ความรู้สึกของผู้สูญเสียคงมิอาจบรรยายได้ออกมาเป็นตัวหนังสือ ลึกที่สุดของหัวใจคนเป็นพ่อเป็นเเม่ ความเจ็บเเค้นที่สุดจาก้นบึ้งหัวใจ ทำไมจึงเหยีบย้ำกันได้เพียงนี้ เขียนมันทั้งน้ำตา มันออกมาจากความรู้สึก คณะกรรมการสิทธิมนุษย์ โดยเฉพาะคุณ อมรา คุณยังเป็นมีความเป็นมนุษย์อยู่ดีอยุ่อีกหรือ
สิ่งที่เขียนออกมาเป็นรายงาน น้ำหมึกเเห่งความอมหิต ที่กลั่นมาจากหยดเลือดผู้สูญเสีย มันมากกว่าคำว่าเจ็บช้ำ หากมีใครสักคนบอกว่าพวกเค้า ลูกเค้า พ่อเเม่เค้า สมควรตายอย่างชอบธรรม เเละคนที่สั่งฆ่าคือความถูกต้อง ให้คนที่มันเลวที่สุดอย่าง ถ้าสมมุติว่าเป็นคุณอมรา สามัญชนคนที่ได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์ คงบอกจากปากไม่ได้ว่าคุณ อม รา สมควรตาย ไม่มีหน้าไปออกใบเสร็จว่าใครสมควรตาย เอาเถอะคุณคงเเย้งว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมเขียน เเต่ผมเชื่อนี่เป็นความรู้สึกบนคราบน้ำตาของคนที่สูญเสียลูก เสียพ่อ เสียเเม่ ชีวิตของเขาเหล่านั้นวันนี้ เหมือนตกอยู่ในนรก ที่คณะกรรมการสิทธิมนุษย์ หยิบยื่นให้ ทั้งที่ คนตายทั้งหมดไม่มีอาวุธอยู่ในมือ เค้าคือประชาชน เค้าเป็นคนไทย คนไทยๆๆๆๆๆ
หลั่งน้ำตาไปเถิดพี่น้องเอ๋ย เหล่าพวกข้าพี่น้องเเละผองเพื่อน จักยืนอยู่กับพวกท่านในยามที่เลวร้ายที่สุด เเม้ผู้หยิบยื่นความตายกับเหล่าสมุนสามารกรรมการสิทธิ มันจะเชือดเชือนเจ้าด้วยคมหอกคมดาบอย่างไร้ความปราณี เเต่ขอให้ผองเพือ่นทั้งหลายได้โปรดรับรู้ว่า ยังมีประชาชนคนอย่างท่านอีกมากมายในประเทศนี้ มองดูอยู่ เเละเป็นกำลังใจให้เหล่าผู้กล้า เเม้ท่านจากไปเเต่ยังอยู่ในหัวใจของพวกเราเสมอ
รายงานของคณะกรรมการสิทธิมนุษย์ เปรียบได้เเค่ขยะ ที่มีสารปนเปื้อน มีพิษร้าย คนอย่างพวกคณะกรรมการสิทธิ คนอย่างคุณอมรา พวกคุณจงอยู่เเละอยู่ให้นานๆ อยู่บนความอดสูของตัวเองในชีวิต ประวัติศาสตร์จะจาลึกใว้ ลูกหลายท่านจะได้รับทราบในสิ่งที่พวกท่านได้กระทำใว้พวกท่านจะได้เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ด้านมืด วันหนึ่งในบทเรียนชั้นป1 สิทธิขึ้นพื้นฐานความเป็นมนุษย์ จะมีชื่อของท่านของพวกท่านเป็นเเบบอย่างให้เด็กรุ่นหลังได้เรียนรู้ ว่า ดีกับชั่ว หน้าตามันเป้นอย่างไร
เขียนกลอนไม่เก่งเเต่ขอเขียนมาจากหัวใจ
เจ้ายิงเจ้าฆ่าถือว่าบาป เจ้ายังสาปเเช่งส่งเเล้วโยงใส่
ใครจะตายเจ้าเห็นไม่เป็นไร มันสมควรตายดั่งใจใช่ไหมรือ
ปากก็บอกว่าเป็นกรรมการสิทธิ ไม่สำเนียกว่าสิทธิที่มีอยู่
ปล้นเค้ามาใช่ไหมอยู่ในมือ เจ้าถึงดื้อฝืนใจประชาชน
คนมันตายไปเเล้วเจ้ายังเหยียบ ไม่สำเหนียกชีวิตเจ้าสูงส่ง
