ผมคิดไปเองหรือเปล่า ควรจะทำไงดีครับ

สวัสดีครับ เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องที่จริงที่เกิดขึ้นกับผม

เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนที่ผมจะเรียนจบม.3 นั้น ก้ต้องมีการสอบย้ายเข้าแผนการเรียนที่ตัวเองจะเรียนต่อในโรงเรียนเดิม ซึ่งผมก็ได้เจอผู้ชายคนนึงรุ่นเดียวกันคนละห้อง เป็นคนที่จัดว่าหน้าตาดีระดับหนึ่ง ชอบมองผมเวลาผมเดินผ่านหรือเมื่อพบเจอกัน ผมยังสายตาที่เขามองมาหาจนผมมองกลับไป เขาก้กรอกลูกตากลับไป

พอเปิดเทอม ม.4 ได้ย้ายเข้าตามแผนเรียบร้อยแล้ว ทุกคนที่มาจากชั้นม.3 ต้องจัดห้องกันใหม่ เพราะต้องเรียงห้องตามสายแผนการเรียน ผมอยู่แผนศิลป์-คำนวณ และแล้วความบังเอิญก้เกิดขึ้น เมื่อผมเหนคนๆนั้น อยู่ห้องเดียวกับผม เปิดเทอมวันแรกๆทุกคนในห้องยังไม่ค่อยรู้จักใคร ยกเว้นเพื่อนที่มาด้วยจากชั้น.3 ปีที่แล้วนั่นเอง จนผ่านไปสักสัปดาห์หนึ่ง ชายคนนั้นได้มาทำความรู้จักกับผมต่างฝ่ายต่างทำความรู้จักกัน แรกๆเค้าแลดูให้ความสำคัญกับผมมาก ไม่ว่าผมจะคุยอยู่กับใคร เขาจะทำหน้าใสซื่อยากรู้ด้วย เวลามีอะไรก้จะพยายามเรียกชื่อเรา จนหลังๆมานี่เริ่มจะแปลก

เรียนคอม ซึ่งห้องคอมนั้นมันเย็นมากก แล้วต้องนั่งตามเลขที่ซึ่งเลขที่ผมกับเขาห่างกันประมาณ 5 คนได้ และผมก้มีเพื่อนสนิทที่นั่งเลขที่ติดอยู่กับเขาคนนั้น แล้วขณะที่ผมไปนั่งระหว่างกลางสองคนนี้ เพื่อจะช่วยเพื่อนทำงานส่งอ.ให้เสร็จ ขณะที่เพื่อนสนิทผมได้ลุกไปหาเพื่อนคนอื่น ผมก้พูดกับตัวเองออกมาพลางๆว่าหนาว เพราะแอร์ที่อยู่ตรงคอมตรงที่เพื่อนผมนั่งนั้นตกลงมาใส่หัวพอดี เขาคนนั้นก้เอื้อมมือทั้งสองข้างแล้วกอดผมไว้ ซึ่งตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไร ผมว่ามันก้รู้สึกอุ่นดี แต่ว่าครั้งนั้นไม่ใช่ครั้งเดียว... หลังจากนั้นเราก้คุยกันตามปกติ

ณ หอประชุมที่รร.จัดกิจกรรมวันวิทยาศาสตร์ ซึ่งเด็กม.4 ต้องทำโครงงานพรีเซ้น ซึ่งระหว่างที่เรากำลังรออ.เดินมาให้เรานำเสนองานอยู่นั้น ผมนั่งท่องสคริปอยู่บนโต๊ะ (ใช่ครับ โต๊ะ) โดยที่เอาขาห้อยลงข้างล่าง ก้เหมือนที่เรานั่งบนโต๊ะเรียนกันนั่นแหละ แต่นี่เปนโต๊ะยาวๆแล้ววางต่อกัน เขาคนนั้นได้ปืนขึ้นโต๊ะมาด้านหลัง แล้วนั่งขัดสมาดอยู่ด้านหลังผม พร้อมกับมือทั้งสองข้างค่อยๆเข้ามาข้างๆเอวผม แล้วเอานิ้วเกี่ยวกันไว้ ประมาณว่าคล้องมือไว้กับตัวผมเฉยๆ สักพักเพื่อนคนอื่นก้เอามือถือมาถ่ายรูปเล่นกัน ตอนนั้นผมก้เล่นด้วยอยู่หรอก แต่พอเล่นไปเล่นมาพี่แกยื่นหน้ามาพาดผ่า และก้ทำท่าเหมืนอนจะหอมแก้มเพราะปากพี่แกยิ้มอยู่ข้างๆแก้มผมละ ซึ่งตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ละ นี่มันไม่ได้เล่นสนุกๆละ ผมเลยดันตัวเองออกมา พร้อมกับอ.มาพอดี ผมสังเกตุสีหน้ามันก้แป่วๆไป

