คือ ตลอดการทำงาน ผมทำตามร้านขายอุปกรณ์ไอทีมาตลอด จนมาได้งานที่ใหม่ ซึ่งระบบในร้านก็จะมีเจ้าของร้านดูแล ซึ่งปกติผมจะทำงานที่ระบบร้านเป็นลักษณะสาขาย่อย คือไม่มีเจ้าของร้าน มีแต่ผู้จัดการ กับพนักงาน คุณมีหน้าที่ขายก็ขายไป ถ้าไม่มีลูกค้าจะทำอะไรก็ทำ ไม่ต้องมีใครมาวุ่นวาย ส่วนระบบภายในร้านที่มาทำใหม่นี้ ก็ต้องคอยทำตัวขยันตลอด
แล้วภายในร้านก็จะแบ่งกันทำงานเป็นส่วนๆ คือ ฝ่ายขายก็ขาย ฝ่ายบัญชีก็ทำบัญชี ฝ่ายรับงานซ่อมก็รับไป ส่วนฝ่ายช่างก็คอยซ่อมเครื่อง แรกๆ ผมก็ฝึกการใช้โปรแกรมในร้าน คือผมถูกให้ประจำเป็นพนักงานขาย พอซักระยะนึงมันก็ว่าง ไม่รู้จะทำอะไร เพราะคนอื่นก็มีงานของใครของมัน เจ้าของร้านก็เห็นผมว่าง ก็บอกให้ผมหาอะไรทำ หาถามคนอื่นว่ามีงานอะไรรึเปล่า ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะมี เพราะงานมันก็ของเฉพาะฝ่าย ผมก็ได้แต่ปัดฝุ่นตามของที่วางขายไป เสร็จมันก็ไม่มีอะไร ผมก็นั่งรอขายของไป ก็ทำตามปกติ ระบบงานในร้านก็ทำได้ระดับนึง
ซึ่งผมรู้สึกว่าซักเบื่อๆ กับงานที่ร้านมากๆ เพราะถ้าเจ้าของร้านยังไม่ลงมา ผมก็จะนั่งคอยขายของ แต่ถ้าเจ้าของร้านลงมาผมก็ต้องคอยทำเป็นปัดนั่นปัดนี่ แบบไม่ให้ตัวเองว่าง เดี๋ยวเค้าว่าให้ ว่านั่งว่าง ประมาณว่าผมทำตัวไม่ถูกครับ เหมือนแบบทำขยันต่อหน้า ลูกค้าไม่มีก็ไม่รู้จะทำไร จะเล่นเน็ตก็กลัวเจ้าของร้านว่า ก็มีแอบเล่นบ้าง แต่พอเป็นพิธีไม่ให้น่าเกลียด เล่นไม่ให้เค้าเห็นแหละ ผมเดินไปเข้าห้องน้ำมองดูฝ่ายรับงานซ่อม ก็นั่งเล่น Facebook กันเฉย แบบไม่ได้สนใจเจ้าของร้าน หรือใครเลย ผมก็เข้าใจครับ ว่าเค้าอยู่มานานอาจจะไม่โดนว่า
เวลาพักผมเลยถือโอกาสไปสมัครงานที่ใหม่ แล้วก็ได้งาน กะว่าจะออกกลางเดือน แต่มันผ่านมาหลายวันแล้ว ถ้าจะออกเลยมันจะน่าเกลียดผมเลย ว่าจะแจ้งขอออกสิ้นเดือน แต่ก็เหมือนจังหวะเข้าทาง เจ้าของร้านให้พนักงานในร้านบอกผมว่า ผมไม่ผ่านโปร เลยดีไปที่ไม่ต้องขอลาออก นี่แหละครับ เป็นความสุขเลยที่ไม่ผ่านโปร เพราะไม่ต้องทนเบื่องานในร้าน แล้วก็คอยแกล้งทำเป็นขยันต่อหน้าเจ้าของร้านอีกต่อไป
เรื่องก็มีแค่นี้แหละครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน
การไม่ผ่านทดลองงาน ที่มีความสุข เคยเป็นมั้ยครับ
แล้วภายในร้านก็จะแบ่งกันทำงานเป็นส่วนๆ คือ ฝ่ายขายก็ขาย ฝ่ายบัญชีก็ทำบัญชี ฝ่ายรับงานซ่อมก็รับไป ส่วนฝ่ายช่างก็คอยซ่อมเครื่อง แรกๆ ผมก็ฝึกการใช้โปรแกรมในร้าน คือผมถูกให้ประจำเป็นพนักงานขาย พอซักระยะนึงมันก็ว่าง ไม่รู้จะทำอะไร เพราะคนอื่นก็มีงานของใครของมัน เจ้าของร้านก็เห็นผมว่าง ก็บอกให้ผมหาอะไรทำ หาถามคนอื่นว่ามีงานอะไรรึเปล่า ซึ่งมันก็ไม่ค่อยจะมี เพราะงานมันก็ของเฉพาะฝ่าย ผมก็ได้แต่ปัดฝุ่นตามของที่วางขายไป เสร็จมันก็ไม่มีอะไร ผมก็นั่งรอขายของไป ก็ทำตามปกติ ระบบงานในร้านก็ทำได้ระดับนึง
ซึ่งผมรู้สึกว่าซักเบื่อๆ กับงานที่ร้านมากๆ เพราะถ้าเจ้าของร้านยังไม่ลงมา ผมก็จะนั่งคอยขายของ แต่ถ้าเจ้าของร้านลงมาผมก็ต้องคอยทำเป็นปัดนั่นปัดนี่ แบบไม่ให้ตัวเองว่าง เดี๋ยวเค้าว่าให้ ว่านั่งว่าง ประมาณว่าผมทำตัวไม่ถูกครับ เหมือนแบบทำขยันต่อหน้า ลูกค้าไม่มีก็ไม่รู้จะทำไร จะเล่นเน็ตก็กลัวเจ้าของร้านว่า ก็มีแอบเล่นบ้าง แต่พอเป็นพิธีไม่ให้น่าเกลียด เล่นไม่ให้เค้าเห็นแหละ ผมเดินไปเข้าห้องน้ำมองดูฝ่ายรับงานซ่อม ก็นั่งเล่น Facebook กันเฉย แบบไม่ได้สนใจเจ้าของร้าน หรือใครเลย ผมก็เข้าใจครับ ว่าเค้าอยู่มานานอาจจะไม่โดนว่า
เวลาพักผมเลยถือโอกาสไปสมัครงานที่ใหม่ แล้วก็ได้งาน กะว่าจะออกกลางเดือน แต่มันผ่านมาหลายวันแล้ว ถ้าจะออกเลยมันจะน่าเกลียดผมเลย ว่าจะแจ้งขอออกสิ้นเดือน แต่ก็เหมือนจังหวะเข้าทาง เจ้าของร้านให้พนักงานในร้านบอกผมว่า ผมไม่ผ่านโปร เลยดีไปที่ไม่ต้องขอลาออก นี่แหละครับ เป็นความสุขเลยที่ไม่ผ่านโปร เพราะไม่ต้องทนเบื่องานในร้าน แล้วก็คอยแกล้งทำเป็นขยันต่อหน้าเจ้าของร้านอีกต่อไป
เรื่องก็มีแค่นี้แหละครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน