ทำไมผู้หญิงหลายคน ที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ต้องงี่เง่าเอาแต่ใจ กับแฟนคนแรก จนสุดท้ายผู้ชายทนไม่ไหวก็เลิกรากันไป

ทั้งๆที่แฟนเป็นคนดี ไม่เคยนอกใจ ตั้งใจทำงาน หาเงินให้คุณใช้ ทุ่มเทความรักทุกอย่างให้กับคุณคนเดียว

ชอบงอนให้เอาใจ แถมไม่บอกด้วยว่างอนเรื่องอะไร ประมาณว่าเมริงต้องรู้ สุดท้ายเลิกกัน อยากให้เอาใจอะไรขนาดน้านนน สงสัยไม่ได้รัก


แต่พอผู้หญิงเริ่มมีแฟนคนที่สอง ซึ่งโดนใจทุกสิ่ง(คิดใจทำไมเธอเพิ่งมา เธอคือคนที่ใช่) ผู้หญิงก็จะเอาใจทุกสิ่ง อยากได้อะไรก็ทำให้

สุดท้ายโดนผู้ชายที่ใช่ของเธอทิ้ง (เพราะเค้าใช่สำหรับหลายคน) ผู้หญิงก็จะเริ่มคิดว่าผู้ชายแมร่งเลววว กรูรักเมริงขนาดนี้ยังทำกรูด้ายยย


กลับไปหาผู้ชายคนแรกดีกว่า ดูท่าทางจะโง่หน่อย (เค้าไม่ได้โง่ เค้ารักเมริง) แต่พอกลับไปเค้าดันมีแฟนใหม่แล้ว อะไรกันนี่ ผู้ชายแมร่งเลว

เลิกกันแป๊บเดียวทำไมต้องรีบมีแฟนใหม่ด้วย ทำไมไม่รอกรู พวกผู้ชายเนี่ยแมร่งเลวได้ใจเลย


คำถามเริ่มผุดจากส่วนลึกของหัวใจ  ผู้ชายดีๆอยู่หนายยยยย (คิดได้นะ แมร่งไม่เคยอ่านนิทาน เรื่องหมากับเงา สิ)


ลองไปหานิทานเรื่องหมากับเงา อ่านบ้างก็คงดีเผื่อจะทำให้มีสติยั้งคิดในการตัดสินใจอะไรบ้าง