การขอโทษ ไม่ใช่การยอมแพ้ แต่เป็นการยอมเริ่มที่จะปรับความเข้าใจโดยไม่ใช่อารมณ์ : ข้อคิดชีวิตคู่จากเจ้าสาวป้ายแดง

เมื่อก่อนเคยคุยกันไว้ว่า จะทะเลาะ จะโกรธกันยังไง ต้องเคลียร์ให้ได้ก่อนข้ามวัน แต่กว่าจะข้ามวันมันกี่ชั่วโมงล่ะ ขึ้นอยู่กับว่าเราทะเลาะกันตอนไหน  เคยมีทิฐิว่าเราไม่ผิด ทำไมต้องเป็นฝ่ายขอโทษ  แต่จากการได้อยู่ด้วยกัน ได้รับรู้ความรู้สึกของกันและกัน ทำให้รู้ว่า ชีวิตคู่ไม่ต้องการคำว่าทิฐิ ลดลง วางลง กล่าวขอโทษ ถึงแม้เราจะไม่ได้เป็นคนผิดหรือสาเหตุของการทะเลาะนั้น แต่การขึ้นชื่อว่าทะเลาะ อย่างน้อยเราก็ต้องใช้อารมณ์ หรือเสียงดัง หรือแม้แต่เงียบไม่ฟัง เราเริ่มต้นขอโทษ  
“ขอโทษนะคะที่เสียงดัง” “ผมผิดเองแหละ ขอโทษนะ”  หลังจากนั้นก็จะใช้เหตุผลคุยกัน ถึงสาเหตุและการแก้ปัญหา ความรักไม่ต้องการทิฐิ ต้องการความเข้าใจ

เราเป็นคู่แต่งงานใหม่ที่อยู่ไกลกัน แต่งงานมา 23 วัน เจอกัน 6 วัน  ก่อนหน้านั้นคบกันมา 6 ปีครึ่ง ด้วยความที่ห่างกัน บางครั้งเราก็ไม่รู้ว่า
เค้าอยู่ในอารมณ์แบบไหน กำลังเจอกับอะไร เลยอาจจะเผลองี่เง่าใส่ไปบ้าง คำขอโทษเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับเราทั้งสองคน ด้วยความคิดที่ว่า
ไหนๆก็อยู่ไกลกัน ก็ขออยู่ไกลกันแบบมีความสุขดีกว่า

ที่เอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะมีเพื่อนมาปรึกษาเสมอว่า "ไม่คุยกัน 3 วันแล้วทำไงดี"  "ฉันไม่ผิดทำไมฉันต้องง้อ" เลยคิดว่าเรื่องของเราอาจจะเป็น
ประโยชน์กับใครหลายๆคน ที่กำลังโกรธกันนะคะ  



ขอบคุณค่ะ