 ล้าน)...ทุกคนมีคนที่รักคอยอยู่ที่บ้านครับ แต่หน้าที่ทหารปกปักษ์รักษาแผ่นดินไทย มันรออยู่ครับ ถ้าต้องนี้ไม่มีใครทำ..แผ่นดินไทยและพี่น้องในพื้นที่จะอยู่ยังไง...ทหารพูดง่ายๆคือ อาชีพที่ไม่รู้ว่าจะตายเมื่อไรครับเป็นอาชีพที่เสี่ยงกว่าการออกล่าปูอลาสก้าขั่วโลกอีก...แต่ค่าตอบแทนต่างกันมาก...ทุกอย่างอยู่ที่ใจครับ..ผมอยากให้คุณเข้าใจทหารบ้างให้กำลังใจพวกเขาเถอะครับ ส่วนไอ้พวกนายทหารที่หากินบนหายนะของลูกน้อง คนพวกนี้สมควรโดนประนามและสาบแช่งครับ...ขอบคุณครับ