จะวิจารณ์ตามที่รู้สึกนะครับ  ไม่อวยและไม่อคติ
ถ้าใครกลัวจะรับไม่ได้  ก็ขอให้ปิดเลยล่ะกัน


ละครเรื่อง  "โดมทอง"  เป็นละครเรื่องแรกในรอบหลาย ๆ ปีของช่อง ๗ สีที่ผมได้ติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ
ตอนเด็ก  ติดตามดูตลอด  รู้สึกว่า  สมัยนั้น  ดาราวีดีโอ  ทำละครออกมาได้ดีมาก
ปัจจุบัน  ต้องดูเป็นเรื่อง ๆ ไป  บางเรื่อง  อยากจะติดตาม  แต่พอเห็นการจัดแสงแล้วก็เลิกดู

เรื่องนี้  ตอนแรกก็ไม่เคยได้สนใจเลย  
แต่พอได้อ่านจากห้องเฉลิมไทยว่า  ฉากแรกเป็นละครผีที่ดูน่ากลัวมาก
เลยลองดูย้อนหลัง  ปรากฏว่าเห็นฉากแรกแล้วติดเลย
(ฉากที่พลับพลึงเดินลากโซ่มาหาคุณย่าฉากแรก)
ทำผีออกมาได้น่ากลัว  ลึกลับ  แต่สวยมาก  แปลกไปจากละครไทยแนวผีเรื่องอื่น ๆ
ลักษณะออกแนว  แจ๊ค  สแปร์โรว์
ทั้งแสงก็ยอมรับเลยว่าทำได้ไม่เหมือนละครช่อง ๗  ยุคหลัง ๆ
เลยได้ติดตามดูตลอด  ไม่ขาดสักวัน
แต่ก็คอยจ้องจะดูเฉพาะตอนผีออกมาเท่านั้น
วันหนึ่ง ๆ ออกมาน้อย  แต่ก็ไม่ผิดหวัง  เพราะออกมาทีก็หลอนมาก  สะใจดี

แต่ตอนช่วงกลาง ๆ การดำเนินเรื่องเริ่มอืดมาก  น่าเบื่อ  วนไปวนมา  (ทราบว่าเพิ่มตอน)
ถ้าไม่ติดว่าจะรอดูผี  คงจะเลิกดูแล้ว
เพราะผีอย่างเดียวนะนี่  เลยทำให้ดูได้จบเรื่อง  (อ้อ  การแสดงของคุณดวงดาวด้วย)
ช่วงก่อนสัปดาห์ท้าย  ตอนย้อนอดีต  ยุ้ยแสดงได้ดีมาก  ดึงดูดให้ดูได้ตลอด


ขอวิจารณ์ดังนี้ก็แล้วกัน


ข้อเสีย
-  บท  ไม่แน่ใจว่าเป็นที่บทประพันธ์  หรือบทโทรทัศน์
โครงเรื่อง  ลึกลับดี  แต่บทตอนกลาง ๆ ยืดซะจนน่าเบื่อ
ตอนที่น่าจะยืด  ก็ไม่ยืด  อย่างตอนย้อนอดีต  ยืดออกไปสักสองตอน  ก็น่าจะได้
เพราะยังมีหลายเรื่องที่สามารถเติมเต็มเรื่องให้แน่นได้
และเชื่อว่า  การแสดงของยุ้ย  ดึงดูดคนดูให้เฝ้าหน้าจอได้แน่ ๆ
พระเอกนางเอก  งอนกันไปงอนกันมา  จากเรื่องดี ๆ ทำให้ลดทอนคุณค่าลงเยอะเลย  
แล้วก็ไม่คงที่ด้วย  ติด ๆ ขัด ๆ ชอบกล  เหมือนอยากจะใส่อะไรลงไปก็ใส่  โดยไม่ต่อเนื่อง
บางที  ดูแล้วไม่เป็นเหตุเป็นผลกัน
พระเอกรักนางเอกตอนไหนละครก็ไม่ได้บอกเลย  มารู้อีกทีก็คือตอนขอแต่งงาน
ก่อนหน้านี้  มองนางเอกแต่ละที  หน้าเครียดตลอด
ผู้กำกับน่าจะให้เวลาสัก ๕ วินาที  มีฉากที่พระเอกมองนางเอกแบบซึ้ง ๆ หน่อย
ให้รู้ว่า  พระเอกเริ่มรักนางเอกแล้ว  จะได้อินหน่อยเวลาแต่งงาน