ช่วงตอนเย็นหลังจากเสร็จงานบนหอประชุมก้จะลงมาที่โรงอาหาร ซึ่งมันก็เกือบจะเย็นแล้ว ผมกำลังโทรคุยโทรศัพท์กับแม่อยู่ว่าให้มารับที พอกำลังจะโทรเท่านั้นแหละ ...

ฝึบบ !! แขนสองข้างมาอีกแล้ว ซึ่งผมหันหลังให้อยู่ ตอนแรกก้ตกใจ พร้อมกับจับแขนข้างนึงจับออกเพราะตกใจแต่ทำไม่ได้ มันสู้แรงผม พอหันไปก้เจอคนเดิมนั่นแหละ ยิ้มให้ ซึ่งมันเปนรอยยิ้มที่ผมไม่เคยเหนมาก่อนตั้งแต่รัจักกัน และในตอนนั้นที่โรงอาหารก้มีแต่คนที่รู้จักนายคนนี้ เพราะมันก้พอจะดังอยู่บ้างเพราะหน้าตาของมัน จนผ่านวันนั้นไปก้เริ่มมีข่าวลือว่า ผมกับมัน "คบกัน" ซึ่งผมก้ไม่ได้อะไร เพราะมันไม่ได้ทำให้ผมเดือดร้อน โดยส่วนตัวผมมีเพื่อนทุกเพศ และก้เข้าใจว่า ความรัก ไม่จำกัดเพศ ถ้ารักและเข้าใจกันด้วยเหตุผล,ความจริงใจ ก้ดีแล้ว เลยไม่เกลียดคนที่ชอบเพศเดียวกัน หรือเปนเพศที่สาม

หลังจากนั้นผมกับมันก้ไม่ค่อยได้คุยกันอีกเลย แต่ว่าทุกๆครั้งที่ผมกวาดสายตามองผ่านๆคนในห้อง ผมมักจะมองเห็นสายตาคู่นึงมองมาที่ผมอยู่เสมอ ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ซึ่งบอกความรู้สึกไม่ได้ มองผมอยู่เสมอ พอผมจ้องไปยังตาคู่นั้นเขาจะกวาดตากลับไปแล้วหันหน้าหนี เป็นแบบนี้จนกระทั่งจบม.4 และเราก้ไม่ได้คุยกันอีกเลย พอเปิดเทอมม.5 ผมมีความรู้สึกว่าเขาคนนั้นปฏิบัติตัวกับผมแปลกไป เพื่อนชายทุกคนในห้องนั้นผมทำตัวตามปกติกับทุกคน ยกเว้นเขาคนนั้นผมรู้สึกแปลกไป จากเมื่อก่อนที่เคยคุยกัน เขาชอบใส่อารมณ์กับผม และเวลามีงานกลุ่มบางงานที่ต้องใช้ความคิดร่วมกัน ผมก้จำเปนต้องคุยกับเขา ครั้งนี้ผิดปกติเพราะว่าจากที่เมื่อก่อนเวลาคุยกัน แล้วเขาจะยิ้มไปด้วย มองหน้าผมไปด้วย ตอนนี้พอผมเรียกชื่อเขาแลดูเหมือนเขาจะมองหน้าผมเฉยๆว่า "ห้ะ เรียกกูหรอ" พอเรียกทักตอนแรกปุ๊บ เขาก้จะยืนฟัง แต่คราวนี้พูดน้อยลง กิริยาต่างจากปกติ ก้มหน้าลงแล้วพูดเหมือนคนไร้วิญญาณ ซึ่งเปนเฉพาะกับผมคนเดียวเท่านั้นทีาพูดแบบนี้ พอนานๆไปเข้าเทอม 2 ผมก้ฉุกคิดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่ค่อยคุยกันเหมือนเมื่อก่อน...

