ว่าด้วยเรื่องฉากเคลียร์กัน

ตอนนี้ที่หลายๆคนเกลียดภูกัน(รวมถึงผมด้วย) นั้น ผมคิดว่ามันก็สมควรอยู่ ทางผู้กำกับหรือคนเขียนบทน่าจะให้ซีนนี้เป็นซีนที่ใช้อารมณ์หนักๆหน่อย สำหรับผมการที่ผมจะให้อภัยและเกลียดภูน้อยลงมันน่าจะทำให้คนดูได้เห็นน้ำตาของภุบ้าง ฉากเคลียร์กันวันนั้นผมไม่มีความรุ้สึกว่าสิ่งที่ภูขอโทษมันไม่น่าให้อภัยเลย ต่อให้รู้สึกผิดแค่ไหนก็เถอะ มันต้องแบบว่าหาที่เงียบๆคุยกันสองคน แสดงอารมณ์หนักๆเรียกน้ำตาจากทั้งสองคน ถ้าผมเป็นภูผมคงกอดคอเพื่อนร้องไห้สารภาพความผิดที่ตัวเองได้ทำไว้กับเพื่อนรัก แสดงให้คนดูเขาเห็นว่าตัวภุเองก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าเพื่อนรักอย่างธีร์ และรู้สึกผิดมาโดยตลอด และถ้าผมเป้นธีร์ถ้าเพื่อนมากอดคอร้องไห้สารภาพผิดขนาดนั้นแน่นอนว่ามันต้องร้องไห้อยุ่แล้วแต่จะรู้สึกดีเมื่อเพื่อนหรือคนรักเก่ามาสารภาพผิดมาขอโทษมาเปิดอกคุยกัน คงจะดีกว่าการเดินมาขอโทษเฉยๆเหมือนวันนั้น จริงๆภูมันอาจจะรักเต้ยมาตลอด แต่กับธีร์อาจจะแค่รู้สึกดีอยุ่ด้วยกันแล้วโอเค เรื่องนั้นมันก็ห้ามหัวใจกันไม่ได้ แต่วันนั้นสีหน้าแววตาของภูผมไม่อินและไม่พร้อมจะให้อภัยว่ะ ผมจึงยังเกลียดภูอยู่ จนกว่าจะได้เห็นน้ำตาแห่งความโศกเศร้าเสียใจของภูที่สร้างความเจ็บปวดไว้กับธีร์ก่อน เมื่อนั้นผมถึงจะค่อยๆลดความเกลียดภูลงไปทีละนิดละหน่อย

ผมไม่ได้สงสารภูถึงได้เขียนข้อความพวกนี้แต่ผมแค่คิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้คงจะดีกว่า คนดูก้จะได้ไม่โศกเศร้าเสียใจไปกับธีร์มากนัก
ปล.ผมยังพร้อมไปถล่มบ้านพี่ย้งพร้อมกับแม่ยกท่านอื่นอยู่นะ 5555