ถึงเอมี่ มรกต (ในฟ้าจดทราย) จะเหมือนคนบ้ามากกว่านางอิจฉา แต่ก็เอาเหอะ "ผ่านฉลุยไป 200 โยด"

(บอกก่อนเราแฟนละครช่อง 7 เมื่อชาติปางก่อน ปจ.ดูช่อง 3 และเลือกแต่เรื่องที่ไม่มีนางกรี๊ด เท่านั้น..ย้ำ...เท่านั้น!!!)

บทแคดฟีตัวแสบในนิยายมันก็ h i a จริงๆอ่ะนะ แต่ดูเวอร์ชั่นละครแทนที่จะโกรธ เกลียด กลับแล้วรู้สึกสงสารพ่อแม่นางมากกว่า นางออกไปในแนวจิตหลุดต้องการการบำบัดในแผนกจิตเวทย์ มากกว่าอิจฉาริษยาเพราะความรัก

แต่รวมๆแล้ว เราให้อภัยค่ะ หัวใจ
เพราะจริงๆแค่ได้ "ตุ้ย-ขวัญ" ที่เหมือนถอดจากมโนของแฟนนิยายคนหนึ่งอย่างเราก็ไม่ขออะไรแล้วล่ะ
แต่ดูไปสองตอนแรกต้องบอกว่า เกินความคาดหมายไปมาก แค่ไตเติลขึ้นก็ขนลุกแล้ว ด้วยเสียงร้องของพี่ตุ้ย ธีรภัทร ท่านเซอร์ชารีฟเองเลยทีเดียว (คิดถึงเสียงพี่ตุ้ยมากกกกกก)

การเอา ติ๊ก ชีโร่ มาเป็นตัวร้าย โอมาน เราถือว่าเป็นความคิดสร้างสรรค์มาก เพราะถ้าร้ายอย่างเดียวก็แป้ก แต่พี่ติ๊ก ชีโร่ มีเสน่ห์ในความตลกนิดๆ ซึ่งเรื่องนี้แกแต๊บไว้มิดชิด แพลมความฮามาแบบกำลังดี และรวมๆก็นับว่าใกล้เคียงกับนวนิยายค่ะ

ส่วน อานัส อันนี้เราถือว่าเป็นกำไรค่ะ แอร๊ยยยยยยยยย (ถึงจริงๆแล้วจะไม่ควรเด็กกว่า โอมาน และ ชารีฟ อันนี้ให้อภัยอีกแล้ว อะไรวะ จุ๊บๆ)

ขวัญ อุษามณี นี่ไม่ต้องพูดถึง เป็นที่ประจักษ์ทั้งสำหรับแฟนนิยายและไม่ใช่ นางดีเลิศหลุดโลกไปแล้ว



ปล. ตอนนี้จะเจ็บอยู่เรื่องเดียวก็คือ เข้าใจหัวอกแล้วว่าเวลาเราบ้าละครจริงๆ ละครที่เรารอคอย
แล้วคนอื่นว่าอวยเว่อร์หรือเป็นหน้าม้ามันรู้สึกอย่างไร  ร้องไห้    

แต่ก็ไม่ว่ากัน มันก็เยอะจริงๆ ถ้าเราไม่ดู เราไม่รอ เราไม่ได้อิน เราคงรู้สึกรำคาญมาาาากกกก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่