คุณกำลังทำอะไรกันอยู่บ้าง ตอนอายุ 23 ปี ??

สวัสดีคะ เนื่องจากว่าอีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิด ซึ่งจะครบรอบอายุ 23 ปีของเรา ทำให้อยู่ๆเราก็มานั่งนึก และอดใจหายไม่ได้ว่าเอ๊ะ . . . นี่เราอายุ 23 ปีแล้วหรอเนี่ยยยย !! แล้วอยู่ๆก็มีความคิด และคำถามต่างๆเกิดขึ้นมาในหัวมากมาย จนตอนนี้เราเริ่มงงๆและสับสนกับตัวเอง ว่าเราต้องการอะไรกันแน่ ? อย่างความคิดแรกที่เข้ามาในหัวของเราเลยคือ ทำไมเราอายุ 23 ปีแล้วแต่ชีวิตของเรายังดูเหลวเป๋วอยู่เลย (คืออารมณ์แบบคล้ายๆเต้าหู้อะคะ คือชีวิตมันยังดูเหมือนเป็นเต้าหู้ยี๊ ที่ดูเละๆ ไม่เป็นก้อนอยู่เลย) แต่พอเราย้อนกลับมาสังเกตตัวเองอีกที ก็รู้สึกว่ามันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น ถ้าเทียบกับคนอื่นๆ จริงๆถือว่าค่อนข้างอยู่ในเกณฑ์ที่สูงกว่าคนอื่นๆด้วยซ้ำ ขอยกตัวอย่าง Background ของตัวเองนะคะ คือ
- ในเรื่องหน้าตาและบุคลิก ค่อนข้างอยู่ในเกณฑ์ที่ดี (ดาวคณะ) มีคนมาขายขนมจีบไม่ขาดสาย
- ในเรื่องการเรียน  เกียรตินิยมอันดับ 2 จากมหาลัยอันดับต้นๆของประเทศ
- ในเรื่องการทำงาน ปัจจุบันหลังจากเรียนจบมาแล้ว 1 ปีกับอีก 3 เดือน งานที่แรกกับบริษัท inter เป็นสัญญา contact 1 ปี หมด contact ก็ย้ายสังกัดมาทำงานกับองค์กรที่มีชื่อเสียงอันดับ 1 ของประเทศไทย ตอนนี้เงินเดือนราวๆ 26,XXX บาท/เดือน (ปล.ขออนุญาติไม่บอกประเภทงานนะคะ เนื่องจากขอบเขตงานค่อนข้างแคบ กลัวคนรู้จัก ><")
- ในเรื่องของการเงิน ก็ไม่มีปัญหา เพราะมาจากครอบครัวระดับปานกลาง ไม่มีหนี้สิน ก็ให้เงินคุณพ่อคุณแม่เป็นประจำ 5,000 บาท/เดือน + มีการศึกษาลงทุนในหุ้นเพื่อหาค่าขนมต่อเดือนอีกนิดหน่อย
- ในเรื่องครอบครัว ก็ต้องบอกเลยว่าอบอุ่นมากกก คือที่บ้านเวลามีปัญหาอะไรก็ปรึกษากันได้ตลอด เวลา family time ประจำบ้านก็คือการทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา สามารถกอดหอมกับคุณพ่อได้อย่างไม่เขินอาย  
- ในเรื่องความรัก ตอนนี้ก็คบกับแฟนมาได้ เกือบ 2 ปีแล้ว ก็ค่อนข้าง Happy มีความสุขกันดีมากๆคะ
- เป้าหมายในชีวิตคือ อยากประสบความสำเร็จให้คุณพ่อคุณแม่ได้ชื่นใจ สามารถดูแลรักษาท่านได้ วางแผนกับพี่กับน้องว่าทุกๆปี ทุกคนจะต้องสบทบเงินกันคนละ 40,000 – 50,000 บาท/ปี เพื่อเป็นของขวัญให้คุณพ่อคุณแม่ไปเที่ยวต่างประเทศทุกปี หากมีครอบครัวก็จะต้องสามารถเลี้ยงดู generation รุ่นหลาน ให้ได้ดีกว่าตอนที่รุ่นปู่รุ่นย่าเลี้ยงดูเรามา
จากที่เรากล่าวมานี้ ทำให้เราสงสัยในตัวเองว่า เรายังไม่พอใจอะไร ? เรายังต้องการอะไรอีก ? หรือเป็นเพราะเราชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกันคนที่อายุห่างกับเรามากเกินไป (ไม่ได้เปรียบเทียบกันคนในรุ่นๆเดียวกัน) เช่นเปรียบเทียบกับหัวหน้าอายุ 33 เรื่องของเงินเดือนที่เค้าได้ 6 หลักไปแล้ว หรือเปรียบเทียบกับพี่ที่ทำงานคนอื่นๆที่อายุ 32 แล้วเริ่มมีกิจการเล็กๆเป็นของตัวเองอย่างร้านกาแฟ หรือร้านขายกระเป๋า เราก็เลยรู้สึกว่าตัวเราเหมือนยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย
คือพอเราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษากับที่บ้านว่าเนี่ยอยู่ๆเราก็เกิดความคิดพวกนี้ขึ้นมา มันเป็นเพราะอะไร? ที่บ้านเราบอกว่าที่เราเป็นอย่างนี้เป็นเพราะเราวาดฝันตัวเองมาตลอด ว่าเวลาจะทำอะไรสักอย่าง จะต้องทำออกมาให้ดีให้เริ่ดที่สุด ไม่ยอมน้อยหน้าใคร แล้วคุณแม่เราก็ปลอบเราว่าที่เราทำอยู่ปัจจุบันถือว่าดีมากๆแล้วเมื่อเทียบกับลูกเพื่อนคุณแม่คนอื่นๆ เพราะฉะนั้นจงทำปัจจุบันให้ดีที่สุดแค่นั้นก็พอ . . . แต่คำๆนี้กลับทำให้เราเกิดคำถามขึ้นในใจอีกว่า แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าสิ่งที่เราทำอยู่ในปัจจุบันนี้เป็นสิ่งที่ถูก เป็นสิ่งที่เราต้องการ แล้วถ้าหากว่ามันไม่ใช่ แล้วอะไรหล่ะคือสิ่งที่เราต้องการ ….?
ตอนนี้เราก็ยังหาคำตอบตรงนี้ไม่ได้ และก็เริ่มสับสนกับตัวเองจริงๆแล้วว่าเราต้องการอะไรกันแน่ เราก็เลยอยากให้เพื่อนๆพี่ๆใน pantip ทุกๆคน ช่วยแชร์ประสบการณ์หน่อยอะคะว่าตอนอายุ 23 ปีทุกๆคนทำอะไรอยู่กันบ้าง เผื่อไว้เป็นไอเดียแนวทาง เผื่อจะทำให้จิตใจเราสงบเลิกคิดฟุ้งซ่านได้บ้าง และหากใครมีคำแนะนำอะไรเพิ่มเติม เรายินดีรับฟังมากๆๆๆๆๆ เลยจริงๆคะ