-  คาแรคเตอร์ของดาราแต่ละคนไม่ชัดเจน
วิรงรอง  บางทีก็เปรี้ยวปรี๊ด  บางทีก็อ่อน  บางทีก็แข็ง  บางทีก็เหยาะแหยะ  งงกับคาแร็คเตอร์มาก
เปรี้ยวเล่นเป็นตัวละครสองตัว  ทั้งพลับพลึงแล้วก็วิรงรอง  แต่ยังเล่นไม่ถึงเท่าไหร่
ดูแล้ว  เล่นออกมาแทบไม่ต่างกันเลย  ถ้าไม่ดูที่เสื้อผ้า  ก็แทบไม่รู้เลยว่าเป็นใครกันแน่


ส่วนวีรภาพแสดงได้แตกต่างดี
ตอนเป็นคุณหลวง  ใส่หนวด  ดูอบอุ่นมาก ๆ  
แต่ตอนเป็นคุณลบ  (ก่อนจะกลายเป็นคุณบวก)  
ดูเป็นโรคจิตยังไงก็ไม่รู้  หน้าบึ้งหน้าเครียดแถมบิดเบี้ยวตลอด


-  แสงแข  อันนี้  ก็เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตลอด  อยากเปลี่ยนบุคลิคตอนไหนก็เปลี่ยน
ช่วงหลัง ๆ อันนี้เข้าใจว่าจะเป็นบ้าแล้ว  พอรับได้


-  สถานที่  ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหนกันแน่
ตามที่วิเคราะห์เอง  คิดว่าน่าจะอยู่ทางภาคใต้  เพราะมีทะเล  แล้วรถไฟไปถึง  มีสนามบินอีก
แต่ดันมีเจ้าทางอีสาน  (เจ้าภูไท)  กับเจ้าทางเหนือ  (เจ้าลานนา)  มาอยู่ด้วย
ตอนแม่นางเอกมาพักที่โดมทอง  ก็พูดกับลูกว่า  นัดกับเพื่อนจะไปเที่ยวดอย
สรุปว่า  อยู่เหนือหรือใต้กันแน่นี่


-  ตัวละคร  บัว  ที่เป็นคนใช้ของเจ้าภูไท
ไม่น่าให้มีคาแรคเตอร์แบบนี้เลย  แทนที่จะสร้างรอยยิ้ม  กลับสร้างความน่าเบื่อมาก
พอเห็นบัว  รู้เลยจะต้องล้ม  ต้องข้าวของหล่นแตกกระจาย
น่าสงสารอดีตนางเอกหนังเก่า  (หนูหิ่นอินเตอร์)  เธอไม่น่ารับบทนี้เลย


-  ตอนสุดท้าย  ตัดเร็วไปมาก  ทำให้หลุดคิวไปมาตลอด  เดี๋ยวก็มีคนนั้นเพิ่มมา  เดี๋ยวคนนี้ก็หายไป
เจ้าลานนากับอนิรุทธ์  ถูกกันตอนไหนก็ไม่รู้
พ่อกับแม่ของพิณทองก็ไม่ให้มาเข้าฉากอีกเลย
ก่อนจบบริบูรณ์  พระ-นาง  จะรีบไปไหนก็ไม่ยอมบอก



ข้อดี

-  โปรดักชั่น  เยี่ยมยอดจริง ๆ ทำได้ถึงขั้นที่พอจะยกนิ้วให้ได้เลย


-  ซีจี  แม้ว่าบางตอนจะมีไม่เนียนบ้าง  แต่ก็ไม่น่าเกลียดอะไร
เสียดายแต่ไม่น่าทำบ้านให้เป็นสีขาวเลย  ตอนแรก  คิดว่าตัดต่อบ้านที่อื่นมาใส่ซะอีก
ชื่อก็บอกว่าโดมทอง  ก็น่าจะเป็นสีเหลืองเหมือนตัวบ้านที่ถ่ายทำปัจจุบันนะ  
หรือว่าในนิยายมันเป็นสีขาว