ตอนนี้ก้ยังคงมีแต่สายตาคู่นั้น ที่ชอบมองมาอยู่เรื่อยๆ ไม่ค่อยได้คุยกัน เลยฝากให้เพื่อนสนิทของมันช่วยถามว่า "กับกู เปนอะไรกัน ไม่ค่อยคุยกันเหมือนปกติ เปนอะไรรึเปล่า บอกกูได้นะ" ซึ่งเขาก้ได้ตอบกลับมาว่า "หืมมม ? ไม่ได้เปนไร ก้ทักมาดิ ยังคุยเหมือนเดิมอยู่ปกติ" ซึ่งตอนนั้นก้ทำให้ผมรัสึกโล่งใจว่า ทุกอย่างกลับมาเปนเหมือนเดิมแล้ว แต่นั่นไม่ใช่เลย.

ตอนนี้ผมก้ม.6 แล้ว ทุกวันนี้เราคุยกันน้อยมาก จากเวลาปกติที่เวลามีอะไรเขาจะถามผม แต่ก้เมินผมไปดื้อๆ ผมยืนอยู่กับเพื่อนอีก 3 คน เขาคนนั้นมองผมมาจากไกลๆ แล้วเดินผ่านไปคุยกับเพื่อนผม 3 คน และก้เดินจากไปแบบเหมือนผมเปนแค่เงา แล้วตอนนี้มันก้เปนนักร้องวงประกวดที่รร.  มีเด็กๆมาชอบเพียบ มันเคยคบเด็กประมาณ 3 คน ตอนอยู่ม.5 ซึ่งอยู่ในช่วงที่เราทั้งสองคนไม่ได้คุยกัน แต่มีแค่แววตาที่มองมาเรื่อยๆเท่านั้น คบได้ไม่ถึงอาทิตย์ก้เลิกกันทั้ง 3 คน

ตอนนี้มีเด็กพึ่งเข้ามาใหม่ม.6 และเหมือนจะเปนเดกเกชอบโดดเรียน ซึ่งปกติเขาคนนั้นอยู่กลุ่มเพื่อนกลุ่มเดียวกับผม เวลาคุยกันถ้ามันได้เปนหัวหน้าโจ๊ก ผมจะเหมือนไม่มีตัวตน เพราะมันจะไม่คุยกับผมเลย แต่ก้คอยมองผมอยู่ตลอดเวลา

มันกำลังจะไปติดเดกเกที่ย้ายเข้ามาใหม่ เพราะช่วงหลังๆมันไม่ค่อยขึ้นเรียน ไม่มั่นใจว่าแอบไปสูบบุหรี่กับเดกใหม่ด้วยหรือเปล่า ซึ่งผมไม่ชอบเลย พักหลังๆคงได้แต่คิดว่า สายตานั้นบ่งบอกถึงความดูถูกกันรึเปล่า ตอนนี้ผมก้จะจบม.6 แล้ว เหลือเทอมนี้กับอีกเทอม ก้ไม่อยากให้มันเสียการเรียนด้วย

อยากรู้ว่าระหว่างเราเกิดอะไรขึ้น
อยากรัว่าทำไมถึงเปนแบบนี้

อยากให้กลับมาเหมือนเดิม ไม่อยากเสียเพื่อนแบบนี้ไป ยกเว้นจำเปนจริงๆ ถ้าเขาคนนี้เปลี่ยนไปจริงๆ

ผมควรจะทำยังไงดีครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่