ถึงวันไหนเป็นวันประชาชน เจ้าก็คงต้องเจ็บช้ำระกำใจ
ถึงวันนั้นอย่าร้องว่าสิทธิข้า ใจหมาหมาสิทธิเจ้าจะไล่ส่ง
คงระกำอิดร้าเจ้าต้องปลง ประชาชนกร่นด่าชา ติ หะ มา.....เอย(ลงมันซะอย่างงั้น)
เมื่อความอดทนหมดลง
สิ่งที่เขียนออกมาเป็นรายงาน น้ำหมึกเเห่งความอมหิต ที่กลั่นมาจากหยดเลือดผู้สูญเสีย มันมากกว่าคำว่าเจ็บช้ำ หากมีใครสักคนบอกว่าพวกเค้า ลูกเค้า พ่อเเม่เค้า สมควรตายอย่างชอบธรรม เเละคนที่สั่งฆ่าคือความถูกต้อง ให้คนที่มันเลวที่สุดอย่าง ถ้าสมมุติว่าเป็นคุณอมรา สามัญชนคนที่ได้ชื่อว่าเป็นมนุษย์ คงบอกจากปากไม่ได้ว่าคุณ อม รา สมควรตาย ไม่มีหน้าไปออกใบเสร็จว่าใครสมควรตาย เอาเถอะคุณคงเเย้งว่ามันไม่ใช่อย่างที่ผมเขียน เเต่ผมเชื่อนี่เป็นความรู้สึกบนคราบน้ำตาของคนที่สูญเสียลูก เสียพ่อ เสียเเม่ ชีวิตของเขาเหล่านั้นวันนี้ เหมือนตกอยู่ในนรก ที่คณะกรรมการสิทธิมนุษย์ หยิบยื่นให้ ทั้งที่ คนตายทั้งหมดไม่มีอาวุธอยู่ในมือ เค้าคือประชาชน เค้าเป็นคนไทย คนไทยๆๆๆๆๆ
หลั่งน้ำตาไปเถิดพี่น้องเอ๋ย เหล่าพวกข้าพี่น้องเเละผองเพื่อน จักยืนอยู่กับพวกท่านในยามที่เลวร้ายที่สุด เเม้ผู้หยิบยื่นความตายกับเหล่าสมุนสามารกรรมการสิทธิ มันจะเชือดเชือนเจ้าด้วยคมหอกคมดาบอย่างไร้ความปราณี เเต่ขอให้ผองเพือ่นทั้งหลายได้โปรดรับรู้ว่า ยังมีประชาชนคนอย่างท่านอีกมากมายในประเทศนี้ มองดูอยู่ เเละเป็นกำลังใจให้เหล่าผู้กล้า เเม้ท่านจากไปเเต่ยังอยู่ในหัวใจของพวกเราเสมอ
รายงานของคณะกรรมการสิทธิมนุษย์ เปรียบได้เเค่ขยะ ที่มีสารปนเปื้อน มีพิษร้าย คนอย่างพวกคณะกรรมการสิทธิ คนอย่างคุณอมรา พวกคุณจงอยู่เเละอยู่ให้นานๆ อยู่บนความอดสูของตัวเองในชีวิต ประวัติศาสตร์จะจาลึกใว้ ลูกหลายท่านจะได้รับทราบในสิ่งที่พวกท่านได้กระทำใว้พวกท่านจะได้เป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ด้านมืด วันหนึ่งในบทเรียนชั้นป1 สิทธิขึ้นพื้นฐานความเป็นมนุษย์ จะมีชื่อของท่านของพวกท่านเป็นเเบบอย่างให้เด็กรุ่นหลังได้เรียนรู้ ว่า ดีกับชั่ว หน้าตามันเป้นอย่างไร
เขียนกลอนไม่เก่งเเต่ขอเขียนมาจากหัวใจ
เจ้ายิงเจ้าฆ่าถือว่าบาป เจ้ายังสาปเเช่งส่งเเล้วโยงใส่
ใครจะตายเจ้าเห็นไม่เป็นไร มันสมควรตายดั่งใจใช่ไหมรือ
ปากก็บอกว่าเป็นกรรมการสิทธิ ไม่สำเนียกว่าสิทธิที่มีอยู่
ปล้นเค้ามาใช่ไหมอยู่ในมือ เจ้าถึงดื้อฝืนใจประชาชน
คนมันตายไปเเล้วเจ้ายังเหยียบ ไม่สำเหนียกชีวิตเจ้าสูงส่ง
ถึงวันไหนเป็นวันประชาชน เจ้าก็คงต้องเจ็บช้ำระกำใจ
ถึงวันนั้นอย่าร้องว่าสิทธิข้า ใจหมาหมาสิทธิเจ้าจะไล่ส่ง
คงระกำอิดร้าเจ้าต้องปลง ประชาชนกร่นด่าชา ติ หะ มา.....เอย(ลงมันซะอย่างงั้น)