-  การแสดงของคุณดวงดาว  และคุณยุ้ย  สุดยอดมาก ๆ  ยกให้เป็นแนวหน้าของนักแสดงหญิงไทยได้เลย
อยากให้มาแสดงคู่กันในบทที่ต้องเชือดเฉือนอารมณ์บ้าง  (อาญารักไม่นับนะ)
โดยเฉพาะคุณดวงดาวที่ได้เล่นเต็ม ๆ  เล่นได้เข้าถึงทุกอารมณ์
ตอนร้าย  ก็ร้ายได้สุดขีด  ตอนแสยะยิ้ม  ก็น่ากลัว  (น่ากลัวกว่าผีอีก)  ตอนหัวเราะเยาะ  ก็เข้าขั้น
ตอนเศร้า  ก็เต็มที่  ตอนร่ำไห้  ก็น่าสงสาร  ตอนคุ้มคลั่ง  ก็น่าสมเพช
ตอนกลัว  ก็อินตาม  ตอนอารมณ์ดี  ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี
สรุปแล้ว  ก็คือสุด ๆ ทุกอารมณ์เลย  ยกให้เด่นสุด ๆ
ถ้าได้รางวัลการแสดง (ที่เป็นกลาง) ในบทนี้  ไม่น่าจะมีใครกล้าคัดค้านได้


-  กระติ๊บ  ก็ถือว่าทำได้ดี  แต่ถ้าเทียบกับนักแสดงเก่ง ๆ คนอื่น  ผมว่ายังไม่ถึงนะ
แต่ถ้าเก็บประสบการณ์มากกว่านี้  น่าจะขึ้นไปอยู่แนวหน้าได้


-  อีกคนที่ถือว่า  มาน้อย  แต่แสดงได้ดีมาก ๆ ก็คือ  อำภา  ภูษิต
ตอนเป็นผี  ก็ขโมยซีนซะ
ตอนแสดงคู่กับยุ้ย  ก็ฉอเลาะ  เจ้าคะเจ้าขา  ซะจนเกลียดน้ำหน้าไปเลย


-  สำคัญที่สุดคือ  "ผี"
ทำออกมาได้อินเตอร์ดี  น่ากลัว  หลอนมาก  สุดยอด
ทั้งผีพลับพลึงตอนแรก ๆ  ที่น่าเละ  ทั้งผีคุณปู่ตอนไปช่วยวิรงรองที่ทะเล
และที่หลอนสุด ๆ  ก็คือ  ผีนางพิศ  มาแต่ละทีไม่ให้สุ้มให้เสียง
เสียดาย  น่าจะมาบ่อย ๆ  หรือไม่ก็เพิ่มมาอีกสักสองสามตัว


-  ก่อนจบบริบูรณ์  คิดในใจว่า  ทำไมให้จบตอนกลางคืน  
น่าจะให้จบตอนกลางวัน  วิวสวย ๆ เยอะแยะไป  
ดูต่อไป  รู้เลยว่าทำไม
มีหลอกคนดูด้วยว่า  จบบริบูรณ์  แล้วภาพหยุดไปสักพัก
แล้วก็มีเล่นต่อไปอีก
แถมจบด้วยแมวดำ  และมือผีอีก
จบแบบไม่ซ้ำใครจริง ๆ
จบแบบหลอน ๆ เหมือนหนังผีชั้นนำที่จบแล้วเหมือนไม่จบ
และหลอนอีกอย่างคือ  เสียงร้องเพลงของวีรภาพ  หลอนสุด ๆ




ป.ล.  นางเอกร้องเพลงประกอบได้เพราะดี  เสียงผู้ชาย  ฟังดูก็เข้ากับหน้าวีรภาพนะ
แต่เสียดาย(เอง)  ถ้าให้คุณต้อม  เรนโบว์  มาร้อง  น่าจะเพราะมากกว่านี้

ป.ล. ๒  ชอบเพลงนางครวญมาก