เคยเหงากันบ้างไหม เคยรู้อยู่ใช่ไหม ว่าเหงามันโหดร้ายเกินจะเปรียบ

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว เหงาเดียวดาย กายอย่าง มิว่างเว้นแอบซ่อนปลีก หลีกเร้น ลำเค็ญยิ่งเดินทอดน่อง ท่องเอื่อย เฉื่อยประวิงคราเหนื่อยพิง ผืนฟ้า ภูผาเคียง รำพึงร้าง ลางเลา เงาแม่หญิงสรรพสิ่ง นิ่ง

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรีดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขายินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบารู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์ จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิ

เมื่อวันเธอลาจากฝากความเหงา ใจแสนร้าวเกินคืนกลับรับความหวัง เดินต่อไปบอกใจย้ำซ้ำจริงจั ง ก้าวผ่านยังความกล้ำเก็บที่่เหน็บใจ เหมือนเราเดินผ่านไปในวันหนึ่ง ไร้ทางซึ่งจุดหมายหน่ายเหนื่อยไหม เมื่่อขาดเธ